این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
جغرافیا و توسعه، جلد ۷، شماره ۱۳، صفحات ۲۷-۴۶
عنوان فارسی تحلیلی بر نقش شهر جدید پردیس در تمرکززدایی از مادرشهر تهران
چکیده فارسی مقاله اصولاً شهرجدید با نگاهی که در این تحقیق بدان نگریسته شده، شهری است که به­عنوان یکی از راهبردها و الگوهای توسعه­ی شهری در جهت­جذب سرریزهای جمعیّتی شهرهای بزرگ و اسکان جمعیت مازاد مادرشهر طراحی، برنامه­ریزی و احداث شده و یا می­شود. نظر به اینکه شهر تهران از نظر مساحت و جمعیت اوّلین شهر کشور است و مهمترین کانون جذب جمعیت در ایران می­باشد؛ لذا محدودیّت­هایی از نظر امکانات و گسترش شهر و همچنین عدم توان جذب جمعیت بیشتر را پیش رو داشته و دارد. شهرهای جدیدی دراطراف تهران از جمله شهر جدید پردیس به­منظور تعدیل این نارسایی­ها و سرریزپذیری جمعیت مازاد آن طراحی و احداث شده ­است. شهر جدید پردیس که شهری است از پیش طراحی شده، در اراضی بکر و بایر در 35 کیلومتری شمال­شرق تهران با مساحتی حدود 2600 هکتار، با هدف سرریزپذیری بخشی از جمعیت مازاد شهر تهران، طراحی شده است و تا سال 1395 پیش­بینی شده که 200000 نفر را می­بایست در خود جای دهد. لیکن هم­ اکنون (1385) تنها 52000 نفر جمعیت در مساحتی حدود 9/358 هکتار در این شهر اسکان یافته­اند. هدف از انجام این تحقق بررسی میزان اثرگذاری شهر جدید پردیس در تمرکززدایی از مادرشهر تهران، با جمعیت­پذیری بخشی از مازاد جمعیت این مادر شهر بوده است. روش کار این پژوهش تحلیلی- تطبیقی بوده با حجم نمونه­­ای به میزان 10 درصد خانوارهای ساکن در شهر و از طریق پرسشنامه به اخذ اطلاعات میدانی مبادرت گردیده است. یافته­های این تحقیق بیانگر آن است که شهرجدید پردیس در ایفای نقش خود که همانا جمعیت­پذیری بخشی از مازاد جمعیت و تمرکززدایی از مادرشهر تهران بوده، چندان موفق نبوده است. بخش زیادی از این عدم توفیق ناشی از عدم احداث متناسب زیرساخت­ها و نبود زمینه­های اشتغال و فعالیت در این شهر بوده که آن هم متأثر از ناکارآمدی مدیریت و برنامه­ریزی متناسب با نیازهای توسعه­ی شهری بوده است. در این مقاله به­منظور رفع این مشکل پس از تحلیل و تلفیق یافته­ها، راهبردهایی پی­جویی گردیده که در متن مقاله ارایه شده است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی New Town of Pardis and its Role in Decentralization of Tehran Metropolis
چکیده انگلیسی مقاله A new city is a city which is designed and constructed as a strategy for urban development in order to attract overflow population of metropolitan cities. Tehran، as the largest and most populated city in Iran، is the focus of population attraction. Regarding the facts that it has restricted on facilities and urban development and does not have the capability of attracting more population، new cities were created around it، such as Pardis. New city of Pardis was prearranged to be located 35 km northeast of Tehran with about 2600 hectares area in an unfruitful land in which urban life and dwelling dates back to less than 8 years ago. The Studies on finding the appropriate location for this city started in 1986. The prospect of this new city was predicted for 200،000 people but now (2006) only 52،000 people are living there. In this research، the function of new city of Pardis to attract some population of Tehran has been analyzed. The following hypotheses have been tested in order to see the aims of research: 1- It seems that management has been influenced on achieving the aims of Pardis (attracting some part of Tehran’ population and deconcentration). 2- It appears that attraction of Tehran’s population to the other new cities has been a factor to do not achieving the aims. 3-Lack of urban structures and employment in this city has played some role not to attract enough population. Finally it is concluded that new city of Pardis has not been successful in performing the role it was planned to (deconcentration), furthermore it has added to the problems of Tehran metropolis. Some suggestions have been offered to help reach the first aims deconcentration of Tehran metropolis designing new city of Pardis.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله عیسی ابراهیم زاده |


مهدی قرخلو |


مهدی شهریاری |


نشانی اینترنتی http://gdij.usb.ac.ir/article_1227_5cd8e96c09f9889e774abc70d24a13af.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات