این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
جستارهای تاریخی، جلد ۲، شماره ۱، صفحات ۱۵۷-۱۷۶
عنوان فارسی اقوام هندوایرانی و سرزمین ایران‌ویج
چکیده فارسی مقاله باستان‌شناسان و تاریخ‌دانان به‌ دنبال زبان‌شناسان سال‌ها در تشخیص قومیت «هندواروپایی» و موطن اولیۀ آن‌‌ها به جست‌وجو و مطالعه در آثار به‌جا مانده از این مردم پرداختند. در این مطالعات فرهنگ‌هایی همچون «آندرونوو» (Andronovo) و «جیحون» در استپ‌ها و واحه‌های آسیای مرکزی به اقوام «هندوایرانی» شناخته شدند که احتمالاً در اواخر هزارۀ چهارم را اوایل هزاره سوم قبل از میلاد، در استپ‌های آسیای مرکزی از اقوام هندواروپایی جدا شدند و به‌سمت نواحی آسیای مرکزی جنوبی و افغانستان حرکت کردند. این اقوام پس از سکونت در منطقه‌ای که بر حسب سنت و روایت اوستا و ریگ‌ودا (متون باستانی اقوام هندوایرانی) به نام اَریانم وَئِجَه (Airyanəm vaējō) شهرت دارد، در حدود اواخر هزارۀ دوم و اوایل هزارۀ اول پ‌م هم‌زمان با عصر «برنز متأخر» (Late Bronze age) از یکدیگر جدا شدند و در مسیرهای جداگانه‌ای وارد سرزمین هند و فلات ایران شدند. بر این اساس، در پژوهش حاضر تلاش بر این است که از طریق بررسی در یافته‌های باستان‌شناختی و مقایسه آن‌ها با متن اوستا و به میزان کمتری با متن ریگ‌ودا مکان تقریبی اَریانم وَئِجَه را تعیین کنیم.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Indo-Iranian People and Aryanəm Vaējō Territory
چکیده انگلیسی مقاله For years and decades, archeologists and historians have been studying on the remained relics of Indo-European people. Their efforts were continued by the attempts of linguists to recognize Indian-European race and their primary homeland. This study concentrated “Andronovo” and “Jeyhoon as two ancient cultures which here identified as Indo-Iranian. It poses this claim in discussion that during the late 3rd millennium B. C., these tribes have probably separated from Indo-European tribes which settled in the steps of Eurasia. During late 2nd and early 1st millennium B. C. (Late Bronze Age), they continued their way towards the southern parts of central Asia and Afghanistan. These people after separating of the other tribes entered northern India and Iranian Plateau. Avesta, as the main historical evidence of the Persian language people and particularly Gathas, are our main textual source to become aware of the Arian people. It includes this people’s memories of their original land which they called it Aryanəm vaējō. In this research, an effort has been done to determine geographic situation of Aryanəm vaējō through investigation in findings of archeologists and comparing it with the text of Avesta and less Rig Veda.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله مینا صفا |
کارشناس ارشد تاریخ ایران باستان

نشانی اینترنتی http://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_173_8c794cd02bd7b95d5955764da1669c9a.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات