این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
منظر، جلد ۴، شماره ۱۹، صفحات ۵۲-۵۷
عنوان فارسی پروژه نظام‌الدین بستی، شبکه یکپارچه فضاهای تاریخی و روز
چکیده فارسی مقاله در شهرهای هند و در ادامه سنت شهرسازی دوره استعمار، شاهد وجود فضاهای باز شهری به صورت مستقل هستیم که از نگاه موزه‌ای به فضاهای شهری، قطع ارتباط این فضاها با زندگی مردم و در نتیجه قطع ارتباط آنها با شهر حکایت می‌کند. توجه به پویایی فضاهای باز شهری در بافت‌های قدیمی و ارتباط با سایر جریان‌های زنده شهر و محله، برخوردهای متنوعی را در مداخله بافت‌های تاریخی شهری سبب می‌شود. امروزه این رویکردها از حوزه مداخله تک بنایی به کل شهر سوق پیدا کرده است و نه‌ تنها حفاظت مجموعه‌های میراثی در بافت‌های تاریخی را مدنظر قرار می‌دهد؛ بلکه هدف اصلی در مداخله، ترکیبی از اهداف حفاظتی، احیای فرهنگی، توسعه اجتماعی- اقتصادی، توسعه زیست‌محیطی و توسعه شهری است. بافت شهری دهلی و سایر شهرهای هندوستان را مجموعه‌ای از این فضاها، بناهای تاریخی و جریان‌های زندگی محلی در کنار هم تشکیل می‌دهد. در این میان، «محمد شهیر»، معمار منظر هندی، ایده توسعه شبکه به هم پیوسته از فضاهای باز را برای شهرهای هند پیشنهاد می‌دهد و همین ایده را در پروژه نوسازی نظام‌الدین با سه مجموعه میراثی مستقل شامل "مقبره همایون"، "باغ سوندر نرسری" و "محله نظام‌الدین بستی" و توانمندسازی محلی در بافت تاریخی، مورد آزمایش قرار داده است. وی با تعریف شبکه‌ای به هم پیوسته از فضاها و فعالیت‌های شهری در بستری تاریخی، زیرساخت جدیدی را در توسعه‌ شهر دهلی جهت حضور پایدار انسان در بافت تاریخی به عنوان رمز پایداری فضا فراهم آورده است. این نوشتار رویکرد ویژه شهیر را در پروژه احیای یکپارچه مقبره همایون، سوندر نرسری و نظام‌الدین بستی مورد بررسی و تحلیل قرار می‌دهد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله بافت تاریخی، شبکه شهری، پروژه نظام‌الدین بستی، محمد شهیر،
عنوان انگلیسی Nizamuddin Basti project: An integrated network of historical and current space
چکیده انگلیسی مقاله City is a phenomenon arising from the community, geography and culture and it is formed from the relationship and interactions between spaces, attitudes, and social - cultural and historic fields. Following an urbanism tradition of colonial period in modern Indian cities, there exist open independent and governmental spaces that are allocated to national ceremonies. The existence of these independent spaces results in appearance of monumental urban spaces which disconnects these spaces from human aspects and eventually from the city. The dynamics of urban open spaces in the old fabric which are in relation with other live movements of neighborhoods in the city and have caused various collisions in encountering urban historic tissue. These approaches have been extended to the whole city just from a single building interference. But the only goal in the protections of heritage collection in historic tissues is the combination of protective goals, cultural revival, social–economical development, environmental development and urban development is the main goal in the interference. This type of interference is not a new approach in the city area since the creation of outdoor space networks had been expressed in planning and urbanism before. The ides of connecting parks and green spaces which was first expressed in America in 1887, and utilizing the principals of continuity and connection in Isfahan urbanism in Iran, which is the principals for connecting natural elements (water and natural spaces) and artificial elements (markets and human activities in them) have been the most essential factor that connected urban spaces to each other (like Old and Imam square connection through designing market line between them) and created a network of spaces. This issue has also caused the old and new urban spaces to connect and continue living. Delhi urban tissue and other Indian cities are also a combination of these spaces, monuments and local life movements all together. Meanwhile, an Indian landscape architect, Mohammad Shaheer suggests his developmental idea of interlocking networks of the open spaces for Indian cities, and he has examined his idea in Nizamuddin renovation project which has three independent Heritage collections including Humayun Tomb, Sunder Nursery Garden and Hazrat Nizamuddin Basti Neighborhood. Through local empowering in historical tissue, he has provided an infrastructure in Delhi sustainable development and the enhancement of people presence in historical tissue as the Space Sustainability key, by definition an interlocking network of urban spaces and activities together in a historical context. This article investigates special Mohammad Shaheer’s approach in Humayun Tomb, Sunder Nursery and Hazrat Nizamuddin Basti unified revival projects.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله آرمان میناتور سجادی | minatour sajadi
کارشناس ارشد معماری منظر، دانشگاه بین المللی امام خمینی ره قزوین
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه بین المللی امام خمینی (Imam khomeini international university)

نشانی اینترنتی http://www.manzar-sj.com/article_1763_a088d98fd325a99c53ab080786a89076.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1218/article-1218-222294.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات