این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
ادب فارسی، جلد ۹، شماره ۱، صفحات ۲۴۱-۲۶۰
عنوان فارسی مقایسه ساختاری معارف‌العوارف، اثر عبدالرّحمنِ بُزغُش شیرازی با ترجمۀ عوارف‌المعارف، اثر ابومنصورِ عبدالمؤمن اصفهانی
چکیده فارسی مقاله نگاه اهل تحقیق و عارفان و سالکان طریقت به آثار عرفانی، اغلب بر متونی متمرکز بوده است که علاوه بر طرح مبانی نظری، برنامه‌ها و راهکارهایی تربیتی ارائه دهند. عوارف‌المعارف در ابتدای سده هفتم، مجموعه معارف زاهدانه‌ای را عرضه کرد که موجب شد تا قرن‌ها تدریس آن، پیش‌شرط تأسیس بعضی خانقاه‌ها باشد. عوارف‌المعـارف ابوحفص شهاب‌الدّین عمر سهروردی علاوه بر طرح مبانی سلوک عرفانی، به بیان حدّ و مرز و جوانب مثبت و منفیِ هر دستور صوفیانه می‌پردازد و ازاین‌روی به­لحاظ نقد   دیدگاه­های مخالفان تصوّف، معرّفی متشبّهان و چگونگی رفع شبهات، شاخص است. ضرورت ترجمه این اثر و اهتمام بدان موجب شد هریک از مترجمان به تناسب، بهره‌ای به مخاطبان برسانند. از میان ترجمه‌ها، به بررسی تطبیقی دو اثر پرداخته‌ایم که هر دو در انتهای قرن هفت و ابتدای قرن هشت پدید آمده است؛ ترجمه ابومنصور اصفهانی و ترجمه عبدالرّحمن شیرازی. نوع پردازش ساختاری متن، سبک زبانی و بیانی مترجمان، برتری‌ها و نقاط ضعف هریک، ازجمله نکاتی است که در این مقاله بررسی شده‌اند. مهم‌ترین یافته این پژوهش آن است که ترجمه عوارف‌المعارف صرفاً اقتباسی از عوارف‌المعارف محسوب می‌شود و معارف‌العوارف ترجمه‌ای دقیق، جامع و متعهّد به پیام سهروردی است؛ هرچند که نثر ابومنصور اصفهانی خیال‌انگیزتر (دارای صورخیال بیشتر) است و فضای شاعرانه‌تری دارد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی A Structural Comparison of Abdurrahman Shirazi’s Maarif ul-Awarif and Abu Mansur Isfahani’s Awarif ul-Maarif
چکیده انگلیسی مقاله Mystics and truth-seekers, in their readings of mystical texts, have predominantly focused on texts which, in addition to giving an account of theoretical principles, provide didactic programs and strategies. Awarif ul-Maarif laid out a comprehensive source of mystical knowledge before the reader of the early seventh century. Its inclusion in the syllabus became, for centuries to come, a prerequisite for the foundation of new Khanqahs. In addition to providing an account of the principles of spiritual practice, Awarif ul-Maarif defined the limits of and identified positive and negative aspects of Sufi precepts. In doing so, it distinguished itself by criticizing the theories of opposers of Sufism, discussing skeptics' ideas and pointing out how skepticism could be overcome. The need for a translation of this work and the efforts undertaken in this respect led to renderings by various translators each benefitting the reader in its own way. This article compares two of these translations, i.e. Abu Mansur Isfahani and Abdurrahman Shirazi's translations which date back to the late seventh and early eighth century respectively. The article deals with the texts' structural approaches, the translators' style and mode of expression, and the strengths and weaknesses of their translations. The most important finding is that Isfahani's version is merely an adaptation of the original Awarif-albeit it is written in a more poetic style and engaging the reader's imagination to a greater extent-whereas Shirazi's Maarif ul-Awarif is an accurate and comprehensive translation which remains faithful to Suhrawardi's message.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله فروغ فرجام |
دانشجوی دکتری زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه اصفهان

سید علی اصغر میرباقری فرد |
استاد گروه زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه اصفهان

سیده مریم روضاتیان |
دانشیار گروه زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه اصفهان

نشانی اینترنتی https://jpl.ut.ac.ir/article_73651_09f93f11b1eaeb78ac7f595b9e07c4ed.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/577/article-577-2108720.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات