این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
جستارهای زبانی، جلد ۳، شماره ۱، صفحات ۲۵-۴۹
عنوان فارسی آموزش نمود دستوری به فارسی‌آموزان غیرایرانی: بررسی مقایسه‌ای روش‌های تدریس ساختاری و ارتباطی
چکیده فارسی مقاله نمود دستوری یکی از مقوله‌های مطرح در کنار زمان در عبارت‌های فعلی فارسی است که تاکنون آموزشِ آن به فارسی‌آموزان خارجی چندان مورد توجه نبوده است. این تحقیق به تأثیر یادگیری نمود فارسی بر اساس دو روش ساختاری و ارتباطی پرداخته است. از بین فارسی‌آموزان غیرایرانی سطح میانی، آزمودنی‌ها به دو گروه چهل‌نفره تقسیم شدند. هر دو گروه در پیش‌آزمون نمود شرکت کردند تا از نظر توانایی در استفاده از نمود فارسی همگن شوند. به آزمودنی‌های گروه ساختاری، نمود دستوری بر اساس روش ساختاری آموزش داده شد. گروه ارتباطی نیز با توجه به طرح درس‌های ارتباطی که تهیه و تدوین شده بود، نمود را فراگرفتند. نتایج پس‌آزمون هر گروه در مقایسه با پیش‌آزمون و نیز در مقایسه با یکدیگر با استفاده از آزمون تی نشان می‌دهد گروه ارتباطی به‌طرز معناداری در درک نمود پیشرفت کرده است. در مقابل، تفاوت آماری معناداری بین پیش‌آزمون و پس‌آزمون گروه ساختاری ملاحظه نشده است. همچنین از نظر آماری، عملکرد گروه ارتباطی در پس‌آزمون به‌طرز معناداری بهتر از عملکرد گروه ساختاری بوده است. نتایج این تحقیق تجربی گویای آن است که روش درسی ارتباطی، روش کارآمدی است و به‌کارگیری آن به ارتقای آموزش دستور زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان یاری می‌رساند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Teaching Grammatical Aspect to non-Iranian Persian Learners: A Comparison of Structural and Communicative Methods
چکیده انگلیسی مقاله As one of the main topics in Persian verbal phrases, grammatical aspect has been largely ignored in teaching Persian to speakers of other languages. To address the topic, this study investigated the learning of Persian grammatical aspect through two teaching methods: structural and communicative. Test takers were selected from the non-Iranian intermediate learners of Persian. Each group consisted of 40 foreign students. Both groups were administered an aspect test as a pretest to make sure about their homogeneity before treatment. Afterwards, grammatical aspect in Persian was taught to one group through the structural method, and through communicative materials developed by the authors to the other group. Each group’s progress was measured through the same aspect test after the completion of treatment. Paired-samples t-test results analysis showed that the communicative group, compared to the structural group, made significant improvement in learning Persian aspect. Furthermore, independent-samples t-test results revealed that the communicative group performed considerably better than the structural group in the post-test. These findings indicate that communicative language teaching is an effective method, which can be used to improve the teaching of Persian grammar to foreign students.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله ضیای تاج الدین |
دانشیار، تهران، بزرگراه چمران، پل مدیریت، خیابان علامه جنوبی، دانشکده ادبیات فارسی و زبانهای خارجی دانشگاه علامه طباطبائی.
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علامه طباطبایی (Allameh tabatabaii university)

ملیحه عشقوی |
کارشناس ارشد آموزش زبان فارسی به غیرفارسی¬زبانان، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علامه طباطبایی (Allameh tabatabaii university)

نشانی اینترنتی http://lrr.modares.ac.ir/article_738_29972eb70b49957573fe7916cdb2de08.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات