این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
روانشناسی بالینی، جلد ۶، شماره ۲، صفحات ۶۵-۷۴
عنوان فارسی اثربخشی مداخله ی مثبت نگر گروهی در کاهش نگرش های ناکارآمد و افزایش میزان شادکامی دختران نوجوان
چکیده فارسی مقاله مقدمه: مداخلات مثبت‌نگر با تمرکز بر نقاط مثبت و توانمندی‌های افراد، یکی از انواع مداخلات نسبتاً جدید در روان‌شناسی می‌باشند . این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مداخله‌ی مثبت‌نگر در کاهش نگرش‌های ناکارآمد و افزایش میزان شادکامی دختران نوجوان انجام شده است. روش: 31 نفر از دانش‌آموزان 14 تا 15 سال، با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل جای گرفتند. آموزش‌های مثبت‌نگر در طی 11 جلسه‌ی 2 ساعته، به افراد گروه آزمایش ارائه شد. در این مدت ، گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکرد. نگرش‌های ناکارآمد توسط مقیاس نگرش‌های ناکارآمد ویسمن و میزان شادکامی توسط پرسشنامه شادکامی آکسفورد قبل و بعد از مداخله و 4 و 9ماه پس از اتمام مداخله اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: نتایج اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد که آموزش‌های مثبت‌نگر باعث کاهش معنادار نگرش‌های ناکارآمد و افزایش معنادار میزان شادکامی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به دست آمده می‌توان گفت مداخلات مثبت‌نگر نه تنها باعث کاهش نگرش‌های ناکارآمد می‌شوند، بلکه میزان شادکامی را نیز را افزایش می‌دهند؛ بنابراین می‌توان آنها را برای کاهش مشکلات روان‌شناختی که زمینه‌ساز بروز اختلالات روانی هستند و همچنین برای ارتقای کیفیت زندگی به کار برد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله مداخله ی مثبت نگر، نگرش های ناکارآمد، شادکامی، نوجوان
عنوان انگلیسی Effectiveness of Group Intervention Based on Positive Therapy on Dysfunctional Attitudes and Happiness in Adolescent Girls
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: Positive interventions which focus on positive aspects and strengths of people are kinds of relatively new interventions in psychology. This research has been conducted in order to investigate how effective the positive intervention is in decreasing dysfunctional attitudes and in increasing level of happiness in adolescent girls. Method: Using available sampling method, 31 girls were selected and randomly assigned in experimental and control groups. Trainings based on positive therapy were given to the experimental group during eleven weekly sessions of two-hour duration each. During this period, control group was given no training at all. Dysfunctional attitudes were measured by using Weissman scale of Dysfunctional Attitude and the rate of happiness was measured by using Oxford Happiness Inventory, and both were done before and after intervention, 4 and 9 months after the intervention ended. Results: Repeated measures showed that in comparison with the control group, positive trainings significantly reduced dysfunctional attitudes, and increased rate of happiness. Conclusion: Based on these results, it can be claimed that positive intervention not only decreases dysfunctional attitudes, but also increases happiness. Therefore, this method can be used to reduce psychological problems which underlie psychological disorders. This intervention can also improve quality of life.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله مهسا جباری | m jabbari
jabari.mahsa@gmail.com


شهریار شهیدی | sh shahidi
shahriarshahidi@hotmail.com


فرشته موتابی | f mootabi
fmootabi@gmail.com
نشانی اینترنتی http://jcp.semnan.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-196-7&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده تخصصی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات