این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
الجمعیه الایرانیه للغه العربیه و آدابها فصلیه محکمه، جلد ۸، شماره ۲۴، صفحات ۲۵-۵۳
عنوان فارسی شکوه از شقاوت و فقر و ظلم و روزگاردر شعر حافظ إبراهیم
چکیده فارسی مقاله چکیده شکوائیه تعبیری از رنجهای ناشی از مشکلاتی است که انسان در زندگی فردی و اجتماعی خود با آن روبه­رو می­شود و آن را به زبان می آورد تا تسکین دردهایش باشد. شکوائیه یکی از اغراض شعری ادبیات عربی و از وسیع­ترین میدان­هائی است که تخیّل شاعران در آن جولان می­دهد. یکی از مهم­ترین مضمونهایی که شاعران عصر عبّاسی به آن می­پرداختند شکوه از زمان بود به طوری که فن دهریات (شکایت از زمان) در این عصر شکل گرفت. فن شکوائیه را در شعر اکثر شعراء عصر حدیث نیز می­ یابیم. حافظ إبراهیم در میان شاعران زمان خود در این فن بر دیگران مقدّم است. او طعم یتیمی را چشید و در زندگی دچار پاره­ای از مشکلات شد که این مشکلات تاثیر زیادی بر روح او گذاشت و او را نالان ساخت. او از فقر فردی و اجتماعی شکوه می­کند و از اقدامات بیگانگان همچون حادثه «دنشوای»، چپاول ثروتهای کشور، طعنه زدن بیگانگان بر مصریها، جنگ­هایی که به وجود آوردند و... می­نالد و شکوه از روزگار را وسیله­ای برای تقلیل غمهایش قرار می­دهد و روزگار را با نام­های مختلفی در شعر خویش می­آورد. شکوائیه در اشعار حافظ جایگاه ویژه­ای دارد. او پرچمدار شکوائیه عصر خویش و شاعر بی‌رقیب این عرصه است. این بحث بر آن است که به شکایت از شقاوت و فقر و ظلم و روزگار در شعر حافظ إبراهیم بپردازد و ضمن روشن ساختن این شکوه­ها به برخی از علل آنها نیز اشاره کند و در این راستا مقاله بر اساس روش وصفی تدوین شده است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله شکوائیه، حافظ إبراهیم، فقر، ظلم، روزگار،
عنوان انگلیسی من الشقاء و الفقر و الظلم و الدّهر فی شعر حافظ إبراهیم
چکیده انگلیسی مقاله الشکوی تعبیرٌ عن هموم الإنسان الناتجة عمّا یعرض له من مشکلاتِ الحیاة الخاصّة و العامّة الّتی یواجهها، فینفجر بالشکوی مصوراً للآخرین مشکلته و یتبرّد الجنان و یقل غلیان النفس. الشکوی غرض من أغراض الشعر  و هی قدیمة فی الشعر العربی و من أوسع المیادین الّتی یرتادها خیال الشعراء منذ العصور السابقة.حیث شکوی الدّهر من أهمّ المضامین الّتی تناولها الشعراء فی العصر العباسی و منها تکوین فن الدّهریات. نظراَ للشکوی فی العصر الحدیث، نجدها عند عدّة شعراء هذا العصر و حافظ إبراهیم فی طلیعتهم. إنّه عاش فقیراً بائساً و تعاقبت علیه سلسلة من النکبات فی حیاته و کان لهذه النکبات تأثیر شدید فی نفسه حیث جعلته صاحب نفس شکّاء. إنّه یشکو من فقره و من فقر النّاس و یستهدف سوء سیاسة الأجانب کحادثة «دنشوای»، سلب خیرات البلاد، طعن الإنجلیز علی المصریین ، الحروب الّتی أثارتها الأجانب فی الشرق و... . یجعل الشاعر شکوی الدّهر وسیلة للتنفیس عن معاناته فی الحیاة و یأخذ الدّهر أشکالاً شتّی فی شکاویه بحیث یتنوّع الخطاب للدّهر عنده. إنّ الشکوی قد احتلّت مکانة خاصة فی أشعار حافظ.لهذا کلّه، حمل حافظ لواء الشکوی فی عصره و صار شاعر الشکوی دون منازع. هذه المقالة تحاول الترکیز علی الشکوی من الشقاء و الفقر و الظلم و الدّهر عند حافظ و تبیین هذه المظاهر مع الإشارة إلی بعض أسباب هذه الشکاوی و یقوم هذا البحث علی المنهج الوصفی.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله علی بیرانی شال | بیرانی shal
دانشگاه خوارزمی تربیت معلم تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه خوارزمی (Kharazami university)

علی حسین غلامی یلقون آقاج | ali hossein gholami یلقون آقاج
جامعه الخوارزمی «تربیت معلّم - طهران»

نشانی اینترنتی http://iaall.iranjournals.ir/article_3515_ad7547a47ba6626d0a1df27705c9958b.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات