این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
روانشناسی بالینی، جلد ۱۱، شماره ۱، صفحات ۵۹-۷۲
عنوان فارسی اثربخشی معنادرمانی گروهی بر تاب آوری زنان دارای نشانه های ناگویی هیجانی
چکیده فارسی مقاله مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی یک پروتکل معنادرمانی گروهی بر تاب آوری زنان دارای نشانه­های ناگویی هیجانی انجام شد. روش: روش انجام پژوهش نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان آلکسیتایمی مراجعه کننده به مراکز درمانی سطح شهر تبریز در فاصله زمانی 4 ماهه بود. از بین این افراد با بهره گیری از مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو(TAS-20) 24نفر به عنوان نمونه غربال شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل(12 نفره) جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه­ای تحت آموزش معنا درمانی قرار گرفتند در حالیکه گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. آزمودنی های هر دو گروه مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون(CD‐RISC) را در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. اطلاعات استخراج شد و  تحلیل کواریانس چند متغیره (مانکوا) مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: یافته­های این پژوهش نشان داد که معنادرمانی گروهی پس از 10 جلسه، اثر معنی داری بر میانگین نمرات تاب­آوری گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون داشته است. ­ نتیجه‌گیری: بر اساس یافته­های حاصل از پژوهش حاضر، معنادرمانی گروهی می تواند یک مداخله اثرگذار مفید برای افزایش تاب آوری زنان آلکسی تایمی باشد و لذا به بالینگران در کار با این بیماران توصیه می شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تاب آوری، ناگویی هیجانی، معنادرمانی گروهی، زنان،
عنوان انگلیسی The Effectiveness of Group Logotherapy on Resilience among Women with Alexithymia Symptoms
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: The purpose of this study was to determine the effectiveness of a Group Logotherapy protocol on resilience in women with Alexithymia symptoms. Method: A semi-experimental design by pretest-posttest with control group were applied. The statistical population included referred Alexithymia women to Tabriz treatment centers during a 4 month interval. Among these a total number of 24 subjects using Toronto Alexithymia Scale- 20  were screened and divided to experimental and control groups (n=12) in a randomly basis. The experimental group received Group Logotherapy for 10 session of 90 minutes, while no intervention made on control group. Subjects of both group were completed Conner & Davidson Resilience Scale (CD‐RISC) in pretest and posttest occasions. The data were extracted and a Multivariable Analysis of Covariance (MANCOVA) administered. Results: The results showed that logotherapy after 10 sessions significantly impact the resilience mean scores in the experimental group rather than control group at posttest stage. Conclusion: According to the findings of the present research, the Group Logotherapy could be a useful intervention to increase resilience of the Alexithymia women and is then recommended to the clinicians in work with these patients..
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Resilience, Alexithymia, Group Logotherapy, Women
نویسندگان مقاله امیر پناه علی |
استادیار، گروه روانشناسی و مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران

شروین زنجانی |
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران

نشانی اینترنتی http://jcp.semnan.ac.ir/article_3938_2ed988318f3d582f1b38230f6c70566c.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/852/article-852-1697916.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات