این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
جامعه شناسی تاریخی، جلد ۳، شماره ۲، صفحات ۱-۳۴
عنوان فارسی فوکو: حکومت‌مندی، سوژۀ‌ سیاسی و کنش سیاسی
چکیده فارسی مقاله چرا دولت و- در افقی دیگر- نظام سیاسی یا حکومت، مسئولیت هدایت و ادارۀ رفتار افراد «چه در مقام فرد و چه در مقام گونه» را برعهده می‌گیرد؟ و چگونه این «اراده به اداره کردن» را به انجام می‌رساند؟ ممکن است پاسخ به این پرسش بر حسب نحوۀ فهم ما از مقولاتی مانند دولت، قدرت و یا نسبت این دو با سوژه، متفاوت باشد. طرح چشم‌انداز «حکومت‌مندی» از سوی فوکو را می‌توان گشایش حوزۀ جدیدی دانست که در آن، هر سه مقولۀ دولت، قدرت و سوژه، از طریق پیوندی که بین تکنیک‌های استیلا و تکنیک‌های خود برقرار شده است به هم مربوط می‌شوند. در این چشم‌انداز نشان داده می‌شود که چگونه اکراه حکومت از توسل به خشونت محض و هم‌زمان اراده به اداره کردن افراد، به‌ناگزیر سوژه‌سازی را به یگانه پاسخ ممکن در افق معرفتی خاص پروبلماتیک حکومت‌مندی تبدیل می‌کند. پاسخی که از یک‌سو، در شکل بس‌گانه کردن تمام هنرهای حکومت کردن و از سوی دیگر به‌صورت بس‌گانه کردن تمام نهادهای حکومت ظاهر می‌شود. این شکل از مفهوم‌پردازی نحوۀ عملکرد قدرت، فقط چگونگی مبهم شدن مرزهای اجبار و رضایت طی فرایند حکومت‌مند شدن افراد جهت تولید سوژه‌های دلخواه را توضیح نمی‌دهد؛ بلکه در عین حال منکر مشارکت «میل در سرکوب خویش» نیز می‌شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Foucault: Governmentality, Political Subject and Political Action
چکیده انگلیسی مقاله Why is state, and in a broader view, political system or government, responsible for directing and governing individuals' conduct "both in individual and species level"? And how it accomplishes this "will of governing"? The answers to these questions appear to be different based on our way of perceiving categories such as government, power, or their due relation to the subject. The perspective design of "governmentality" by Foucault could be taken as inception of a new domain in which the triplet categories of government, power and subject are interrelated. It is shown in this perspective that how government's reluctance in using mere violence and, at the meantime, willing to govern people through it will inevitably make subjectification as the sole possible answer to the particular epistemological horizon of the governmentality problematic; an answer, which in form, on the one hand, multiplicities all government arts and, appears as multiplying all government institutions on the other. The form of conceptualizing how power operates, not only explains blurring of boundaries between persuasion and consent during the governmentalization of individuals to create desired subjects, but also it denies “the participation of desire in repressing itself”.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمدسالار کسرایی | mohammad salar
استادیار جامعه شناسی پژوهشکده امام خمینی
سازمان اصلی تایید شده: پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی

همایون مرادخانی |
دانشجوی دکتری جامعه شناسی دانشگاه تربیت مدرس
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تربیت مدرس (Tarbiat modares university)

محمد رضایی |
استادیار جامعه شناسی دانشگاه علم و فرهنگ
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علم و فرهنگ (University of science and culture)

نشانی اینترنتی http://jhs.modares.ac.ir/article_5238_370a92e57cc1216d7f39f2330ad08959.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات