این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مسکن و محیط روستا، جلد ۳۴، شماره ۱۵۱، صفحات ۳۵-۵۴
عنوان فارسی بررسی پیامدهای درجاسازی روستای عالیشاهی (نورآباد ممسنی) پس از زلزله ۱۳۸۹ فارس
چکیده فارسی مقاله در اغلب برنامه‌های بازسازی پس از سانحه، سیاست جابه‌جایی سکونتگاه به عنوان راه‌حلی مناسب در راستای کاهش خطر در مقابل سوانح قلمداد می‌شود. با این حال بررسی تجارب مختلف حاکی از آن است که پیامدهای جابه‌جایی به گونه‌ای بوده که عموماً بازماندگانی که جابه‌جا شده‌اند به دلایل مختلفی از جابه‌جایی رضایت نداشته و این امر در مواردی به خالی از سکنه شدن واحد‌های احداثی در روستای جدید و بازگشت به روستای قدیم منجر شده است. به منظور تبیین ضرورت بازنگری در اتخاذ سیاست جابه‌جایی سکونتگاه‌های روستایی در جریان بازسازی مسکن پس از سوانح، این پژوهش از طریق تجارب اجرایی نگارندگان در حین اجرا، مشاهدات میدانی و مصاحبه عمیق با روستاییان و با رویکردی کیفی و روش بررسی موردی به تحلیل پیامدهای سیاست درجاسازی روستای عالیشاهی در شهرستان نورآباد ممسنی استان فارس پس از زلزله سال 1389 می‌پردازد. درجاسازی روستای عالیشاهی نشان داد که در بسیاری از موارد، جابه-جایی روستاها پس از وقوع سانحه تنها گزینه پیش‌روی نمی‌باشد و در صورت حذف و یا کاهش موارد تهدید و آسیب-پذیری ساختگاه موجود، از منظر رضایت‌مندی و بهره‌گیری از سرمایه‌های موجود، سیاست درجاسازی هر چند با هزینه-های اولیه بالاتر، گزینه مناسب‌تری نسبت به جابه‌جایی و انتقال روستاییان است. در صورت درجاسازی سکونتگاه علاوه بر حفظ منابع معیشتی مردم، منظر روستا نیز تا حد امکان حفظ می‌شود. ضمن این که در فرآیند بازسازی باید همواره رفع مشکلات موجود در مسکن سنتی را درنظر داشته و به تناسب مسکن با اقلیم منطقه نیز توجه نمود. از سویی در این تجربه برخلاف تصور رایج که استفاده از مصالح بومی و تکیه بر دانش ضمنی روستاییان، منجر به کاهش سرعت بازسازی می‌شود، با حضور و مشارکت مردم در مراحل مختلف برپایی مسکن، این بازسازی در مقایسه با روستاهای مشابه، طبق برنامه زمانی از پیش تعیین شده انجام گردید.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Investigation of Alishahi Village Reconstruction's consequences after 2010 Fars Earthquake
چکیده انگلیسی مقاله In most post-disaster reconstruction programs, relocation of affected settlement is perceived to be an appropriate solution to reduce vulnerability and increase safety to the risk of future hazards. Nonetheless, investigation of various experiences in the country illustrates that outcomes of relocation firmly have not been acceptable for affected people who have been displaced after the disaster. So in some experiences people left the new settlements built by safe technologies in safe places and have come back to old ones despite their vulnerability and probability of hazards in them. In order to explain the necessity of revising the policy of settlements relocation after disasters, the study is taken to indicate in-situ policy for Alishahi Village after Fars Province 2010 Earthquake and to investigate its pros and cones. This is done by using field experiences of authors during the reconstruction procedure, field observations and in-depth interviews with the field study approach and case study method one year after reconstruction time. The policy taken in Alishahi reveals that relocation and resettlement after disasters is not the only choice which is available and by eliminating or reducing vulnerability of the built environment against hazards which may occur in the settlement, in-situ policy may be evaluated as a better option in terms of people’s satisfaction and utilization of existing assets despite higher costs at the beginning of reconstruction. It should be in mind that resistance against hazards cannot be obtained unless accurate observation during reconstruction period. Also in order to have buildings resistant after this period, community capacity has to be elevated by holding educational programs. Beside, while it was thought that the use of indigenous materials and labors and reliance on local knowledge of villagers lead to a slowdown in the reconstruction, in the mentioned experience the reconstruction, compared to the same villages, were done according to the predetermined schedule with the establishment of public participation in the various stages of the housing including planning, deciding and implementation, It also emphasize that designing new houses have to be according to villagers’ needs, demands and nostalgias, so it won’t cause interference in their way of life forming during years and lead to least modifications after reconstruction time.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله سید امیرحسین گرکانی | seyyed amirhossein garakani
islamic azad university - pardis branch, tehran
دانشگاه آزاد اسلامی، واحد پردیس تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه آزاد اسلامی پردیس (Islamic azad university of pardis)

محمد علی وجدانی | mohammad ali vojdani
housing foundation of islamic republic of
بنیاد مسکن انقلاب اسلامی
سازمان اصلی تایید شده: بنیاد مسکن انقلاب اسلامی

مهسا بشیری | mahsa bashiri
shahid beheshti university
دانشگاه شهید بهشتی
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه شهید بهشتی (Shahid beheshti university)

نشانی اینترنتی http://jhre.ir/browse.php?a_code=A-10-1170-2&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1100/article-1100-211668.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده سکونتگاههای شهری و روستایی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات