این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله پزشکی ارومیه، جلد ۳۱، شماره ۱۱، صفحات ۸۹۴-۹۰۲
عنوان فارسی بررسی توانبخشی زودرس (۲ هفته ) شکستگی دیستال رادیوس در مقابل توانبخشی دیررس( ۶ هفته) در بیماران درمان شده با پین گذاری از سطح پوست
چکیده فارسی مقاله مقدمه: دیستال رادیوس شایعترین محل شکستگی در اندام فوقانی است. هدف از انجام این مطالعه بالینی آینده نگر بررسی و مقایسه توانبخشی زودرس(2 هفته بی حرکتی) در مقابل دوره ی معمول بی حرکتی(6 هفته) در بیماران با شکستگی دیستال رادیوس بود. فرض ما این بود که 2 هفته بی حرکتی نتایج بهتر یا مشابهی را در مقایسه  با 6 هفته بی حرکتی خواهد داشت و همچنین عوارض بیشتری را در پی نخواهد داشت. مواد و روش ها: در این مطالعه آینده نگر، 84 بیمار با شکستگی دیستال رادیوس ایزوله، به وسیله جا اندازی  و فیکساسیون از راه پوست تحت درمان قرار گرفتند. سپس  43 بیمار در گروه 2 هفته ای و 41 بیمار در گروه 6 هفته ای بصورت تصادفی تقسیم  شدند. در 6 هفته و 12 هفته پس از عمل جراحی، بیماران توسط پرسشنامه های DASH، PRWE و Mayo مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: گروه 2 هفته ای در هفته 6 ام به طور قابل توجهی امتیازات مایو بالاتری داشتند. طبق پرسشنامه مایو ، گروه 2 هفته ای در پیگیری 6 هفته ای به میزان قابل توجهی درد کمتر و نتیجه عملکردی بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند و اختلاف معنا داری در قدرت grip و دامنه حرکت مشاهده نشد. اگرچه بیمارانی که تحت 2 هفته بی حرکتی قرار گرفتند، نتایج بهتری را بر اساس نمره PRWE و DASH نشان دادند، اما این تفاوت بین گروه ها از نظر آماری معنا دار نبود. بر اساس نمره PRWE ، DASH و Mayo تفاوت معناداری بین گروهها در هفته 12 ام پیگیری مشاهده نشد. نتیجه گیری: هیچ تفاوتی بین عدم تحرک کوتاه مدت و عدم تحرک طولانی مدت وجود ندارد، بلکه در شروع سریع حرکات فعال، نتایج بهتری در ارزیابی های کوتاه مدت دیده می شود. در نتیجه، می توان گفت انجام حرکات فعال زود هنگام در بیمارانی که دچار شکستگی دیستال رادیوس هستند، می تواند بی خطر باشد، به شرطی که این حرکات باعث ایجاد عوارض و شکست در درمان نشود
کلیدواژه‌های فارسی مقاله توانبخشی زودهنگام، شکستگی دیستال رادیوس،نتیجه ، دوره بی حرکتی
عنوان انگلیسی Comparison of Early Rehabilitation (2 Weeks) of Distal Radius Fracture versus Late Rehabilitation (6 Weeks) in Patients Treated with Percutaneous Pinning: A prospective Randomized Study
چکیده انگلیسی مقاله Background & Aims: Distal radius is the most common site of fracture in the upper extremity. To assess the clinical controversy of the duration of the immobilization period, we conducted a prospective study. The aim of this study was to compare early rehabilitation (two weeks of short-arm cast immobilization) versus the mean regular period of immobilization of 6 weeks in patients with distal radius fractures (DRF). We hypothesize that 2 weeks of immobilization lead to better or same patient-reported outcomes compared with 6 weeks of immobilization and that this treatment does not lead to more complications. Materials & Method: In this prospective study, 84 patients with an isolated DRF were treated by reduction and percutaneous fixation. 43 patients were randomly assigned to the 2-week group and 41 patients were randomly assigned to the 6-week group. The types of fractures were the same in both groups. At 6 weeks and 12 weeks after surgery, Disability of the arm, shoulder and hand (DASH) questionnaire, patient-rated wrist evaluation (PRWE), and Mayo score were analyzed. Results: The 2-week group had significantly higher Mayo scores at 6 weeks. According to Mayo score questionnaire, the 2-week group reported significantly less pain and more functional outcome than the control group at the 6-week follow-up and no significant differences in grip strength and range of motion scores were found at 6 weeks. Although patients who were treated with 2 weeks of cast immobilization showed better results based on PRWE score and DASH score, the difference between the groups was not statistically significant. There were no significant differences between groups at 12-week follow-up based on the PRWE, DASH, and Mayo score. Conclusions: There is no difference between short-term immobility and long-term immobility. However, in the rapid onset of active movements, better results are seen in short-term evaluations. As a result, it can be said that performing active movements early in patients with DRF can be safe, as long as these movements do not cause complications and treatment failure.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله early rehabilitation, distal radius fracture, outcome, immobilization period
نویسندگان مقاله حسن طالب | Hassan Taleb
Department of Orthopedics, Imam Khomeini Hospital, Urmia University of Medical Sciences, Urmia, Iran
دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران

علی تبریزی | Ali Tabrizi
Department of Orthopedics, Imam Khomeini Hospital, Urmia University of Medical Sciences, Urmia, Iran
دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران

احسن اداک | Ahsan Adak
Department of Orthopedics, Imam Khomeini Hospital, Urmia University of Medical Sciences, Urmia, Iran
دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران

نشانی اینترنتی http://umj.umsu.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-4625-3&slc_lang=en&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده en
موضوعات مقاله منتشر شده ارتوپدی
نوع مقاله منتشر شده کارآزمایی بالینی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات