این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
دانش کشاورزی و تولید پایدار، جلد ۲۵، شماره ۱، صفحات ۸۵-۹۸
عنوان فارسی اثر تلقیح کودهای زیستی رایج کشور بر رشد و جذب برخی عناصر غذایی لوبیا قرمز (.Phaseolus vulgaris L) در حضور میکروفلور بومی خاک
چکیده فارسی مقاله چکیده در سال‌های اخیر تولید و استفاده از کودهای زیستی نیتروژنی و فسفاتی در کشور به‌دلیل اثرهای زیانبار مصرف کودهای شیمیایی نیتروژنه و فسفره رواج یافته است. بنابراین، مقایسه همزمان کودهای زیستی رایج در کشور با هدف بررسی پاسخ گیاه لوبیا به تلقیح آنها انجام شد. بر همین اساس به منظور بررسی اثرهای چهار کود زیستی نیتروکسین، سوپرنیتروپلاس، بیوسوپرفسفات (هر سه کود محصول شرکت فناوری زیستی مهرآسیا) و فسفاته بارور2 (محصول شرکت زیست‌فناور سبز) بر وزن تر و خشک هوایی، وزن تر و خشک ریشه، وزن تر و خشک کل و سایر پارامتر­های کیفی از جمله غلظت عناصر غذایی نیتروژن، فسفر، پتاسیم و آهن در گیاه لوبیا (رقم محلی)، آزمایش گلدانی در قالب طرح کاملاً تصادفی در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز در تابستان سال 1390 انجام شد. تیمارهای مورد استفاده شامل شاهد (بدون تلقیح)، نیتروکسین، سوپرنیتروپلاس، بیوسوپرفسفات و فسفاته بارور2 بود که در چهار تکرار اعمال شد. تلقیح بذور با کودهای زیستی مذکور بر اساس توصیه شرکت سازنده و آبیاری گلدان­ها نیز به‌صورت یک روز در میان تا رطوبت FC 8/0 انجام شد. نتایج نشان داد که تلقیح گیاه لوبیا با کودهای زیستی فوق، بر وزن تر بخش هوایی، وزن تر کل، وزن خشک ریشه، غلظت نیتروژن بخش هوایی، مقدار پتاسیم بخش هوایی، مقدار جذب فسفر ریشه و همچنین غلظت و مقدار آهن ریشه معنی­دار بود. کود نیتروکسین باعث افزایش معنی­دار غلظت نیتروژن بخش هوایی شد (76/80%) و کود فسفاته بارور2 سهم بیشتری در افزایش بیوماس بخش هوایی گیاه داشت (5/24%). این در حالی بود که تیمار کودهای زیستی نیتروژنی (نیتروکسین و سوپرنیتروپلاس) به لحاظ وزن خشک ریشه، مقدار پتاسیم بخش هوایی و همچنین مقدار جذب فسفر و آهن ریشه تفاوت آماری معنی­دار با شاهد نداشتند. بر اساس نتایج به دست آمده، وضعیت کود زیستی نیتروکسین نسبت به بقیه کودهای زیستی از نظر تأمین نیتروژن مورد نیاز گیاه مطلوب‌تر بود هر چند از نظر غلظت آهن ریشه دارای میانگین پایین‌تری نسبت به شاهد و سایر کودهای زیستی بود. این در حالی است که بیشترین عملکرد تر در تیمار کود زیستی فسفاته بارور2 به دست آمد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Inoculation Effect of Common Biofertilizers on Growth and Uptake of Some Elements by Bean (Phaseolus vulgaris L.) in Presence of Soil Indigenous Microflora
چکیده انگلیسی مقاله Abstract In recent years due to the detrimental effects of high application of chemical fertilizers, the production and usage of nitrogen (N) and phosphate (P) biofertilizers have been increased in Iran. Thus, the aim of this study was simultaneously comparing bean plant response to inoculation with common biofertilizers produced in Iran. In order to investigate the effects of four biofertilizers such as Nitroxin, Supernitroplus, Biosuperphosphate (biofertilizers which produced by MehrAsia Biotechnology Company) Barvar2 (products of Green Biotechnology) on shoot fresh and dry weight, fresh and dry weight of root, total fresh and dry weight, and other quality parameters such as nutrient concentrations of N, P, potassium (K) and iron (Fe) in bean (native variety of Azarbayjan), a greenhouse pot experiment in a completely randomized design was conducted in Faculty of Agriculture, University of Tabriz in the summer of 2011.Treatments included control (without inoculation), Nitroxin, Supernitroplus, Biosuperphosphate and Barvar2 were applied in four replications. Seed inoculation with the biofertilizers was done according to the manufacturer's recommendations. Pots were irrigated with distilled water at 0.8 FC. The results showed that inoculation of bean with biofertilizers had significant effect on fresh weight of shoot, total fresh weight, dry weight of root, shoot N concentration, shoot K uptake, root P uptake and moreover root Fe concentration and content. Nitroxin significantly increased N concentration of shoot (80.76%) and the highest mean of biomass was belonged to Barvar2 (24.5%) while, Nitroxin and Supernitroplus from the point of mean value of root dry weight, the amount of K in shoot and the amount of P and Fe uptake by roots were the same as control (without inoculation treatment). According to the results among biofertilizers best N nutrition of bean was with Nitroxin while lowest root Fe concentration was observed in this treatment. Highest fresh yield was gained with Barvar2.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله سعیده انصاری |
کارشناسی ارشد، بیولوژی و بیوتکنولوژی خاک، گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تبریز (Tabriz university)

محمدرضا ساریخانی | mohammad reza
گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تبریز (Tabriz university)

نصرت اله نجفی |
گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تبریز (Tabriz university)

نشانی اینترنتی http://sustainagriculture.tabrizu.ac.ir/article_3495_598.html
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات