این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران، جلد ۲۲، شماره ۱۲، صفحات ۲۴-۳۷
عنوان فارسی اثر حجم تمرین ترکیبی (مقاومتی - هوازی) بر تغییرات نوروتروفینی، درد نوروپاتی و برخی شاخص‌های عملکردی در زنان یائسه مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی
چکیده فارسی مقاله مقدمه: نوروپاتی دیابتی، از شایع­ترین و سخت­ترین عوارض دیابت است. تاکنون در زمینه اثر تمرین مقاومتی - هوازی بر نوروپاتی محیطی دیابتی مطالعات محدودی انجام شده است، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر حجم تمرین ترکیبی (مقاومتی- هوازی) بر تغییرات نوروتروفینی، درد نوروپاتی، استقامت هوازی و قدرت عملکردی پایین­تنه در زنان یائسه مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی انجام شد. روش­کار: این مطالعه کاربردی و به‌روش نیمه‌تجربی در سال 1396 بر روی 21بیمار مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی در شهرستان سبزوار انجام شد.افراد در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. تنها گروه تجربی به‌ مدت 4 ماه تمرینات ترکیبی مقاومتی- هوازی انجام دادند. سطوح سرمی نوروتروفین مشتق شده از مغز در زمان‌های قبل و پس از ماه اول، دوم، سوم و چهارم تمرین، در حالت ناشتایی به‌دست آمد. درد نوروپاتی با استفاده از مقیاس آنالوگ بصری و استقامت هوازی و قدرت عملکردی پایین­تنه به‌ترتیب با استفاده از آزمون 6 دقیقه راه رفتن ریکلی جونز و آزمون نشستن و برخاستن روی صندلی ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آنالیز واریانس اندازه‌گیری تکراری و آنوای یک‌طرفه انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: سطوح نوروتروفین سرمی در گروه تجربی نسبت به کنترل افزایش معنی‌داری نداشت (05/0p>). شاخص درد نسبت به گروه کنترل کاهش معنی­داری داشت (05/0>p) و به‌همراه آن استقامت هوازی و قدرت عملکردی پایین­تنه نسبت به گروه کنترل افزایش معنی­داری داشت (05/0>p). نتیجه­گیری: دو ماه تمرین ترکیبی (مقاومتی - هوازی) همراه با کاهش درد، استقامت هوازی و قدرت عملکردی پایین­تنه را تقویت می‌کند. به‌طور احتمالی برای افزایش سطح نوروتروفین سرمی باید دوره تمرین طولانی­تر از 4 ماه باشد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تمرین ترکیبی، زنان یائسه، شاخص عملکردی، نوروپاتی دیابتی
عنوان انگلیسی The effect of combined exercise (resistance-aerobic) valume on neurotrophic changes, neuropathic pain and some performance indicators in postmenopausal women with diabetic peripheral neuropathy
چکیده انگلیسی مقاله Introduction:Diabetic neuropathy is one of the most common and severe complications of diabetes. Very few studies have investigated the effects of resistance-aerobic training on diabetic-peripheral neuropathy. This study was performed with aim to investigate the effect of combined exercise (Resistance - Aerobic ) on neurotrophic changes, neuropathic pain, aerobic endurance and lower body strength in postmenopausal women with diabetic peripheral neuropathy Methods: This practical and semi experimental study was performed on 21 patients with diabetic peripheral neuropathy in Sabzevar in 2017. The subjects were assigned into experimental and control groups. The experimental group performed resistance-aerobic exercises for four months. In fast condition, serum level of Brain-derived neurotrophic factor were taken before the start of the study and after the first, second, third and fourth months after the study. The neuropathic pain was measured with visual analog scale. Six-minute walking test (Rickly Jones) and sitting and standing test were used to estimate aerobic endurance and lower trunk performance, respectively. Data were analyzed by SPSS software (version 16) and Repeated Measure variance analysis and one-way ANOVA. PResults: Serum neurotrophin levels were not significantly increased in the experimental group compared to the control group (P> 0.05). Pain index significantly decreased compared to the control group (P< 0.05). Aerobic endurance and lower trunk functional strength significantly increased compared to the control group (P< 0.05). Conclusion: two months of combined exercise (Resistance - Aerobic ) reduces pain index and strengthens aerobic endurance and lower trunk functional strength. Probably, to increase serum neurotrophin levels, the training period should be longer than four months.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله طیبه امیری پارسا | Tayebeh Amiri Parsa
Ph.D Student, Department of Exercise Physiology, Biochemistry and Sport Metabolism, School of Sport Sciences, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran.
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، بیوشیمی و متابولیسم ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

دکتر سید رضا عطارزاده حسینی | Seyyed Reza Attarzadeh Hosseini
Professor, Department of Exercise Physiology, School of Sport Sciences, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran.
استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

دکتر ناهید بیژه | Nahid Bijeh
Associate Professor, Department of Exercise Physiology, School of Sport Sciences, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran.
دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

دکتر محمدرضا حامدی‌نیا | Mohammad Reza Hamedi Nia
Professor, Department of Exercise Physiology, School of Sport Sciences, Hakim Sabzevari University, Sabzevar, Iran.
استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران.

نشانی اینترنتی http://ijogi.mums.ac.ir/article_15550.html
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/14/article-14-2396544.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده en
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده اصیل پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات