این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پژوهش های خاک، جلد ۲۸، شماره ۲، صفحات ۲۸۷-۲۹۳
عنوان فارسی تأثیر تنش شوری بر فرایند تثبیت بیولوژیک نیتروژن و شاخص‌های رشد دو رقم سویا در مراحل مختلف فنولوژیک
چکیده فارسی مقاله مقاومت به شوری در گیاهان یک پدیده­ی چند وجهی است که عوامل زیادی از جمله ویژگی­های مورفولوژیک و شرایط فیزیولوژیکی گیاه در آن تأثیر داشته و کاهش رشد و عملکرد گیاه بسته به نوع گیاه، سطح شوری و ترکیب یونی املاح متغیر می­باشد. در شرایط شوری، در لگوم­ها، رشد تارهای کشنده، ترشحات موسیلاژی ریشه، نفوذ باکتری­های ریزوبیوم در ریشه و تشکیل گره توسط آنها و نهایتاً تثبیت بیولوژیک نیتروژن در گیاه کاهش می­یابد. گره بندی گیاهان تیره لگومینوز نسبت به رشد آنها از حساسیت بیشتری برخوردار است، لذا با شناخت مراحل حساس تر رشد گیاه به شوری و اعمال مدیریت مناسب می­توان صدمات شوری بر گیاه را کاهش داد، از سوی دیگر استفاده بی رویه و غیر اصولی کودهای شیمیایی از جمله کودهای نیتروژنی در اراضی شور باعث تشدید اثر شوری بر گیاه می­گردد. استفاده از باکتری­های همزیست با گیاهان لگوم به عنوان یکی از راه کارهای کاهش مصرف کودهای نیتروژنی مطرح بوده و در اراضی شور، ضمن تأمین نیتروژن مورد نیاز گیاه، شوری ناشی از مصرف کودهای نیتروژنی را نیز منتفی می­سازد. تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر شوری بر رشد و تثبیت بیولوژیکی نیتروژن در همزیستی سویا – ریزوبیوم و جایگزینی بخشی از کودهای نیتروژنی با مایه تلقیح­های ریزوبیومی و کاهش اثرات سوء ناشی از مصرف کودهای نیتروژنی در شرایط تنش شوری بر روی دو رقم سویا در گلخانه انجام گرفت. آزمایش گلخانه­ای کشت سویا در قالب طرح بلوک­های کاملاً تصادفی و به صورت فاکتوریل در سه تکرار انجام شد. فاکتورها شامل:  فاکتور رقم در 2 سطح (M7 , L90 )، فاکتور شوری در 4 سطح (آب آبیاری منطقه با شوری 53/0 دسی­زیمنس بر متر، آب­هایی با شوری­های 5/2، 5/4، 5/6 دسی­زیمنس بر متر از منبع کلرورسدیم)، فاکتور کودی در 3 سطح (بدون کود نیتروژنی و باکتری، با کود نیتروژنی به مقدار 150 کیلوگرم در هکتار و تلقیح با باکتری همزیست)، فاکتور مرحله زمانی در 5 سطح (یک ماه بعد از کشت، گلدهی، تشکیل غلاف، تشکیل دانه، پر شدن دانه) بودند. گیاهان در 5 مرحله زمانی (یک ماه پس از کشت، گلدهی، تشکیل غلاف، تشکیل دانه و پر شدن دانه) برداشت شدند و در هر مرحله زمانی وزن خشک اندام هوایی، ریشه و گره، تعداد گره، غلظت نیتروژن، نیتروژن جذب شده، مؤثر بودن همزیستی اندازه­گیری شدند. به منظور تحلیل آماری داده­ها از نرم افزار MSTAT-C و برای مقایسه میانگین شاخص­های آماری مورد نظر از آزمون چند دامنه­ای دانکن استفاده گردید. در مورد تمام شاخص­های اندازه­گیری شده، غیر از غلظت نیتروژن و مقدار نیتروژن جذب شده، رقم M7 نسبت به رقم L90 برتری داشت و تفاوت آنها معنی­دار بود، افزایش شوری باعث کاهش معنی­دار شاخص­های اندازه­گیری شده در هر دو رقم گردید. اثر متقابل شوری و کود نیتروژنی نشان داد که در شرایط بدون تنش شوری (آب آبیاری منطقه با شوری 53/0 دسی زیمنس برمتر) مصرف کود نیتروژنی باعث رشد بهتر گیاه و افزایش وزن خشک اندام هوایی شد. شاخص­های وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک ریشه، نیتروژن جذب شده، وزن خشک و تعداد گره، دارای کمترین مقدار در مرحله یک ماه پس از کشت و بیشترین مقدار در مرحله پر شدن دانه بودند؛ شاخص غلظت نیتروژن دارای بیشترین مقدار در مرحله گلدهی و کمترین مقدار در مرحله یک ماه پس از کشت بودند. شاخص­های مؤثر بودن همزیستی دارای بیشترین مقدار در مرحله گلدهی و کمترین مقدار در مرحله پر شدن دانه بود. تلقیح باکتری نسبت به شاهد تلقیح نشده در تمام مراحل رشد و در تمام سطوح شوری وزن خشک بشتری را تولید نمود و تفاوت دو تیمار باکتری و شاهد فقط در آخرین سطح شوری و در مراحل تشکیل دانه و پرشدن دانه معنی­دار نبود. 
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تنش شوری، کود نیتروژنه، مایه تلقیح ریزوبیوم، سویا، مراحل رشد،
عنوان انگلیسی Effect of Salinity Stress on Biological Nitrogen Fixation and Growth Indices of Two Soybean Varieties at Different Phenological Stages
چکیده انگلیسی مقاله In legume crops, the growth of root, its mucilage production, rhizobia penetration into roots, nodulation and finally biological nitrogen fixation decrease in saline condition. The nodule formation stage is very sensitive to salinity compared with plant growth. By recognizing susceptible stages and decreasing soil salinity, it is possible to decrease the adverse effects of salinity on plant. The aims of the present study were to detect the effects of salinity on nitrogen fixation and growth of two soybean cultivars using rhizobium–soybean symbiotic system as an alternative for nitrogen fertilizer. A factorial pot experiment with a randomized complete block design and three replications was carried out and treatments were soybean cultivars (M7 and L90), salinity levels of irrigation water (0.53, 2.5, 4.5, and 6.5 dS/m), levels of nitrogen fertilizer (0 and 150 kg N/ha and inoculation withBradyrhizobium) and growth stages (one month after sowing, flowering, pod formation, seed formation, and grain filling).  The plants were harvested at five different growth stages and in each stage shoot and root dry weights, numbers of nodules, concentrations of N in plant, and effectiveness of symbiosis were measured. The data obtained were statistically analyzed using MSTATC software and comparison of means was made by Dunkan multiple ranges test. In all measured growth indices, except nitrogen concentration and N uptake, the M7 cultivar was superior to L90 cultivar. Salinity decreased all measured growth indices. The highest and the lowest growth indices of soybean including shoot and root dry weights, numbers of nodules, and dry weight of nodule were measured at vegetative (one month after sowing) and grain filling stages, respectively. The symbiotic effectiveness (SE) was highest at flowering stage and lowest at grain filling stage.  In legume crops, the growth of root, its mucilage production, rhizobia penetration into roots, nodulation and finally biological nitrogen fixation decrease in saline condition. The nodule formation stage is very sensitive to salinity compared with plant growth. By recognizing susceptible stages and decreasing soil salinity, it is possible to decrease the adverse effects of salinity on plant. The aims of the present study were to detect the effects of salinity on nitrogen fixation and growth of two soybean cultivars using rhizobium–soybean symbiotic system as an alternative for nitrogen fertilizer. A factorial pot experiment with a randomized complete block design and three replications was carried out and treatments were soybean cultivars (M7 and L90), salinity levels of irrigation water (0.53, 2.5, 4.5, and 6.5 dS/m), levels of nitrogen fertilizer (0 and 150 kg N/ha and inoculation withBradyrhizobium) and growth stages (one month after sowing, flowering, pod formation, seed formation, and grain filling).  The plants were harvested at five different growth stages and in each stage shoot and root dry weights, numbers of nodules, concentrations of N in plant, and effectiveness of symbiosis were measured. The data obtained were statistically analyzed using MSTATC software and comparison of means was made by Dunkan multiple ranges test. In all measured growth indices, except nitrogen concentration and N uptake, the M7 cultivar was superior to L90 cultivar. Salinity decreased all measured growth indices. The highest and the lowest growth indices of soybean including shoot and root dry weights, numbers of nodules, and dry weight of nodule were measured at vegetative (one month after sowing) and grain filling stages, respectively. The symbiotic effectiveness (SE) was highest at flowering stage and lowest at grain filling stage.  
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله
نشانی اینترنتی http://srjournal.areo.ir/article_120340_1250a94309f91ed34fe880862bf8039d.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1383/article-1383-1991255.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات