این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
ادیان و عرفان، جلد ۵۱، شماره ۲، صفحات ۲۷۳-۲۹۰
عنوان فارسی بررسی تعارض یا عدم تعارض آموزۀ خلوت در تصوف با حضور اجتماعی در شریعت اسلامی
چکیده فارسی مقاله از آیات، روایات و احکام اسلامی برمی­آید که قرآن، پیامبر و صحابه توجه بسیاری به حضور اجتماعی فرد مسلمان داشته­اند و انزوای راهبانه را امری ناپسند می­دانسته­اند و به ­همین علت عالمان و فقیهان منتقد تصوف نسبت به این جریان بدبین­اند و وجود رفتارهای انزواطلبانۀ پیروان بعضی از طرق و سلاسل، منتقدان تصوف آنان را بر آن داشته که عرفان و معنویت را در تضاد با حساسیت­های اجتماعی بدانند و غفلت عرفا از محیط زندگی خود و اجتماع را موجد بسیاری از ناهنجاری­های اجتماعی و سیاسی تلقی ­کنند و به همین علت با ترویج رفتارهای عرفانی مخالفت نمایند. این در حالی است که کلمات عرفا در این خصوص نشان می­دهد که: (1) آن­ها آموزه­هایی دارند که با عزلت مطلق در تعارض است مانند صحبت که بیش و پیش از خلوت بر آن تأکید دارند یا آموزۀ ایثار؛ (2) آنان خلوت و عزلت را مقید به مرتبۀ فرد و مدت زمانی محدود می­کنند و این تقیید با انزوای زاهدانه ناسازگار است؛ (3) در ساحت باور و انگیزه آنان جماعت را پلید و متهم نمی­دانند، بلکه به خود بدبین­اند و انگیزه­شان حفظ دیگران است و این با انزوای برآمده از سوء­ظن به جماعت تفاوت دارد، همچنین مراد آنان از خلوت رسیدن به خلوت قلبی و درونی است، نه جدا شدن از جماعت؛ (4) خلوت در نظر صوفیان در کتاب و سنت سابقه دارد و منافی شریعت نیست و در آداب آن بر نگاهداشت شریعت، به­ویژه عبادات جمعی چون نماز جماعت و نماز جمعه، تأکید شده است. علاوه بر این­ها حضور متصوفه در عرصه­های اجتماعی سیاسی نشانه نادرست بودن مدعای منتقدان تصوف در متهم کردن آن به رهبانیت است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تصوف، حضور اجتماعی، خلوت، عرفان اسلامی، عزلت،
عنوان انگلیسی The Conflict or Confirmity of Solitary Doctrine in Sufism with the Social Participation in the Islamic Shari'a
چکیده انگلیسی مقاله Quranic verses and Narratives of the Prophet and Religious judgments indicate that Islam has paid much attention to the social presence of the Muslim individual, and they consider that the isolation is unnecessary. For this reason, the scholars and jurisprudents, who are critics of Sufism, are suspicious to this Way. The existence of isolationist behaviours in some Sufi classes has led their critics to recognize mysticism and spirituality as contradictory to social sensitivities and the mystic neglect from the environment of their society is considered as the cause of many social and political abnormalities and therefore opposes the promotion of mystical behaviours. This is while the mystic in this regard show that: (1) that are in conflict with absolute omnipresence, such as the conversation that emphasizes more and more before the seclusion, or the doctrine of sacrifice (2) The rest and isolation are bound to the degree of the individual and for a limited time, and this observation is incompatible with ascetic isolation; (3) In the field of beliefs and motives, they do not regard the community as filthy and accused, but they are suspicious of themselves and their motivation is to protect others, and It differs with the isolation from suspicion of the congregation; their goal is also to achieve inner solitary, not separation from the congregation; (4) In the Sufis' view, the solitary has its precedence in the Quran and the tradition and is not opposite of sharia. In their rituals, emphasis is placed on the keeping of the law, especially collective worship, such as prayer and Friday prayers. In addition, the presence of a Sufis in social and political areas is an indication of the falsehood of the claim by the critics of Sufism to accuse it of monasticism.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمود شیخ |
استادیار گروه ادیان و عرفان تطبیقی، دانشگاه تهران

نشانی اینترنتی https://jrm.ut.ac.ir/article_72198_fc3ba2bc2b4021107b51a2c63f02e4a1.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/586/article-586-1759759.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات