این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مسکن و محیط روستا، جلد ۳۹، شماره ۱۶۹، صفحات ۱۰۱-۱۱۴
عنوان فارسی بررسی ساختاری سرستون های چوبی روستای اشتبین براساس نمونه‎های موجود در «بونه غی»
چکیده فارسی مقاله مصالح بوم‌آورد، یکی از شاخصه­های معماری سنتی ایران به­شمار می­رود که فراخور جغرافیای هر منطقه، از مصالح خاص همان اقلیم استفاده می­شده است. روستای اوشتبین که در حاشیه رود ارس واقع شده است، نمونه­ی کاملی از این ویژگی معماری سنتی ایران را در خود جای داده است به‌طوری‌که چوب و سنگ اصلی­ترین مصالح بومی آن محسوب می­شود. در برخی خانه­های قدیمی اشتبین، سرستون­های چوبی وجود دارند، که بعضاً دارای کتیبه و تاریخ نیز هستند. علاوه بر کارکرد آنها، به‌نظر دارای ویژگی­های هنری نیز بومی هستند. به‌نحوی‌که این سرستون­ها همراه با نقوش، کنده­کاری نیز شده­اند. برخی از آنها درون فضاهایی با نام «بونه­غی» و مابقی در فضاهای دیگر ابنیه قرار گرفته­اند. در حال حاضر، بونه­غی­ها تنها سازه­ی چوبی روستا محسوب می­شوند که به­کارگیری سرستون در آن ضروری و مرسوم بوده است. با توجه به این مسئله به­نظر می‌رسد که یک سنت بومی و محلی در ساخت و تزیین این سرستون­ها در روستای اشتبین وجود داشته است. بر این مبنا سؤال تحقیق بدین‌صورت می­باشد که، چه خصوصیت­های بومی محلی و منحصربه‌فرد برای سرستون­های چوبی روستای اشتبین قابل طرح است؟ بدین‌ترتیب، هدف از انجام این تحقیق، بررسی ساختاری ویژگی­های بصری بومی و شاخص سرستون­ها روستای اشتبین می­باشد. روش تحقیق به­صورت مقایسه توصیفی و تحلیلی می­باشد. یافته­های تحقیق نشان می­دهد که، تعداد 48 سرستون با پیمایش­های میدانی از ابنیه­های تاریخی این روستا رؤیت گردید. علی‌رغم کثرت سرستون­ها و تنوع در محل­های مورد استفاده، شاهد استفاده از چوب­های بومی در ساخت آنها هستیم. همچنین، نقوش بر روی غالب آنها هندسی و بر پایه شکل دایره، با یک روش معین، کنده­کاری گشته است. نیز یک الگوی برش خاص محیطی برای آنها قابل ترسیم است و نهایتاً به­نظر می­رسد که سنت ساخت بونه­غی با سرستون­های چوبی در دوره­های تاریخی معین، در منطقه آذربایجان وجود داشته است اما با تفاوت­هایی در تزئین و اجرا.        
کلیدواژه‌های فارسی مقاله روستای اوشتبین، بونه‌غی، سرستون چوبی، کنده‌کاری روی چوب.
عنوان انگلیسی Structural Study of Wooden Abacus in Ashtbin Village Based on Samples in "Boonehghi"
چکیده انگلیسی مقاله Ecological materials are one of the characteristics of traditional Iranian architecture; this means according to the geography of each region, the specific materials of the same climate have been used. The village of Ashtbin, located on the banks of the Aras River, is a perfect example of this traditional Iranian architecture where wood and stone are its main indigenous materials. In some old houses in Ashtbin Village, there have been wooden abacuses, some of which have inscriptions and history. In addition to their functionality, they seem to have indigenous artistic features as they have been carved out of wood along with the designs. Some of them are located in spaces called "Boonehghi" and the rest in other spaces of buildings.  At present, Boonehghis are the only wooden structures in the village where the use of wooden abacus has been necessary and common. By considering these facts, applying the wooden abacuses in the constructions and decorations has been assumed as the local and indigenous tradition of Ashtbin Village's "Booneh Ghai" spaces, with its pyramidal and relatively high architecture which was made of wood beams. These wooden abacuses are cut with special environmental shapes on which the patterns are engraved.  In this paper, all the surviving wooden abacuses are structurally introduced and analyzed based on features like technique, general form and patterns. For this purpose, after field survey, all the surviving wooden abacuses in the buildings of Ashtbin village have been identified, photographed and analyzed. According to the research has been done in this field, it seems that "Boonehghiha" has been the subject of unfamiliarity for researchers and specialists in the field of Iranian art and architecture for various reasons, so far only one article, one dissertation and one registration plan in this regard has been compiled, although it seems that there was an indigenous and local tradition in the construction and decoration of these wooden abacuses in the village of Ashtbin. Based on this, the research question is what kind of unique local features for the wooden abacuses of Ashtbin village can be proposed?  Thus, the aim of this study is to structurally investigate the indigenous visual features and index of the wooden abacuses of Ashtbin village.  The research method is descriptive and analytical comparison. The findings show that 48 wooden abacuses were found in field surveys of the village's historic buildings. Despite the large number of wooden abacuses and the variety of locations used, we see the use of indigenous woods in their construction. Also, the motifs are engraved on most of them geometrically based on the shape of a circle, in a certain way.  A special environmental shear patterns also were drawn on them. Finally, it seems that the tradition of making wooden abacuses in certain historical periods existed in the region of Azerbaijan, but with some differences in decoration and execution, in other words, in the past historical periods, in accordance with the climatic conditions of the region, it has been slightly associated with the change and taste of art masters in decorating them, which unfortunately in Iran has been less considered and introduced as a native architectural tradition..
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Ashtbin village, Booneh Ghai, wooden abacus, wood carving
نویسندگان مقاله محمد مدهوشیان نژاد | Mohamad Madhoushian Nejad
Faculty of Islamic Arts, Islamic Art University of Tabriz. Iran
دانشکده هنرهای صناعی اسلامی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز

شهریار شکرپور | Shahriyar Shokrpur
islamic art tabriz university
دانشگاه هنر اسلامی تبریز

نشانی اینترنتی http://jhre.ir/browse.php?a_code=A-10-4449-1&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1100/article-1100-2472177.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده تخصصی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات