این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
ارمغان دانش، جلد ۲۴، شماره ۲، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی مطالعه تاثیر مصرف طولانی مدت آسپارتام بر شاخص‌های هیستومورفومتری و هیستوشیمی غده فوق کلیوی در موش نر بالغ نژاد NMRI
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: آسپارتام یک شیرین­کننده مصنوعی است که بالغ بر 200 میلیون نفر در بیش از 90 کشور جهان در فرآورده­ی غذایی و دارویی مختلف به­طور گسترده­ای مورد استفاده قرار می­دهند. گزارش­های بحث­برانگیز زیادی در مورد سمیت آسپارتام برروی بافت­های مختلف بدن وجود دارد. با­این­حال در رابطه با عوارض آسپارتام روی غده فوق­کلیوی اطلاعات اندکی در دسترس است لذا مطالعه حاضر به­منظور ارزیابی اثرات آسپارتام بر غده فوق­کلیوی موش انجام پذیرفت. روش بررسی: تعداد 36 سر موش سوری نر بالغ نژاد NMRI با وزن 25-20 گرم به­صورت تصادفی به چهار گروه نه سری تقسیم شدند. سه گروه از گروه­های فوق به­ترتیب آسپارتام را به­میزان 40 (دوز پایین آسپارتام)، 80 (دوز متوسط آسپارتام) و 160 (دوز بالای آسپارتام) میلی­گرم بر کیلوگرم وزن بدن به­صورت خوراکی از طریق گاواژ به­مدت 90 روز دریافت نموده و همچنین گروه کنترل نیز در نظر گرفته شد. 24 ساعت پس از آخرین تیمار تغییرات هیستولوژی و هیستومورفومتری توسط میکروسکوپ دیجیتال مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین رنگ‌آمیزی‌های اختصاصی پریودیک اسیدشیف، تریکروم ماسون و تولوئیدن بلو به­ترتیب جهت مشخص کردن مواد کربوهیدرات، میزان فیبروزی شدن و تعداد ماست­سل­ها در بافت غده فوق‌کلیه انجام پذیرفت. یافته­ها: آسپارتام در گروه دوز بالا، موجب به­هم ریختگی نظم سلولی در بین سلول­های ناحیه گلومرولوزا و رتیکولاریس شده بود. همچنین آسپارتام در ناحیه فاسیکولاتا در گروه­های دوز متوسط و دوز بالا موجب به­هم ریختگی سلولی و ازهم پاشیدگی ستون­های سلولی شده وکانون­های التهابی و نکروزی نیز در ناحیه فاسیکولاتا قابل مشاهده بودند. در بخش مرکزی غده فوق­کلیه در گروه­های دوز متوسط و بالا نقاط نکروزی وجود داشتند. تغییرات هیستومتریک افزایش معنی­داری را در اندازه سلول­های اسفنجی، تعداد ماست­سل­ها و ضخامت لایه­های فاسیکولاتا و رتیکولاریس نشان داد. همچنین موجب کاهش معنی­داری در قطر بزرگ ناحیه مرکزی غده فوق­کلیه در گروه های دوز متوسط و بالا شده بود. در پارامترهای ضخامت لایه گلومرولوزا و کپسول غده فوق­کلیه تغییرات معنی­داری مشاهده نگردید. در مطالعات هیستوشیمی در رنگ آمیزی تری­کروم ماسون مشخص گردید که آسپارتام باعث افزایش بافت فیبروزی در گروه دوز بالا گردیده بود. همچنین در رنگ آمیزی پریودیک اسید شیف تغییر محسوسی در رابطه با میزان ترکیبات کربوهیدراتی در گروه­ها وجود نداشت. نتیجه­گیری: یافته­های حاصل از این مطالعه نشان داد که آسپارتام به­عنوان یک اکسیدان، در گروه­های دوز متوسط و بالا با تولید گونه­های فعال اکسیژن موجب اثرات منفی در پارامترهای هیستوموفومتری شده و آسیب بافتی در غده فوق­­کلیوی را سبب ­گردید. همچنین باعث افزایش تعداد ماست­سل­ها و فیبروزی شدن بافت غده فوق­کلیه گردید. 
کلیدواژه‌های فارسی مقاله آسپارتام، غده فوق‌کلیه، هیستومورفومتری، موش نژاد NMRI
عنوان انگلیسی Effect of long term-administration of aspartame on adrenal gland histomorphometry and histochemistry in adult male NMRI mice
چکیده انگلیسی مقاله Background & Aim: Aspartame is an artificial sweetener which is being consumed by over 200 million people in the world and also is widely used in foodstuffs and medicines in more than 90 countries. On the other hand, there are a great number of contradictory reports about its toxic effect on variety of tissues. However, there is a few of information about the adverse effects of aspartame on adrenal glands, so the present study has been conducted to evaluate the effects of aspartame on the adrenal glands in male mice. Methods: A total of 36 adult male NMRI mice weighing between 20 to 25 g were randomly divided into four groups of nine each. For three groups, aspartame was administered orally with the doses of 40 (low dose), 80 (medium dose) and 160 (high dose) mg/kg.BW respectively for 90 days by gavage. Also a control group was considered. 24 hours after the last treatment, histological and histomorphometrical alterations were evaluated by digital microscope. Also, specific stains of periodic acid schiff, trichrome masson and toluidine blue were used to determine carbohydrate compounds, amount of fibrosis and the number of mast cells in adrenocortical tissue. Results: In the high dose group, aspartame led to disorganization of cellular orders in zona glomerulosa, and zona reticularis. Besides, aspartame could induce cellular disorganization and disintegration in cellular columns of zona fasciculata in medium and high dose groups, and also inflammatory and necrotizing centers of zona fasciculata were observable. There were some necrotizing centers in central region of adrenal gland, in medium and high dose groups. Histometric changes revealed a significant increase in the number of mast cells, the size of spongiocytes, and the thickness of zona fasciculate and zona reticularis. Also it caused a significant decrease in the larger diameter of medulla of the adrenal gland in medium and high dose groups. There were no significant changes in the thickness of zona glomerulosa and adrenal capsule. Histochemical study with masson's trichrome revealed that aspartame could induce increase in fibrose tissue in the high dose group. Also with periodic acid schiff staining, there were no sensible changes in relation with carbohydrate compounds in all groups. Conclusion: The findings of this study showed that aspartame as an oxidant, in medium and high dose groups, could induce negative effects on histomofometric parameters and caused tissue damage in the adrenal gland. It also increased the number of mast cells and fibrosis of the adrenocortical tissue.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Aspartame, Adrenal gland, Histomorphometry, NMRI Mice
نویسندگان مقاله حسن مروتی | Hassan Morovvati
University of Tehran
دانشگاه تهران

حجت عنبرا | Hojat Anbara
University of Tehran
دانشگاه تهران

محمد تقی شیبانی | Mohammad Taghi Sheibani
University of Tehran
دانشگاه تهران

محمد کاظم کوهی | Mohammad Kazem Koohi
University of Tehran
دانشگاه تهران

آلا حسن زاده | Ala Hasanzadeh
University of Tehran
دانشگاه تهران

نشانی اینترنتی http://armaghanj.yums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1742-1&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده آناتومی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات