این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
آب و فاضلاب، جلد ۳۰، شماره ۳، صفحات ۴۹-۶۰
عنوان فارسی حذف تاموکسیفن از محیط‌های آبی با استفاده از نانوذرات مگنتایت عامل‌دار شده با هیدروکربن‌های درخت‌سان: مطالعه تعادلی و سینتیکی
چکیده فارسی مقاله باقیمانده داروها به‌عنوان ترکیبات آلاینده در منابع آبی منجر به ایجاد خطر برای انسان و دیگر جانداران می‌شود. بنابراین برای حفظ محیط‌ زیست حذف آن‌ها از فاضلاب امری ضروری است. لذا این مطالعه با هدف بررسی کارایی حذف داروی تاموکسیفن توسط نانوذرات مگنتایت عامل‌دار شده با هیدروکربن‌های درخت‌سان از محلول آبی انجام شد. به این منظور جاذب به‌روش هم‌رسوبی شیمیایی سنتز و کارایی آن در حذف دارو مورد ارزیابی قرار گرفت. ویژگی‌های ظاهری جاذب با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، دستگاه پراش پرتو ایکس، pH نقطه صفر (pHpzc)، طیف مادون قرمز،
 آنالیز TGA و منحنی VSM بررسی شد. غلظت باقیمانده تاموکسیفن در محلول آبی توسط دستگاه اسپکتروفتومتر در طول موج 236 نانومتر خوانده شد. نتایج بیانگر آن بود که با افزایش زمان تماس تا 40 دقیقه، مقدار pH برابر با 7 و مقدار جاذب تا 03/0 گرم، کارایی حذف تاموکسیفن از محلول افزایش می‌یابد. همچنین پیروی فرایند جذب از ایزوترم جذب فروندلیچ و مدل سینتیکی شبه‌مرتبه دوم به اثبات رسید. با استناد به نتایج می‌توان اذعان کرد که از نانوذرات مگنتایت عامل‌دار شده با هیدروکربن‌های درخت‌سان می‌توان به‌عنوان یک جاذب مؤثر و در دسترس برای حذف باقیمانده تاموکسیفن از فاضلاب و پساب شرکت‌های دارویی استفاده کرد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تاموکسیفن، نانوذرات مگنتایت، هیدروکربن‌های درخت‌سان، ایزوترم، سینتیک، جذب،
عنوان انگلیسی حذف تاموکسیفن از محیط‌های آبی با استفاده از نانوذرات مگنتایت عامل‌دار شده با هیدروکربن‌های درخت‌سان: مطالعه تعادلی و سینتیکی
چکیده انگلیسی مقاله باقیمانده داروها به‌عنوان ترکیبات آلاینده در منابع آبی منجر به ایجاد خطر برای انسان و دیگر جانداران می‌شود. بنابراین برای حفظ محیط‌ زیست حذف آن‌ها از فاضلاب امری ضروری است. لذا این مطالعه با هدف بررسی کارایی حذف داروی تاموکسیفن توسط نانوذرات مگنتایت عامل‌دار شده با هیدروکربن‌های درخت‌سان از محلول آبی انجام شد. به این منظور جاذب به‌روش هم‌رسوبی شیمیایی سنتز و کارایی آن در حذف دارو مورد ارزیابی قرار گرفت. ویژگی‌های ظاهری جاذب با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، دستگاه پراش پرتو ایکس، pH نقطه صفر (pHpzc)، طیف مادون قرمز،
 آنالیز TGA و منحنی VSM بررسی شد. غلظت باقیمانده تاموکسیفن در محلول آبی توسط دستگاه اسپکتروفتومتر در طول موج 236 نانومتر خوانده شد. نتایج بیانگر آن بود که با افزایش زمان تماس تا 40 دقیقه، مقدار pH برابر با 7 و مقدار جاذب تا 03/0 گرم، کارایی حذف تاموکسیفن از محلول افزایش می‌یابد. همچنین پیروی فرایند جذب از ایزوترم جذب فروندلیچ و مدل سینتیکی شبه‌مرتبه دوم به اثبات رسید. با استناد به نتایج می‌توان اذعان کرد که از نانوذرات مگنتایت عامل‌دار شده با هیدروکربن‌های درخت‌سان می‌توان به‌عنوان یک جاذب مؤثر و در دسترس برای حذف باقیمانده تاموکسیفن از فاضلاب و پساب شرکت‌های دارویی استفاده کرد.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله تاموکسیفن, نانوذرات مگنتایت, هیدروکربن‌های درخت‌سان, ایزوترم, سینتیک, جذب
نویسندگان مقاله مهرناز قوچیان |
دانشجوی دکترای تخصصی، گروه محیط ‌زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط‌ زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

سهیل سبحان اردکانی |
دانشیار، گروه محیط ‌زیست، دانشکده علوم پایه، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران

همایون احمد پناهی |
استاد، گروه شیمی تجزیه، دانشکده علوم پایه، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

لعبت تقوی |
دانشیار، گروه محیط ‌زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط‌ زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

امیر حسام حسنی |
استاد، گروه مهندسی محیط ‌زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط ‌زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

نشانی اینترنتی http://www.wwjournal.ir/article_86892_6d64a2cb00df695c7be78b8e2f69fc51.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/549/article-549-1691063.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات