این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مطالعات بین المللی پلیس، جلد ۱۳۹۲، شماره ۱۶، صفحات ۹۵-۱۱۲
عنوان فارسی اِعمال دفاع پیش‌دستانه در مبارزه با تروریسم؛ نفی یا اثبات مشروعیت
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: مقاله حاضر در صدد است ضمن ارزیابی دفاع مشروع پیش دستانه، مشروعیت یا عدم مشروعیت اِعمال آن در مقابله و سرکوب تروریسم را مورد بررسی قرار دهد. به علاوه جایگاه دفاع مشروع پیش دستانه پس از حوادث 11 سپتامبر 2001 با توجه به تحولات نظام بین‌المللی در این رابطه و در نهایت اصلاح ساختاری سازمان ملل متحد در خصوص مفاهیم دفاع مشروع مورد تحلیل واقع می‌گردد. روش تحقیق: مقالۀ حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی است. داده‌های آن از طریق فیش‌برداری از منابع کتابخانه‌ای گردآوری شده است. یافته‌ها: اعمال زور توسط یک کشور علیه کشور دیگر یکی از مهم‌ترین اقداماتی است که هر دولت می‌تواند در رابطه با سیاست خارجی خویش اتخاذ نماید؛ اما همین اقدام در چارچوب قواعد حقوق بین‌الملل شدیداً منع شده و پیامدهای قابل‌ملاحظه‌ای به همراه دارد. بعد از دو جنگ جهانی قرن بیستم، جامعه بین‌المللی در جستجوی ایجاد نظم نوین جهانی بود که پیرامون منشور ملل متحد در سال 1945 شکل گرفته باشد. از این رو منشور در پی تنظیم ابعاد اساسی در روابط بین دولت‌ها از قبیل حفظ صلح و امنیت بین‌الملل، به رسمیت شناختن تساوی حقوق کشورها، رعایت حقوق بشر، حاکمیت قانون، مقررات ناظر به حمایت از غیرنظامیان در زمان جنگ و محدودیت اعمال زور بوده است. ماده (4) 2 منشور ملل متحد مقرر می‌دارد «کلیه دولتهای عضو در روابط بین‌المللی خود از تهدید به زور یا استفاده از آن بر ضد تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی هر دولتی، یا از هر روش دیگری که با مقاصد ملل متحد مباینت داشته باشد، خودداری خواهند نمود». نتیجه‌گیری: تسری دفاع مشروع به تهدیدات بالقوه، صلح و امنیت بین‌المللی را به یک‌باره از بین می‌برد و رویه سازمان ملل متحد، حاکی از نفی مکرر این دکترین است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Restorative Justice To the international discourse on human rights practices in Iran and Canada
چکیده انگلیسی مقاله Context and objective: Restorative justice tries to manage shareholders of criminal phenomenon and with improving the efficiency of the criminal justice system seeks to redress and repair the damages caused by crime and involvement of people, local communities, criminals and victims in a collaborate environment. In this paper, the credibility and status of restorative justice in the legalsocial system in Iran and Canada are discussed. Methodology: Present paper is attributive and used library-based resources. Findings: Restorative justice has different principles and is executed in the form of several methods such as mediation, family group conferencing and victim- offender circles. Today, because of the ability of restorative justice, many countries implement it. Iran still does not have much influence on the discourse of restorative justice in the legal system and still certain models of the classic criminal justice rules on it, which in several respects cannot permit intervention of local communities and victims of crimes and gives prevailed power to the judiciary system as the main authority. Canada is among leading countries that institutionalized this discourse in its legal system, and uses reconciliative procedure for many crimes. Results: The present study shows the existence of a systematic practice of restorative justice in the criminal policy of Canada and its apparent interaction approach to criminal policy in Iran.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله حسین طالقانی، پیمان نمامیان |


نشانی اینترنتی http://interpol.jrl.police.ir/article_12828_fdf91192f038feaa5baba51f3af9a9d1.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1128/article-1128-1642300.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات