این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مطالعات تفسیری، جلد ۵، شماره ۱۹، صفحات ۱۲۷-۱۴۰
عنوان فارسی تحلیلی بر تفسیر آیات تاریخی با تأکید بر قاعده العبره
چکیده فارسی مقاله یکی از قواعد تفسیری رایج در تفسیر آیات تاریخی که سبب نزول مشخصی دارند و  ناظر به زمان و مکان خاصی هستند، قاعده «العبره بعموم اللفظ لا بخصوص السبب» است. مجرای این قاعده، آیاتی است که لفظ عام و سبب خاص داشته باشند. مدلول قاعده نیز نوعی تعمیم در تفسیر آیه مبنی بر لزوم خروج از مورد نزول است. شاخصه‌های این قاعده عبارتند از: تمایز  مفاد قاعده از مفاد اصاله الاطلاق، نسبی بودن خاص و عام و تعمیم در سطح تفسیر توسعه‌ای. این قاعده نسبت به «لفظ عام و سبب عام» و «لفظ خاص و سبب خاص» که تعمیم در مورد آنها بی‌معنا است، جریان ندارد. از آنجایی که تعمیم به‌معنای تعمیم حکم است و در نقل تاریخ در آیات تاریخی، حکمی وجود ندارد، این  قاعده در این دسته از آیات نیز، جاری نمی‌گردد. زمینه‌هایی که موجب شده است تا این قاعده به تفسیر قرآن اختصاص یابد، عبارتند از: عدم تطابق غالبی لفظ و سبب در قرآن و جدایی حداکثری متن از فضای متن در قرآن.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله آیات تاریخی، قواعد تفسیری، اسباب نزول، قاعده العبره
عنوان انگلیسی A Study on the Commentary of Historical Verses with an Emphasis on the Rule of Al-Ibrah
چکیده انگلیسی مقاله One of the prevalent commentary rules about commentary of the historical verses which has a certain revelation occasion and refers to a specific time and place is the rule of alibrah being stated as: take in consideration universality of the word not particularity of the occasion. The source of this rule refers to the verses which have universal word and particular occasion. The referent of the rule is also a kind of generalization in the commentary of the verse based on the need to departure from revelation case. Features of this rule are: distinction of the provisions of the rule from provisions of the essentiality of application, relativity of specificity, generality and generalization at the level of developmental commentary. This rule is not current in relation to "universal word and universal occasion" and "specific word and specific occasion" about which generalization is meaningless. Since generalization means generalization of decree and in narrating history in historical verses there is no decree, this rule would not be current in these types of verses, too. The backgrounds that made this rule to be allocated to commentary of Quran include: dominating mismatch of word and occasion in the Quran and maximum separation of text from context in the Quran.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمدحسن احمدی | Mohammad Hasan Ahmadi
Tehran University FarabiPardis
پردیس فارابی دانشگاه تهران

نشانی اینترنتی http://tafsir.maaref.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-853-3&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1138/article-1138-1909024.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده تخصصی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات