این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
سیاست، جلد ۴۵، شماره ۴، صفحات ۸۵۹-۸۷۶
عنوان فارسی بسترسازی گفتمانی در سیاست‌ فرهنگی پهلوی اول (۱۳۲۰-۱۳۰۴هجری شمسی)
چکیده فارسی مقاله بسترسازی گفتمانی در سیاست فرهنگی پهلوی اول، همان طرح موضوعات فکری، فضاسازی‌ها و انجام مباحثات مربوط به آن، در دوره مذکور است که توسط رجال مؤثر فرهنگی- سیاسی عصر پهلوی اول و در فضای فکری جامعه ایران صورت گرفت. بسترسازی گفتمانی در این دوره، توجیه و کارکردی بیش از حد معمول داشت، زیرا دودمان پهلوی به شدت خود را نیازمند آن می‌یافت تا علاوه بر زمینه‌سازی در اذهان و افکار عمومی برای سهولت اقدامات مورد نظر خود، مشروعیت خود را نیز تضمین کند. پهلوی اول توانست روی‌کارآمدنش را در نزد روشنفکران آن عصر، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر و بهترین انتخاب ممکن بشناساند و گستره وسیعی از آن‌ها را به خدمت گیرد و مجموعاً بستری از تحولات فرهنگی را فراهم بیاورد. نویسندگان در این مقاله به اثبات این نکته پرداخته‌اند که این گفتمان در نسبتش با جریان روشنفکری یادشده، ماهیت معلول به علت دارد؛ یعنی، پهلوی اول از جهات متعدد مجری طرز تفکر خاصی از جریان روشنفکری آن روز بوده است. این نوشتار با تبیین دلایل این همراهی، تناقض فکری و مبنایی این گفتمان را  علت ناکارآمدی و شکست آن سیاست‌‌ها معرفی می‌کند؛ تناقضی که لازمه معنا و تحققِ تمدن و پیشرفت را سکولاریسم، و مقدمه اجتناب‌‌ناپذیر عمران و آبادانی را دیکتاتوری معرفی می‌کرد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Dialogue contextualization in cultural policies of the 1st Pahlavi
چکیده انگلیسی مقاله Dialogue contextualization in the 1st Pahlavi cultural policies, refers to the intellectual issues, and relevant discussions during that period introduced by influential cultural-political figures to the first Pahlavi era and the mindset of the society. Dialogue contextualization in this era, had a function beyond usual because the Pahlavi family strongly needed it to influence people's minds and attitudes to facilitate their desired actions. Furthermore, it was used to guarantee their legitimacy. 1st Pahlavi succeeded to introduce itself to intellectuals of the era as an unavoidable necessity and the best possible choice for government in addition to engaging some of the intellectuals in a wide range of activities thereby preparing the ground for cultural transformations. The current article aims to prove that this discourse in its relation with the mentioned intellectual flow has the nature of "effect to cause". In other words, 1st Pahlavi was provided the ground for a special kind of intellectual flow during that period. This article by clarifying the reasons for this association, introduces attitude and fundamental contradiction of this discourse as the cause of inefficiency and failure of those policies, the contradiction which described indispensable meaning and realization of civilization and progress as Secularism, and the unavoidable introduction of improvement and development as Dictatorship.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله پروین دخت اوحدی |
استادیار گروه تاریخ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه خوارزمی
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه خوارزمی (Kharazami university)

کاظم حاجی رجبعلی |
دانشجوی دکتری گروه تاریخ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه خوارزمی
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه خوارزمی (Kharazami university)

نشانی اینترنتی http://jpq.ut.ac.ir/article_55948_57330d774e7bb8a83483c541e6ac9d75.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/916/article-916-188141.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات