این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
جامعه شناسی ایران، جلد ۱۹، شماره ۴، صفحات ۱۳۹-۱۵۸
عنوان فارسی درآمدی بر بنیان‌های فلسفی و روش‌شناختی مردم‌نگاری انتقادی؛ با تأکید بر مردم‌نگاری انتقادی کارسپیکن
چکیده فارسی مقاله به‌طورکلی، تحقیقات به دودسته کمی و کیفی تقسیم می‌شوند. تحقیقات کیفی انواع متعددی دارند که مهم‌ترین آن مردم‌نگاری، نظریۀ مبنایی، پدیدارشناختی، تحلیل گفتمان، تأویل‌شناسی یا هرمنوتیک و نشانه‌شناسی هستند. مردم‌نگاری انتقادی نوعی ازمردم­نگاری است که ریشه در مکتب شیکاگو دارد و توسط مرکز مطالعات بیرمنگام در انگلستان توسعه‌ یافت. هدف اصلی مردم‌نگاری انتقادی، نقد و تفسیر فرهنگ و تغییر آن به نفع برابری قدرت در روابـط اجتمـاعی و توانمندسازی سوژه‌های موردمطالعه است. بنابراین مردم‌نگاری انتقادی همواره با مسئله قدرت مرتبط است و تغییرگرایی، ارزش­گرایی و رابطه عاملیت/ ساختار ازجمله مشخصه­های این روش هستند. یکی از روش­ها در مردم­نگاری انتقادی، روش کارسپیکن است که بر‌ تجربۀ ارتباطی تأکید‌ می‌نماید و از پراگماتیسم، نئومارکسیسم و پدیدارشناسی تأثیر گرفته است. کارسپیکن با قرار دادن مفهوم اعتبار در درون نظریۀ معنا، بر ارتباط درونی بین معنا و اعتبار تأکید‌ می‌کند. او دارای یک رویکرد پنج مرحله­ای در انجام مردم‌نگاری انتقادی است که عبارتند از: جمع‌آوری اسناد و مدارک اولیه؛ تحلیل داده‌های مشاهده‌ای جمع‌آوری‌شده؛ تولید داده‌های گفت‌وگویی (رویکرد‌ امیک) با هدف جمع‌آوری داده‌هایی که دیدگاه‌ها و نقطه نظرات مشارکت‌کنندگان در تحقیق را انعکاس‌ می‌دهد؛ کشف و شناسایی روابط سیستمی بین آنچه که درزمینه تحقیق کشف گردیده، با زمینه‌های گسترده‌تر و در آخر مرتبط ساختن یافته‌های به‌دست‌آمده از مراحل پیشین به سازه‌ها و نظریه‌های جامعه‌شناختی کلان‌تر، به‌منظور نشان دادن فرایندهای تولید و بازتولید اجتماعی.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی An Introduction to Philosophical and Methodological Foundations of Critical Ethnography; Emphasizing Carspecken Critical Ethnography
چکیده انگلیسی مقاله In general, research is divided into quantitative and qualitative categories. Qualitative research has several types, most notably ethnography, grounded theory, phenomenology, discourse analysis, hermeneutics, and semiotics. Critical ethnography is a kind of ethnography rooted in the Chicago School and developed by the Birmingham Center for Contemporary Cultural Studies in England. The main purpose of critical ethnography is to critique and interpret culture and change it in favor of equality of power in social relations and the empowerment of subjects under study. Therefore, critical ethnography is always related to the problem of power, and change, value-orientation and the relationship between agency and structure are among the characteristics of this method. One of the methods in critical ethnography is the method of Carspecken that emphasizes the communication experience and has been influenced by pragmatism, neo-marxism, and phenomenology. By placing the concept of validity within the theory of meaning, Carspecken emphasizes the inner relationship between meaning and validity. He has a five-step approach to critical ethnography. These are: collecting original documents; analyzing collected observational data; generating conversational data (emic approach); the discovery of relationships between what is discovered and the fields broader and, finally, linking the findings from the earlier stages to macro-sociological theories and constructions, to illustrate the processes of production and social reproduction.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله عباس گرگی |
دکترای دانشگاه شیراز

سعید گودرزی |
استادیار دانشگاه پیام نور تهران

نشانی اینترنتی http://www.jsi-isa.ir/article_38240_cf14bbd6ddef5a5c9f576149e93370ea.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/743/article-743-2286668.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات