این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
سیاست، جلد ۳۸، شماره ۴، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی عمل گرائی در سیاست خارجی و گسترش روابط اقتصادی ایران و چین (۱۹۹۹-۱۹۷۹)
چکیده فارسی مقاله مقاله حاضر به بررسی علل گسترش مناسبات تجاری و اقتصادی ایران و چین در فاصله زمانی 1979 تا 1999 می پردازد. استدلال اصلی مطرح شده آن است که گسترش روابط دو کشور در نتیجه اتخاذ خط مشی های عمل گرایانه و واقع بینانه توسط دولتمردان تهران و پکن است. به ویژه سیاست اصلاحات و نوسازی «دنگ شیائوپینگ» در دهه 1970 نقشی مهم در افزایش مبادلات اقتصادی دوجانبه داشته است. عمل گرایی در سیاست خارجی باعث شده است تا دو کشور با وجود ایدئولوژی و نظام های سیاسی کاملاً متفاوت به همدیگر نزدیک شده و با وجود مخالفت ایالات متحده به گسترش همکاری های فیمابین در زمینه های مختلف مبادرت ورزند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی PRAGMATISM IN FOREIGN POLICY AND DEVELOPMENT OF SINO – IRANIAN ECONOMIC RELATIONS (1979 – 1999)
چکیده انگلیسی مقاله This article is aimed at Finding out the reasons and causes of development of Sino – Iranian economic and commercial relations during 1979-1999. It is argued that despite different ideologies and political systems, Beijing and Tehran have managed to expand the bilateral relations successfully. This has been done through adopting pragmatic foreign policies by two countries.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Economic Relation, Foreign policy, Neo, pragmatism, Realism
نویسندگان مقاله محمدعلی شیرخانی | mohammad ali


اکبر مهدیزاده |


نشانی اینترنتی http://jpq.ut.ac.ir/article_27711_9d60b9bb5e3621b1823e6363d6b92ce5.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/916/article-916-188574.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات