این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
طب جنوب، جلد ۱۷، شماره ۵، صفحات ۸۲۴-۸۳۳
عنوان فارسی بررسی رابطه اینترفرون آلفا با تراکم استخوان در بیماران مبتلا به هپاتیت C
چکیده فارسی مقاله زمینه: هپاتیت مزمن عبارت است از رشته اختلالات کبدی با علل و شدت متغیر که در آنها التهاب و نکروز کبدی به‌مدت دست کم شش ماه ادامه می‌یابند. درمان انتخابی تمام انواع هپاتیت مزمن ویروسی، اینترفرون- آلفا می‌باشد. کاهش تراکم استخوان سبب بروز عوارضی از جمله شکستگی خود به خودی بدون تروما می‌شود. با توجه به عوارض کاهش تراکم استخوان و تناقضات موجود در این زمینه، در این بررسی دانسیته استخوانی بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن قبل و بعد از درمان با اینترفرون مقایسه شد. مواد و روش‌ها: در این بررسی هم‌گروهی (کوهورت) 22 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن نیازمند دریافت اینترفرون طی دوره‌ای شش ماهه از نظر سنجش تراکم استخوانی ارزیابی شدند. از کلیه افراد مورد مطالعه قبل از دریافت اینترفرون آزمایش سنجش تراکم استخوان (BMD) از مهره‌های کمری و نیز گردن فمور به‌عمل آمد. نتیجه آزمایش تراکم استخوان قبل از تجویز اینترفرون در فرم اطلاعاتی از قبل تنظیم شده ثبت گردید. شش ماه پس از درمان با اینترفرون آلفا دوباره از بیماران تراکم استخوان توسط همان دستگاه قبلی سنجیده شده و نتیجه آن در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. کلیه اطلاعات لازم مانند سن، جنس، بیماری زمینه‌ای و شرح حال مصرف دارو نیز از بیماران پرسیده شد و در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. میزان دریافت اینترفرون، 3 میلیون واحد یک روز در میان بود. پس از جمع‌آوری اطلاعات و استخراج آن‌ها، داده‌ها وارد نرم‌افزار SPSS ویرایش 14 شده و از آزمون کای اسکوئر و ویلکاکسون جهت مقایسه میانگین‌ها استفاده شد. یافته‌ها: در میان بیماران مورد مطالعه 21 نفر (5/95 درصد) مذکر بوده‌اند. میانگین سنی بیماران 83/7±04/34 سال بوده است و نیمی از بیماران در گروه سنی 30 تا 35 سال قرار داشتند. بیماران مورد مطالعه از نظر هیچ‌کدام از شاخص‌های دانسیته استخوانی (T-score و Z-score) بعد از درمان با اینترفرون آلفا نسبت به قبل از آن تفاوت آماری معنی‌داری با یکدیگر نداشته‌اند (05/0P>). از نظر شاخص‌های دانسیته‌ی استخوانی بین گروه‌های سنی مختلف، قبل و بعد از درمان با اینترفرون آلفا اختلاف آماری معنی‌داری مشاهده نشد (05/0P>). نتیجه‌گیری: در این مطالعه، می‌توان گفت که اینترفرون آلفا که در درمان بیماران مبتلا به هپاتیت C مورد استفاده قرار می‌گیرد، در کل تأثیر بسزایی روی دانسیته استخوانی این بیماران ندارد. برای دیدن تأثیر دراز مدت اینترفرون روی دانسیته استخوانی، مطالعه دیگری با طول مدت بیشتر ضروری است؛ چه بسا با کاهش التهاب در بیماری، دانسیته استخوانی در دراز مدت بهبود یابد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله هپاتیت C، اینترفرون آلفا، دانسیته استخوانی، مزمن
عنوان انگلیسی Association of Interferon-alpha and bone density in patients with hepatitis C
چکیده انگلیسی مقاله Background: Chronic hepatitis is a variety of liver dysfunctions with different causes and severities in which inflammation and necrosis last for at least six months. Choice treatment for all chronic viral hepatitis is interferon Alpha (IFN-α). Decreasing bone mass density (BMD) may lead to some complications such as non-traumatic spontaneous fractures. Regarding the decreased bone mass complications and existed dilemma, we conducted the current study to compare the BMD in chronic hepatitis patients before and after the IFN-α treatment. Material and Methods: In a cohort study a total of 22 patients with chronic C- hepatitis needed to be treated with IFN-α were evaluated. All the patients underwent bone mineral densitometry at lumbar spine and femoral neck before and six months after the IFN-α treatment. The BMD result was recorded in information sheet. After the treatment, patients were evaluated again by BMD. All the necessary information such as age, sex, co-morbidity and another medication history were asked and recorded. IFN-α dosage was three million IU three times a week. The gathered data were entered SPSS version 14 and analyzed through Chi-Square and Wilcoxon tests to compare the means. Results: Among 22 patients 21 (95.5%) were male. Mean age was 34.04±7.83 years and half of the patients were in 30 to 35 years age group. The participants had not significant difference in bone mass density indices (Z-score and T-score) before and after treatment with IFN-α (P-value>0.05). The bone mass density indices had not significant difference between different age groups of hepatitis C patients before and after treatment with IFN-α (P-value>0.05). Conclusion: In the current study IFN-α used in the treatment of patients with hepatitis C, had no significant effect on both femoral neck and lumbar spine BMD in them. To evaluate the long term effects of IFN-α it is suggested to do more studies with longer duration, however, the BMD may improve when the inflammation been alleviated long term.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله عباس ارج | abbas arj
department of gastroenterology, shahid beheshti hospital, kashan, iran
بخش گوارش، بیمارستان شهید بهشتی، کاشان، ایران

کمال اصالت منش | kamal esalatmanesh
department of rheumatology, shahid beheshti hospital, kashan, iran
بخش روماتولوژی، بیمارستان شهید بهشتی، کاشان، ایران

سید علیرضا مروجی | seyed alireza moravveji
department of community medicine, school of medicine, kashan university of medical sciences, kashan, iran
گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی کاشان (Kashan university of medical sciences)

شهرزاد کریمی | shahrzad karimi
department of internal medicine, shahid beheshti hospital, kashan, iran
گروه بیماری های داخلی، بیمارستان شهید بهشتی، کاشان، ایران

ایمان غفارپسند | eman ghaffarpasand
faculty of medicine, kashan university of medical sciences, kashan, iran
دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی کاشان (Kashan university of medical sciences)

نشانی اینترنتی http://ismj.bpums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-3-512&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده عمومی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات