این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
آرشیو توانبخشی، جلد ۱، شماره ۲، صفحات ۸-۱۶
عنوان فارسی بررسی تاثیر تمرین ذهنی روی هماهنگی حرکتی اندام فوقانی در بیماران همی پلژیک
چکیده فارسی مقاله هدف: تمرین ذهنی به عنوان بازسازی یک الگوی حرکتی در ذهن مطرح است وجود عواملی نظیر تشابه زمانی بین اجرای فیزیک یک فعالیت و اجرای ذهنی آن، افزایش جریان خون مغزی ، افزایش فعالی سیستم اتونوم در حین تمرین ذهنی و ایجاد فعالیت الکتریکی عضلانی با کاربرد تمرین ذهنی، بیانگر این نکته هستند که تمرین ذهنی از همان اصول تمرین فیزیکی تبعیت می کند. پس همان گونه که تمرین فیزیکی سبب افزایش هماهنگی حرکتی بیماران ضایعه مغزی می شود، می توان انتظار داشت کاربرد تمرین ذهنی هم منجر به بهبود هماهنگی این دوره را بیماران شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر تمرین ذهنی روی هماهنگی حرکتی اندام فوقانی بیماران همی پلژیک بود. روش بررسی: پانزده بیمار همی پلؤپژیک (با دامنه سنی 70-20 سال) در این مطالعه شرکت داده شدند این بیماران مبتلا به آپراکسی و آفازیابودن همچنین از نظر شناختی مشکلی نداشتند بیماران به صورت تصادفی به سه گروه مساوی (تمرین ذهنی، تمرین فیزیکی و تمرین ذهنی-فیزیکی) تقسیم شدند. هماهنگی حرکتی کلیه بیماران قبل و بعد از درمان همچنین یک ماه بعد از درمان مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرین ذهنی و تمرین فیزیکی به طور معنی داری سبب بهبود هماهنگی حرکتی بیماران ضایعه مغزی می شود. بین گروه تمرین ذهنی و گروه تمرین فیزیکی اختلاف معنی داری مشاهد نشد و بالاخره اینکه کاربرد توام تمرین ذهنی و تمرین فیزیکی ثمربخش تر از زمانی بود که تنها یکی از این دو مورد استفاده قرار می گرفت. نتیجه گیری: از نتایج این مطالعه می توان اینطور نتیجه گرفت که تمرین ذهنی را می توان در امر توانبخشی بیماران مورد استفاده قرار داد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تمرین ذهنی، توانبخشی، بیماران همی پلژیک
عنوان انگلیسی The Effect of Mental Practice on Coordination of Upper Limb Movements in Hemiplegic Patients
چکیده انگلیسی مقاله Objective: Mental Practice (MP) can be defined as the symbolic, covert, mental rehearsal of a task in the absence, overt physical rehearsal. Elements such as similar time between actual execution and mental performance of a task, the increase of regional cerebral blood flow, vegetative activation, and enhancement in muscle electromyographic (EMG) activity during mental practice suggests that mental practice imitates physical performance of a task. Since physical practice (PP) can, to some extent, improve movement coordination in stroke patients, it is assumed that the application of MP would be beneficial to enhance movement coordination in such patients. The purpose of this study was to investigate the effect of MP on coordination of upper limb movements in hemiplegic patients. Materials & Methods: Fifteen hemiplegic patients (age range 20-70 yrs) were participated in this study. All patients were selected of the following criteria: absence of aphasic, apraxia and cognitive problem. The patients were randomly assigned to three groups, MP, PP, and PP+MP. Results: l. PP and MP Significantly improved movement coordination. 2. PP did not give different results when compared to MP. 3. PP Combined with MP Produced Significantly higher scores than each one alone. Conclusion: In spite of the small size in this study, the efficacy of MP shown here. Therefore MP Similar to PP should he used in physiotherapy.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Rehabilitation, Mental practice, Hemiplegia
نویسندگان مقاله زهرا ایثارگر | zahra isargar
department of physiotherapy, university of welfare and rehabilitation, tehran, iran.
گروه فیزیوتراپی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران.
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی (University of social welfare and rehabilitation sciences)

محمدرضا نوربخش | mohammad reza nourbakhsh


حسن عشایری | hassan a amp apos shayeri


نادر معروفی | nader ma amp apos roufi


نشانی اینترنتی http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-238&slc_lang=fa&sid=en
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده عمومی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات