این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
The Journal of Humanities، جلد ۱۱، شماره ۳، صفحات ۳۱-۵۴
عنوان فارسی ساختارهای زمان در زبان فارسی و انگلیسی
چکیده فارسی مقاله این مقاله زمان و وجه فعل را در زبان فارسی و انگلیسی از دیدگاه نحوی و معنایی مقایسه می‌‌کند. وجه فعل در زبان فارسی و انگلیسی از نظر معنایی یکسانند اما یک دسته از افعال حالت به اجبار تکواژ «می‌‌ـ» می‌‌گیرند در حالی‌که در زبان انگلیسی تمام افعال حالت بدون تکواژ به‌کار می‌روند. به‌علاوه در حالی‌که در زبان فارسی تمام افعال تکمیلی (accomplishment verbs) می‌‌توانند با حذف نشانه مفعول مستقیم به افعال تکوینی(activity verbs) تبدیل شوند در زبان انگلیسی افعال تکمیلی نمی‌‌توانند به افعال تکوینی تبدیل شوند. در مورد زمان در زبان انگلیسی شش نوع زمان (زمان حال، حال کامل، گذشته، ماضی بعید، آینده ساده و آینده کامل) وجود دارد اما در زبان فارسی پنج نوع زمان شکل می‌‌گیرد زمان آینده کامل در زبان فارسی وجود ندارد. از نظر نحوی جهت مقایسه وجه فعل در این دو زبان از مدل ارد (Arad) و بورر (Borer) استفاده شد که محل تلاقی نحو و معنا را وجه فعل می‌‌دانند. اعمال تکمیلی (telic events) توسط فرافکن تکمیل کننده وجه فعل با ایجاد حالت مفعولی تعیین می‌‌شود در حالی‌که اعمال تکوینی atelic) events) توسط فرافکن تکمیلی وجه فعل با عامل شروع کننده کاری (فاعل) صورت می‌‌گیرد. شرایطی که در آن عملی صورت نمی‌‌گیرد وجه فعل تهی می‌‌ماند و وجه فعل را وجه حالت می‌نامیم. زمان فعل هیچ گونه تأثیری در وجه فعل ندارد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Temporal Properties of Persian and English
چکیده انگلیسی مقاله This study compares and contrasts tense and inherent aspect in English and Persian lan-guage from a semantic and syntactic point of view. The aspectual verb system in both English and Persian are semantically interpreted alike. However, in Persian a group of stative verbs are grammaticalized by the imperfective obligatory morpheme mi-, while in English all sta-tive verbs perfective. Furthermore, while in Persian all accomplishment verbs can be shifted into activity verbs by deleting their direct object markers (i.e. by means of noun-incorporation), in English accomplishment verbs cannot be shifted into activity verbs2 . Fi-nally, while English has six tense forms such as present, present perfect, past, past perfect, future, and future perfect, Persian has only five tense forms; it lacks future perfect tense and present perfect tense is being used instead. Inherent aspect and tense are syntactically instan-tiated in both English and Persian. The model that has been followed is based on Arad's (1996) and Borer's (1994) views that the interface between the lexicon (i.e. meaning) and syn-tax is aspectually determined. Based on event-predicated based approach, telic events are projected by the aspectual projection of measurer where accusative case is also checked, at-elic events are projected by the aspectual projection of originator, where an agent interpreta-tion is determined, and non-dynamic situations are projected by neither the aspectual project tion of measurer nor originator; they are base-generator in the VP, because they are aspectually contentless. However, independently of these factors tense is uniform ally projected in the IP.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله علی اکبر جباری | ali akbar
yazd university
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه یزد (Yazd university)

نشانی اینترنتی http://eijh.modares.ac.ir/article_5409_33b9e7b57427ee68dd2e6b12d97682f8.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات