این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پژوهش های فلسفی – کلامی، جلد ۷، شماره ۲۶، صفحات ۸۷-۱۱۸
عنوان فارسی استنتاج علّی و باورهای دینی بحثی در فلسفه دین دیوید هیوم
چکیده فارسی مقاله دیوید هیوم برای آن‌که درباره عقاید دینی به شیوه‌ای قابل تفاهم داوری کند، کوشیده است تا از حساب احتمالات بهره گیرد. وی دراستفاده از حساب احتمالات بر آرای ویژه‌ای در خصوص علیت و استنتاج علّی تکیه دارد. از نظر او، روابط علّی خاص میان پدیده‌ها، از طریق تکرار مشاهده تقارن یا توالی آن پدیده‌ها بر ما آشکار می‌شوند. حاصل این تکرار، تداعی طبیعی و غیرقابل اجتنابی میان پدیده‌های مقارن است. همه تداعی‌های از این قبیل قوّت و شدّت یکسانی ندارند. در مواردی که مشاهدات قبلی بدون استثنا و یکنواخت باشد تداعی قوی است و اگر یکنواخت نباشد، قوّت این تداعی به نسبت، تقلیل می‌یابد. حساب احتمالات کمک می‌کند تا با مشاهده هر یک از پدیده‌های متداعی بتوانیم احتمال وجود پدیده دیگر را محاسبه کنیم. در انجام این محاسبه، هیوم به احتمالات شرطی، احتمال پیشین و احتمال پسین توجه ویژه دارد و نحوه محاسبه خود را بر شکل ابتدایی قانون یا فرمولی مبتنی کرده که امروزه به فرمول بیز شهرت یافته است. نتیجه اعمال فرمول بیز بر سنجش برهان نظم و مبحث معجزه از نظر هیوم نشان دهنده غیرمنتج بودن برهان نظم و غیرقابل پذیرش بودن اخبار معجزه است. دراین مقاله نشان داده شده که هیوم در این قضاوت خود دچار مغالطه و مصادره به مطلوب است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Causal Inference and Proofs of Theism in Hume's Philosophy of Religion
چکیده انگلیسی مقاله Using probability calculus, David Hume attempts to judge religious beliefs properly. He, in using this calculus, relies on especial views about causation and causal inference. For him, specific causal relationships between phenomena appear to us through frequent observation of the succession or coexistence of certain phenomena. The result of this observation is a natural, unavoidable association between those phenomena. All associations of this sort are not of the same force and intensity; they are forceful if the observations occur incessantly and steadily, otherwise they are less forceful. The probability calculus helps us to show the probability of the occurrence of a certain phenomenon in case of observing each of the coexisting phenomena. To do this calculation, Hume pays special attention to variables such as posterior probability (or conditional probability) and prior probability, which can be considered as the primitive form of a law or formula known nowadays as Bayes’ theorem. Using Bayes’s theorem, Hume arrives at the conclusion that the Argument from design can not be fruitful, nor can be the Argument from miracles. The present article, which indeed deals with a discussion of Hume’s philosophy of religion, proves that Hume, in this conclusion, is subject to fallacy and begging the question.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمد فتحعلى خانى | فتحعلى خانى
استادیار گروه فلسفه پژوهشگاه حوزه و دانشگاه

نشانی اینترنتی http://pfk.qom.ac.ir/article_302_8534db1fcc201d7a054078a4b48c3ecd.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1416/article-1416-244548.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات