این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
باغ نظر، جلد ۱۲، شماره ۳۴، صفحات ۱۰۹-۱۲۴
عنوان فارسی مشارکت فضا و مردم یا اتصال امر سیاسی و فضای شهری (نمونه موردی : محله باب‌الوزیر و میدان التحریر قاهره، ۱۳۹۱)
چکیده فارسی مقاله مشارکت در دهه‌های اخیر، جایگاهی مهم در حوزه‌های گوناگون طراحی و برنامه‌ریزی فضا از جمله برنامه‌ریزی شهری و طراحی منظر به دست آورده است. در عین آنکه رویکرد مشارکتی به واقع رویکردی اساساً سیاسی و عدالت‌خواهانه است، اما در دو دهه اخیر چرخش الگوهای مشارکتی برنامه‌ریزی و طراحی از مبارزه برای احقاق حقوق مردم، شهروندان و محرومان به سوی مذاکره با دولت و نیز دور‌شدن آنها از سویه‌های سیاسی مشارکت، تصمیماتی جدا از ریشه‌های اجتماعی-سیاسی بحث مشارکت به دنبال داشته که نتایج آن را به هیچ روی نمی‌توان عدالت‌خواهانه دانست. سؤال اینجاست که آیا می‌توان الگویی از مشارکت را برای پیوند دوباره امر سیاسی و ادراک فضا و منظر شهر برساخت؟ این مقاله می‌کوشد با بررسی برخی نظریات مهم در حوزه طراحی و برنامه‌ریزی مشارکتی و سپس نقد آنها، از یک‌سو الگویی جدید از مشارکت به نام «الگوی مشارکت فضا-مردم» با توجه به مفهوم سیاسی آن و از سوی دیگر توجه به ویژگی‌های ادراکی و ذهنی فضا و منظر شهر مطرح کنیم. در این الگو، مشارکت، گونه‌ای از روابط قدرت در نظر گرفته شده که در آن، فضا نیز در کنار مردم و نهاد قدرت، به کنشگری می‌پردازد. این الگو از یک‌سو بر پایه نظریه کنشگر-شبکه1 و از سوی دیگر بر خواست انتقال قدرت از دولت یا نهاد قدرت به مردم، به ‌عنوان هدف پایه‌ای رویکرد مشارکتی استوار است. الگوی مذکور تغییر عناصر ذهنی منظر و مردم را در فرآیند تولید فضا هدف قرار داده، منظر را حاصل مشارکت مردم و فضا برای عقب‌راندن نهاد قدرت از حوزه سیاست‌های فضا می‌داند. در این الگو معیار ارزیابی کیفیت مشارکت، میزان تأثیر فرآیند مشارکت در تغییر عوامل ذهنی ادراک شهر و کاهش و افزایش سهم مردم یا نهاد قدرت در معادلات قدرت شهری دانسته شده است. در انتها بر این اساس پروژه باب‌الوزیر در شهر قاهره را به ‌عنوان نمونه‌ای از پروژه‌های مشارکتی رایج با میدان تحریر به ‌عنوان نمونه‌ای از مشارکت‌های حقیقی در مقام مقایسه قرار گرفته است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله مشارکت، سیاست، کنشگر، مردم، فضا، قدرت، دولت،
عنوان انگلیسی Space-people Participation or Connection of Political Affairs to Urban Space (Case Study: Bab-al-vazir district and Tahrir Square, Cairo, 2012).
چکیده انگلیسی مقاله The concept of participation has gained a major role in various domains of spatial design and planning including urban planning and landscape design. Although the very core of participatory approach is fundamentally related to emancipatory politics, what is presented in the scope of design and planning as related to participatory in recent years, is not only far from emancipatory and struggle for the rights of the underprivileged, but also turned toward negotiation with the state (power institution/institutionalized power) and accepting its role as a legitimate and negotiable one. The paper tries to pose a question about the possibility of extracting a model for participation, in order to re-connect the political affairs, image of the city and its landscape. In this article we tried to construct and present a new model of participation named space-people participation, through analyzing and assessing some of the most remarkable theories and approaches of participatory design and planning and also paying attention to perceptional and subjective characteristics of urban space. In this model, participation is defined as a form of power relations in which space is also an active participator besides people and the state. On one hand, this model is based on the actor-network theory and on the other hand, on the will to regain the power from the state, by the people, which is the core of participatory politics and design. The aim of this model is to change and reshape the subjective elements and characteristic elements of the image of the city, its landscape and also people, through the process of the production of the space. Moreover, it defines the landscape as a product of participation of people and space to regain the power of control over the spatial production process. In this model, the main criterion of assessment of the quality of participation, is the intensity of effects of participation in reshaping the subjective factors of urban perception and image, and also the amount of increasing or decreasing of the people’s power and control over space and the political sphere. Finally, two case studies, Bab-al-vazir restoration project and revolutionizing Tahrir Square, both in Cairo, are compared through the space-people participation model and Tahrir Square is presented as the true exemplar of real participation.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Participation, Politics, Actor, People, Space, power, State
نویسندگان مقاله
نشانی اینترنتی http://www.bagh-sj.com/article_11094_55f2c7a586780abfbfa4286ce054cb72.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات