این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
تولید محصولات زراعی و باغی، جلد ۶، شماره ۱، صفحات ۱۴۹-۱۶۱
عنوان فارسی مطالعه موردی تاثیر تبدیل مراتع به اراضی کشاورزی بر برخی ویژگی های فیزیکی ، حاصل خیزی ، و شاخص کشت پذیری خاک در بروجن
چکیده فارسی مقاله خاک‌های مراتع استان چهارمحال و بختیاری به خاطر پستی و بلندی، ساختمان ضعیف و کم بودن مواد آلی، عموماً در معرض تخریب و فرسایش می‌باشد. تبدیل این مراتع به زمین‌های کشاورزی و انجام عملیات خاک‌ورزی، شدت تخریب‌پذیری در این خاک‌ها را افزایش می‌دهد. در این پژوهش عوامل دخیل در شاخص کشت‌پذیری و برخی از ویژگی‌های حاصل‌خیزی خاک، در سه موقعیت مرتعی بکر، تبدیل شده تحت کشت، و تبدیل شده کاملاً تخریب شده بررسی گردیده است. این عوامل عبارتند از: بافت و مقدار رس، مواد آلی، درصد اشباع، شاخص مخروطی، نیتروژن، فسفر، پتاسیم، جرم مخصوص ظاهری، شاخص خمیری، میانگین وزنی قطر خاک‌دانه‌ها و توزیع اندازه‌ای خاک‌دانه‌ها. حدود 20 سال انجام عملیات کشت و کار باعث تغیر محسوسی در بافت و مقدار رس گردیده است. در خاک مرتع تخریب شده، جرم مخصوص ظاهری خاک حدود 20% افزایش یافته، و مواد آلی خاک به میزان 30% کمتر از دو خاک مرتعی بکر و تحت کشت می‌باشد. درصد اشباع (تخلخل کار) در خاک مرتع دست نخورده و مرتع تحت کشت حدود 25% بیشتر از مرتع تخریب شده بود. خاک مرتع دست نخورده مقاومت کمتری نسبت به فرو رفتن میله فروسنج از خود نشان داد. در خاک مرتع دست نخورده مقادیر نیتروژن کل و فسفر قابل جذب نیز بیشتر بود. اندازه میانگین خاک‌دانه‌های خاک مرتعی دست نخورده در عمق صفر تا 10 سانتی‌متری سه برابر خاک مرتعی تخریب شده می‌باشد. نتایج این پژوهش نشان داد که برخورد با منابع طبیعی بایستی هماهنگ با پتانسیل کاری طولانی مدت آنها باشد، یعنی استفاده از این منابع بایستی با کلیه پدیده‌ها و قوانین طبیعی ماندگاری آنها هم‌خوانی داشته باشد. در صورت توجه نکردن به چنین قوانینی، به مرور کیفیت خاک کاهش می‌یابد و اگر مدیریتی متناسب با موقعیت خاک جای‌گزین نگردد، ممکن است خاک برای مدت زیادی توان بهره‌دهی خود را از دست بدهد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله مرتع زدایی، شاخص کشت پذیری ، تخریب خاک ، مواد آلی
عنوان انگلیسی Depasturation Effects on Physical Characteristics, Fertility , and Tilth Index of Soil: A Case Study of Boroojen
چکیده انگلیسی مقاله Due to physiography and weak structure, the pasture soils in Boroojen are potentially degradable. Converting pastures to agricultural land accelerates the degradation processes. A study was conducted in 1999 to show the effects of almost 20 years of farming on originally pasture land on soil physical properties, fertility, and tilth index of pastures in Boroojen region in Chahar Mahal and Bakhtiari Province (central Zagrous). Soil texture, clay content, bulk density, organic matter, saturation moisture percent, cone index, plasticity index, mean weight diameter and aggregate size and distribution, nitrogen, phosphorus, and potassium were measured. After 20 years of cultivation, bulk density increased about 20% while organic matter decreased by 30%. Cone index was lower in the undisturbed pasture but nitrogen and phosphorus contents were higher compared to the disturbed pasture. The undisturbed pasture contained more larger (> 1 mm) aggregates, while the disturbed pasture had more smaller aggregates. Sustainable use of natural resources will lead to their long term workability, while negligence of conservational practices including appropriate farming management practices will result in the destruction of these resources.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Depasturation, Tilth index, Soil degradation, Iran
نویسندگان مقاله محمدعلی حاج عباسی | m a hajabbasi


احمد جلالیان | a. jalalian


جمال الدین خواجه الدین | j. khajedin


حمیدرضا کریم زاده | h r karimzadeh


نشانی اینترنتی http://jcpp.iut.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-2-9&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده عمومی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات