این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
روانشناسی سلامت، جلد ۸، شماره ۳۰، صفحات ۹۷-۱۱۶
عنوان فارسی اثربخشی آموزش مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر بر کیفیت زندگی و شادکامی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو
چکیده فارسی مقاله مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر بر کیفیت زندگی و شادکامی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون – پس آزمون و پیگیری  با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش  شامل بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز سلامت حضرت علی(ع) شهر اصفهان در سال1396 بودند. که از بین آنها 30 نفر از افراد مبتلا به دیابت به  روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل گمارده شدند. . گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای ، آموزش مبتنی بر رویکرد روانشناسی مثبت نگر دریافت کردند و برای گروه کنترل هیچ گونه درمانی صورت نگرفت .  هر دو گروه قبل و بعد از انجام مداخله و در مرحله پیگیری با استفاده از پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1996) و شادکامی اکسفورد (1989) مورد سنجش و بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: تجریه و تحلیل داده ها به وسیله تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که آموزش مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر بر کیفیت زندگی و شادکامی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تاثیر معنادار داشته و بین گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (001/0>P). نتیجه‌گیری: آموزش مبتنی بر رویکرد روانشناسی مثبت نگر به طور موثری باعث بهبود کیفیت زندگی و شادکامی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو می گردد. بنابراین توصیه می شود از این رویکرد درمانی برای کمک به ارتقاء کیفیت زندگی و شادکامی این بیماران استفاده شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی The Effectiveness of Training Based on Positive-Psychology on Quality of life and Happiness of Patients with Type 2 Diabetes
چکیده انگلیسی مقاله Objective: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of training based on positive- psychology on Quality of life and happiness of patients with type 2 diabetes. Method: This Quasi-Experimental study was a pretest- posttest and follow-up with control group. The statistical population of the study included patients with type 2 diabetes who referred to Hazrat Ali Health center (Isfahan, 2017) Of these, 30 members of the   diabetic patients were selected by convenient sampling ,and  were then randomly assigned into  two 15-member group (experimental and control groups). The experimental group received a positive psychological approach for 8 sessions of 90 minutes, and The control group did not receive any treatment. Both groups were evaluated before and after the intervention and in the follow up using the World Health Organization Quality of Life Questionnaire (1996) and Oxford Happiness (1989). Results: Analysis of deta by variance with repeated measurements Showed that positive-psychological education had significant influence on the quality of life and   happiness in patients with type 2 diabetes and There is a significant difference between the experimental and control (P < 0.001). Conclusion: Positive psychological education effectively improves the quality of life and happiness of patients with type 2 diabetes. Therefore, it is recommended that this treatment approach be used to help improve the quality of life and happiness of these patients.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله مهسا عصارزادگان |
کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

زهره رئیسی |
استادیار روانشناسی بالینی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

نشانی اینترنتی http://hpj.journals.pnu.ac.ir/article_6039_50a81ced8e18ef1cf34fedda7d280d2f.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/857/article-857-1916949.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات