این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
هنرهای نمایشی و موسیقی، جلد ۲۴، شماره ۱، صفحات ۷۹-۸۶
عنوان فارسی تحلیل تقابل سکون / حرکت در سینمای عباس کیارستمی بر مبنای نظریۀ زیبایی‌شناسی سکون لورا مالوی
چکیده فارسی مقاله لورا مالوی به عنوان منتقد روش سینمای کلاسیک هالیوود در بازنمایی تصویر زن، لحظۀ توقف زمان در فیلم و ثابت شدن تصویر سینمایی را بسیار مهم می‌داند. او در کتاب مرگ 24 بار در ثانیه: سکون و تصویر متحرک به تحلیل حضور همزمان و متناقض سکون و حرکت در سینما می‌پردازد. سینمای عباس‌کیارستمی مطالعۀ موردی مالوی در این زمینه است و از آن به عنوان سینمای عدم قطعیت یاد می‌کند. در این پژوهش به این مسأله پرداخته شده است که مالوی چگونه سینمای کیارستمی را به عنوان سینمای تأخیر و سکون معرفی می‌کند، در حالی که استفاده از نماهایی از اتومبیلِ در‌حال‌حرکت ویژگی سبک‌شناختی سینمای کیارستمی است. روش تحقیق در این پژوهش روش کیفی است و رویکرد اصلی نیز تحلیل روان‌کاوانه بر مبنای نظریات ژاک‌ لاکان است. نقد روانکاوانۀ لاکانی تحلیل روش‌های متجلی شدن امیال ناخودآگاه شخصیت یا نویسنده نیست بلکه تحلیل خود متن و رابطۀ متن باخواننده است. در تحلیل تقابل سکون و حرکت در آثار کیارستمی ، مفاهیم تکرار و بازگشت و تأثیر آنها بر خاطرۀ تماشاگر و همچنین نگاه خیرۀ دوربین بررسی شده‌اند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که نگاه دوربین کیارستمی در داخل اتومبیل حس اقامت‌گزیدن در حرکت و در نتیجه حضور چندوجهی در فضا و زمان را به بیننده منتقل می‌کند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Laura Mulvey’s still-moving dialectic on the cinema of Abbas Kiarostami
چکیده انگلیسی مقاله Laura Mulvey is a prominent figure in film theory from 1970s. Her work is particularly remarkable, though controversial, in regard to feminine appearance on the screen.Stasis is central to Laura Mulvey's film theory. In her essay Visual pleasure and Narrative Cinema (1975), she criticized the role of patriarchy in Hollywood cinema. Mulvey suggested the theory of Patriarchal gaze based on Lacan's Gaze Theory. She states that the presence of woman is an indispensable element of spectacle, yet her visual presence tends to work against the development of a story line, to freeze the flow of action in moments of erotic contemplation. In Death 24X a second: Stillness and the Moving Image (2006), she points out that now she is more interested in the way that those moments of spectacle were also moments of narrative halt, hinting at the stillness of the single celluloid frame. In fact with the advent of the digital cinema, the photographic base of cinema come to the fore. Mulvey tries to reformulate the idea of spectatorship through the perspective of time. She indicates that the everyday reality that video and digital media have opened up new ways of seeing old movies reveals up the significance of the dichotomy of stillness and movement. In fact, the use of new technologies results in the possibility of returning to and repeating a specific film fragment. Return and repetition necessarily involve interrupting the flow of film, delaying its progress, and, in the process, discovering the cinema's complex relation to time. Mulvey is the first person to link Abbas Kiarostami's Cinema to the Lacanian concept of the Real. She explains that Kiarostami's unrepresented tragic earthquake is the same as the manner of the Real which is invisible, but has a significant presence. She argues that the tragic earthquake which destroyed the village is left intentionally unseen, unrepresented by Kiarostami in the following two films. The lack of any kind of re-enactment creates a situation where the actuality of the invisible yet traumatic is unquestionable- exactly in the same manner as Lacan describes the order of the always hidden Real that is behind or beneath any phenomenal appearance accessible to direct experience. In addition, representation of the gaze is considered the result of the style of a filmmaker who is best known as a self-reflexive filmmaker. This article discusses the Cinema of Abbas Kiarostami through a Psychoanalytic perspective based on the contradiction of stillness and movement in Mulvey's film theory. The main issue to discuss is that how Mulvey considers the cinema of Kiarostami as delaying and immobile while his use of car and consequently movement is a persisting feature of his cinematic oeuvre. The result is that Kiarostami's cars respond to a relational conceptualization of space in mobility and breaks away from the conventions of representation in which space is considered fixed which carries specific and symbolic meanings. However, the sense of mobility emerged from a wandering car ends up to stillness through repetition and return that affect the spectator's memory.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله اکرم جمشیدی |
گروه پژوهش هنر، دانشکده علوم نظری و مطالعات عالی هنر، دانشگاه هنر تهران، ایران

شهاب اسفندیاری |
استادیار دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر تهران

نشانی اینترنتی https://jfadram.ut.ac.ir/article_70767_57947a9e7ad26b8707d83d6f18aa9110.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1304/article-1304-1438431.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات