این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی اصفهان، جلد ۳۹، شماره ۶۳۹، صفحات ۶۳۹-۶۴۶
عنوان فارسی روند مرگ داخل بیمارستانی دربیماران بستری شده به دلیل شوک کاردیوژنیک ناشی از انفارکتوس قلبی با صعود قطعه‌ی ST در یک دوره‌ی ده ساله و ارتباط آن با میزان بهره‌مندی از روش‌های درمانی نوین
چکیده فارسی مقاله مقدمه: هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی میزان مرگ داخل بیمارستانی بیماران با شوک کاردیوژنیک با افت عملکرد بطن چپ ناشی از انفارکتوس قلبی با صعود قطعه‌ی ST، در دو باز‌ه‌ی زمانی اخیر (بعد از اجرای روش‌های جدید درمان شوک کاردیوژنیک) با دوره‌ی قبل از اجرای این روش‌های درمانی، بود. روش‌ها: در این مطالعه‌ی توصیفی مقطعی، در بیمارستان شهید مدنی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تمامی بیماران بستری شده به دلیل شوک کاردیوژنیک با افت عملکرد بطن چپ ناشی از انفارکتوس قلبی با صعود قطعه‌ی ST (ST-segment elevation myocardial infarction- Cardiogenic shock یا STEMI-CS)، در دو بازه‌ی زمانی پنج ساله شامل 162 بیمار در بازه‌ی زمانی اول (سال‌های 1392-1388) و 248 بیمار در بازه‌ی زمانی دوم (سال‌های 1397-1393) وارد این مطالعه شدند. مشخصات دموگرافیک (سن و جنس)، عوامل خطر، علایم بالینی، نوع انفارکتوس قلبی، راهبردهای درمانی مورد استفاده و تعداد موارد فوت شده در بیمارستان، در چک لیست تکمیل شد. سپس، پیامد مرگ داخل بیمارستانی در دو گروه، بر حسب عوامل دموگرافیک و الگوهای درمانی مورد مقایسه و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: الگوی درمان مورد استفاده در دو بازه‌ی زمانی (آنژیوگرافی عروق کرونری، ترومبولیتیک، درمان دارویی بدون ترومبولیتیک، Percutaneous coronary intervention (PCI)، Coronary artery bypass graft (CABG)، Revascularization کامل یا Revascularization رگ مقصر و یا بالون پمپ) مشابه بود و فقط میزان استفاده از مهار کننده‌ی گلیکوپروتئین (Glycoprotein IIb/IIIa) در بازه‌ی زمانی دوم (9/43 درصد) بیشتر از بازه‌ی زمانی اول (2/20 درصد) بود. با این حال، میزان مرگ داخل بیمارستانی در سال‌های 1393-1388 (8/80 درصد) بالاتر از سال‌های 1397-1393 (7/69 درصد) بود. نتایج Regression چند متغیره نشان داد تنها CABG (269/0 = Odds ratio یا OR) و PCI (216/0 = OR) معنی‌داری خود را در تأثیر بر روی کاهش خطر مرگ داخل بیمارستانی حفظ کردند. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، الگوی درمانی در بیماران مورد بررسی در طی این سال‌ها پیشرفت قابل توجهی نکرده و اغلب بیماران تحت Revascularization قرار نگرفته بودند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله شوک کاردیوژنیک، پیامد درمانی، انفارکتوس حاد با بالا رفتن قطعه‌ی ST، خون‌رسانی مجدد میوکارد، بهره‌مندی،
عنوان انگلیسی The Trend of Intra-Hospital Mortality Rate in ST-Segment Elevation Myocardial Infarction-Cardiogenic Shock (STEMI-CS) Over One Decade, and Association with New Therapeutic Approaches
چکیده انگلیسی مقاله with cardiogenic shock complicating ST-segment elevation myocardial infarction (STEMI-CS) between 2009 and 2018, and its association with new therapeutic modalities. Methods: In this retrospective study, all patients with STEMI-CS from 2009 to 2018 in Shahid Madani Heart Center in northwest of Iran were enrolled (n = 410). Patients were classified into two five-year periods based on the year of admission, 162 patients in the first period (2009-2013) and 248 patients in the second period (2014-2018) were included in this study. Demographic data, risk factors, clinical symptoms, treatment strategies, and in-hospital mortality were compared between the two periods. Findings: Therapeutic approaches including thrombolysis, percutaneous coronary intervention (PTI), coronary artery bypass grafting (CABG), and intra-aortic balloon pump were similar between two periods, and the only significant difference in treatment was the higher rate of using glycoprotein IIb/IIIa inhibitor in the second period (20.2% vs. 43.9%, respectively; P = 0.001). However, higher in-hospital mortality rate was found in 2009-2013 period compared to 2014-2018 period (80.8% vs. 69.7%, respectively; P = 0.010). Multivariate regression analysis showed that only coronary revascularization, either percutaneous or CABG, were independently associated with a lower mortality risk (Odds ratio of 0.26 and 0.21, respectively; P < 0.001 for both). Conclusion: The results of this study showed that the therapeutic approaches in patients with STEMI-CS did not improve significantly over one decade, and most patients did not undergo coronary revascularization.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله الناز جوانشیر |
دانشجوی پزشکی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

فرناز خانی |
استاد، گروه قلب، دانشکده‌‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

ناصر اصلان‌آبادی |
استاد، گروه قلب، دانشکده‌‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

صمد غفاری |
استاد، گروه قلب، دانشکده‌‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

احمد سپرهم |


نشانی اینترنتی http://jims.mui.ac.ir/index.php/jims/article/view/13939
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/103/article-103-2481689.pdf
کد مقاله (doi) 10.22122/jims.v39i639.13939
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات