این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
تولید محصولات زراعی و باغی، جلد ۱۲، شماره ۴۳، صفحات ۱۲۹-۱۴۱
عنوان فارسی ارزیابی ترکیب‌پذیری ارقام برنج از طریق روش‌های دوم و چهارم گریفینگ
چکیده فارسی مقاله برای ارزیابی ترکیب‌پذیری عمومی و خصوصی ارقام برنج، شش رقم برنج در سال 1384 به‌صورت یک طرح دای‌آلل یک طرفه با یکدیگر تلاقی داده شدند. در سال 1385 والدها و نتاج آنها در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار کشت و 10 صفت در آنها اندازه‌گیری شد. نتایج تجزیه واریانس حاکی از وجود تفاوت‌های ژنتیکی معنی‌دار بین ارقام و هم‌چنین ترکیب‌پذیری عمومی و خصوصی والدها و هیبریدها بود. بدین ترتیب وجود اثر افزایشی و غیرافزایشی ژن‌ها در کنترل صفات مورد مطالعه محرز گردید. بر اساس نتایج حاصل از تجزیه دای‌آلل به روش‌های دوم و چهارم گریفینگ، سهم اثر افزایشی ژن‌ها در کنترل صفات دوره رشد رویشی، ارتفاع بوته، طول خوشه، تعداد خوشه در بوته و طول دانه قهوه‌ای بیشتر از اثر غیرافزایشی ژن‌ها بود، درحالی‌که سایر صفات مورد مطالعه بیشتر تحت کنترل اثر غیرافزایشی ژن‌ها قرار داشتند. هم‌چنین مقایسه روش‌های دوم و چهارم گریفینگ در ارزیابی صفات حاکی از تفاوت سهم واریانس افزایشی و غیرافزایشی در دو روش بود. به علاوه، ترکیب‌پذیری عمومی و خصوصی حاصل از دو روش در مورد بسیاری از صفات مانند دوره رشد رویشی و زایشی، ارتفاع بوته، تعداد دانه پر در خوشه و عملکرد دانه متفاوت و معنی‌دار بود، به طوری که می‌توان گفت استفاده از نسل‌های والدی در تجزیه دای‌آلل در روش دوم گریفینگ سبب می‌شود که برآورد واریانس‌های ترکیب‌پذیری دارای اریب باشند. بنابراین روش چهارم گریفینگ به دلیل عدم استفاده از والدها از نظر صرفه‌جویی در زمان، هزینه و امکانات، مناسب‌تر از سایر روش‌های گریفینگ بوده و به عنوان یک روش کاربردی پیشنهاد می‌شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله برنج، اثر ژن، ترکیب‌پذیری، تلاقی دای‌آلل
عنوان انگلیسی Evaluation of Combining Ability in Rice Cultivars Based on Second and Fourth Griffing Methods
چکیده انگلیسی مقاله Six rice cultivars were crossed in half diallel design to evaluate their GCA and SCA in 2005. In the following year, parents and their progenies were grown in a randomized complete block design with three replications, and 10 traits were measured. The analysis of variance showed significant differences (p≤0.01) between cultivars. Furthermore, general combining ability (GCA) and specific combining ability (SCA) for parents and hybrids were significant. Therefore, additive and non-additive gene effects on controlling traits were demonstrated. According to the analysis based on the second and fourth Griffing methods, additive gene effects were more than non-additive gene effects on controlling growth period, plant height, panicle length, number of panicles/plant and brown rice length, while other studied traits were more controlled by non-additive gene effects. Comparison of the second and fourth Griffing methods showed that the proportions of additive and non-additive variances in two methods were different. Moreover, GCA and SCA resulting from the two methods for several traits such as vegetative and productive growth period, plant height, number of filled grains/panicle and grain yield were significant. Therefore, it could be concluded that using parental generations in the second Griffing method may cause biased estimate of the GCA and SCA variances. Thus, using the fourth Griffing method is more suitable than the other methods in providing time, cost and facilities, and is recommended as an applicable method.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Rice, Gene effect, Combining ability, Diallel cross
نویسندگان مقاله مهدی رحیمی | m. rahimi


بابک ربیعی | b. rabiei


حبیب اله سمیع زاده لاهیجی | h samizadeh lahiji


علی کافی قاسمی | a kafi ghasemi


نشانی اینترنتی http://jcpp.iut.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-2-825&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده عمومی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات