این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
تحقیقات دامپزشکی، جلد ۷۴، شماره ۲، صفحات ۲۴۷-۲۵۳
عنوان فارسی بررسی تغییرات پارامترهای کیندلینگ در مدل آزمایشگاهی صرع الکتریکی کلاسیک پس از ضربه مغزی
چکیده فارسی مقاله زمینه مطالعه: آسیب‌های ناشی از ضربه‌های مغزی (Traumatic brain injury) یکی از مشکلات پزشکی است. یکی از پیامدهای آسیب مغزی، دچار شدن به بیماری صرع  (Post Traumatic Epilepsy; PTE) می باشد. هدف: هدف از این مطالعه بررسی تغییرات پارامترهای کیندلینگ در مدل آزمایشگاهی صرع الکتریکی کلاسیک پس از ضربه مغزی می‌باشد. روش کار: 24 سر موش  صحرایی نر نژاد ویستار  با استفاده از مدل صرعی  کیدلینگ الکتریکی کلاسیک صرعی شدند. جهت ایجاد کیندلینگ باجراحی استریوتاکسی یک الکترود در ناحیه آمیگدال مغز موش‌ها کار گذاشته می‌شد. بعد از 5 روز در روز 6 ترومای مغزی به آن‌ها وارد شد. تروما بر اساس مدل CCIا(Controlled Cortical Impact)   ایجاد شد که آسیبی به قطر 2mm االکترود کاشته شده در آمیگدال مغز به موش‌ها انجام شد. شدت تحریکات در حد µA 200 تا 500 با بسامد 50Hz و موج قطاری مربعی بود. در گروه شاهد، بدون ایجاد تروما موش‌ها  فقط تحریک الکتریکی کیندلینگ دریافت کردند. در گروه شم، به جای تروما برشی به استخوان سر داده شد و 24 ساعت بعد تحریکات کیندلینگ آغاز گردید.  در این پژوهش شمار تحریکات لازم برای صرعی شدن، آستانه تحریک، امواج پس از تخلیه در مرحله  5 (ADD5)، مرحله 3 (ADD3)، طول دوره مرحله پنجم تشنج (S5D) و طول دوره تشنج (SD) را بررسی شد. نتایج: در گروه شاهد و شم موش‌ها بطور میانگین بعد از 14 تحریک صرعی شدند. تعداد تحریکات الکتریکی لازم برای صرعی شدن در موش‌های دچار تروما بطور معنی‌داری کاهش یافت ( 5 تحریک) (0.001> P). امواج متعاقب تخلیه در مرحله  5(ADD5)، مرحله 3 (ADD3)،  طول دوره مرحله پنجم تشنج (S5D)  و طول دوره تشنج (SD)  در گروه شم تغییر معنی‌داری با گروه کنترل نداشت  ولی در گروه تروما بیشتر از گروه کنترل شد (0.001> P). در گروه شاهد و شم آستانه  تحریکات در حد µA 200 تا 500 بود ولی در موش‌های  ترومایی شدت تحریکات در حد µA 100 تا 200 بود (0.001> P). نتیجه گیری نهایی: شروع کیندلینگ الکتریکی کلاسیک متعاقب تروما باعث تغییر معنی‌داری در پارامترهای کیندلینگ می‌شود
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Survey of Changes Kindling Parameters in the Model of the Classical Electrical Kindling Following Traumatic Brain Injury
چکیده انگلیسی مقاله BACKGROUND: Traumatic Brain Injury (TBI) is one of the prevalent medical problems. Post Traumatic Epilepsy (PTE) is one of the complications of TBI. Traumatic and ischemic brain injuries are amongst the well-known risk factors of developing PTE Objectives: The present study tends to figure out changing kindling parameters in the model of the classical electrical epilepsy following traumatic brain injury. Methods: Male Wistar rats became epileptic using the amygdala kindling model of epilepsy. Rats underwent stereotaxic surgery. Five days thereafter, trauma was exerted to the temporo-parietal cortex of the rats by Controlled Cortical Impact (CCI) device causing a 2 mm lesion. After 24 hours, kindling stimulations were started. Each stimulus is delivered at an intensity of 200-500 µA, with 50 Hz frequency with monophasic square wave train stimulations once daily. One control group with no trauma and just kindling stimulation was considered in experimental groups. A sham group was also considered in which animals underwent all procedures including surgery and kindling stimulations without trauma. Results: Mean number of 14 stimulations is needed for kindled state in control and sham groups. Traumatic rats became kindled with a significantly lower number of electrical stimulations (5 stimulations). The after discharge duration (AD) at stage 5, after discharge duration (AD) at stage 3, total duration of seizure behavior (SD) and duration of stage 5 seizure behavior (S5D) in traumatic rats were higher than threshold with control and sham group. The threshold of seizures in traumatic rats was significantly lower than the threshold in control and sham groups. Conclusions: Classical electric kindling after trauma has a significant effect on the parameters of the kindling.  
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله صغری حسام |
دپارتمان علوم پایه، بخش فیزیولوژی و فارماکولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران 2گروه فیزیولوژی و فارماکولوژی، انستیتو پاستور ایران، تهران، ایران

محمد سیاح |
گروه فیزیولوژی و فارماکولوژی، انستیتو پاستور ایران، تهران، ایران

وهاب باباپور |
گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران

مرتضی زنده دل |
گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران

حمید غلامی پور بدیع |
گروه فیزیولوژی و فارماکولوژی، انستیتو پاستور ایران، تهران، ایران

نشانی اینترنتی https://jvr.ut.ac.ir/article_71633_b06e16660e1a9572f3531ddb75f54fc7.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/699/article-699-1652375.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات