این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
علوم زیستی ورزشی، جلد ۱۱، شماره ۳، صفحات ۲۵۳-۲۶۹
عنوان فارسی تأثیر ۳ ماه تمرین هوازی بر TNF-α و مقاومت به انسولین در مردان چاق دیابتی نوع دو۲
چکیده فارسی مقاله مطالعۀ حاضر با هدف تعیین اثر تمرینات هوازی بر تومور نکروز فاکتور آلفا (TNF-α) و مقاومت به انسولین در مردان دیابتی نوع دو انجام گرفت. 30 مرد چاق بزرگسال (36≥BMI≥30) غیرفعال مبتلا به دیابت نوع دو به شیوۀ تصادفی در دو گروه تجربی (15=n) و کنترل (15=n) قرار گرفتند. گروه تجربی در یک دوره تمرینات هوازی سه‌ماهه به تعداد سه جلسه در هفته (HRmax(%)75-60) شرکت کردند. سطوح سرمی TNF-α، گلوکز و مقاومت به انسولین در شرایط قبل و 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرین اندازه‌گیری شد. از آزمون تی مستقل به‌منظور مقایسۀ سطوح پایۀ متغیرها از آزمون تی وابسته برای تعیین اثر برنامۀ تمرینی بر متغیرها استفاده شد. به‌منظور اطمینان از توزیع نرمال داده‌ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف استفاده شد. مداخلۀ تمرینی به کاهش معنا‌دار گلوکز (001/0=P) و مقاومت به انسولین (034/0=P) و عدم تغییر TNF-α (83/0=P) منجر شد. با وجود عدم تغییر TNF-α، 3 ماه تمرین هوازی با بهبود چشمگیری در گلوکز و مقاومت به انسولین در بیماران دیابتی نوع دو همراه است. بر پایۀ یافته‌های حاضر و سایر شواهد موجود، بهبود در نیمرخ گلیسمیک و مقاومت به انسولین احتمالاً ریشه در تغییر در سایر میانجی‌های هورمونی و متابولیکی دارد که نیازمند مطالعات بیشتر در این زمینه است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله التهاب سیستمیک، دیابت نوع دو، مقاومت به انسولین، ورزش هوازی،
عنوان انگلیسی The Effect of 3 Months of Aerobic Training on TNF-α and Insulin Resistance in Obese Men with Type 2 Diabetes
چکیده انگلیسی مقاله This study aimed at determining the effect of aerobic training on Tumor necrosis factor-alpha (TNF-α) and insulin resistance in males with type 2 diabetes. 30 inactive adult obese men (30≤BMI≤36) with type 2 diabetes were randomly divided into experimental (n=15) and control (n=15) groups. The experimental subjects participated in three months of aerobic training (3 sessions per week) at %60–75 HRmax. Serum levels of TNF-α, glucose and insulin resistance were measured before and 48 hours after the last training session. Independent t test was used to compare variables at baseline. Paired t test was used to determine the effect of training program on variables. Kolmogorov-Smirnov was applied to determine the normal distribution of data. Aerobic intervention significantly decreased glucose (P=0.001) and insulin resistance (P=0.034) and did not change TNF-α (P=0.83). Despite the lack of change in TNF-α, 3 months of aerobic training was accompanied with a significant improvement in glucose and insulin resistance in type 2 diabetes patients. Based on our findings and other available evidence, improvement in glycemic profile and insulin resistance can be attributed to the changes in other hormonal or metabolic mediators that needs more studies in this area.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله مجتبی ایزدی |
.استادیار فیزیولوژی ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ساوه، ایران2

مسعود حاجی رسولی |
دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر، اسلامشهر، ایران

داوود خورشیدی |
.استادیار فیزیولوژی ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ساوه، ایران2

نشانی اینترنتی https://jsb.ut.ac.ir/article_74340_03c6551505e783f72273b307a66db04a.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/961/article-961-2180668.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات