این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
اصول بهداشت روانی، جلد ۲۳، شماره ۱، صفحات ۵۷-۶۲
عنوان فارسی آیا تکانشگری در رابطه بین ناگویی هیجانی و پرخاشگری دارای نقش واسطه ای است؟
چکیده فارسی مقاله مقدمه: به منظور کاهش آسیبهای ناشی از پرخاشگری لازم است که پیشایندهای ایجاد کننده آن شناسایی شوند. تحقیقات نشان داده است که ناگویی هیجانی یکی از این عوامل است، اما سازوکارهایی زیربنای این رابطه به خوبی مشخص نشده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی نقش واسطه ای تکانشگری در رابطه بین ناگویی هیجانی و رفتارهای پرخاشگرانه در دانشجویان دانشگاه بود.روش کار: شرکت کنندگان این پژوهش توصیفی همبستگی شامل 198 دانشجوی دانشگاه یزد در سال تحصیلی 97-1396 بودند که با پرسشنامه های پرخاشگری باس و پری، ناگویی هیجانی تورنتو و مقیاس تکانشگری بارات ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از روش معادلات ساختاری و نرم افزار Amos تحلیل شدند.یافته ها: ناگویی هیجانی و پرخاشگری با یکدیگر رابطه مثبت معنادار دارند. همچنین بین تکانشگری و پرخاشگری نیز رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. نتایج آزمون جهت بررسی نقش واسطه ای نشان داد که تکانشگری در رابطه بین ناگویی هیجانی و پرخاشگری در دانشجویان دارای نقش میانجی جزئی است.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که اثر ناگویی هیجانی بر پرخاشگری تا حدی ناشی از تکانشگری است. پژوهش های آینده باید نقش سایر متغیرهای میانجی را بررسی کنند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تکانشگری، پرخاشگری، ناگویی هیجانی
عنوان انگلیسی Does impulsivity mediate the relationship between alexithymia and aggression?
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: In order to reduce the harm inflicted by aggression, the antecedent of it must be identified. The previous research findings have demonstrated that alexithymia is one of these factors, but the mechanisms underlying this connection are not well-understood. The present study aimed to assess impulsivity as a mediator of the relationship between alexithymia and aggressive behavior among university students.Materials and Methods: This study was descriptive correlational in design and the participants were 198 students from Yazd University in the academic year of 2017-2018. These students were assessed by Toronto Alexithymia Scale-20 (TAS-20), Buss-Perry Aggression Questionnaire (BPAQ), and Barratt Impulsiveness Scale (BIS). Afterwards, the data was analyzed by Structural Equation Modeling Technique (SEM) utilizing AMOS software. Results: Analyses indicated that alexithymia and aggression were positively correlated with one another, as well as impulsivity. Analyses of mediation indicated that impulsivity partially mediated the association between alexithymia and aggression in Iranian students. Conclusion: The results indicate that the effect of alexithymia on aggression was partially mediated by impulsivity. Hence, the future research can examine the other possible mediators.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Aggression, Alexithymia, Impulsivity
نویسندگان مقاله فهیمه دهقانی | Fahimeh Dehghani
Assistant professor, Department of Psychology, Psychology and Educational Sciences Faculty, Yazd University, Yazd, Iran
استادیار، گروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه یزد، یزد، ایران

پریناز فلاحی | Parinaz Falahi
MA. student in general psychology, Department of Psychology, Psychology and Educational Sciences Faculty, Yazd University, Yazd, Iran
دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی، گروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی وعلوم تربیتی دانشگاه یزد، یزد، ایران

نشانی اینترنتی https://jfmh.mums.ac.ir/article_17939.html
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده en
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات