این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پرستار و پزشک در رزم، جلد ۸، شماره ۲۸، صفحات ۱۲-۲۳
عنوان فارسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT) بر تنظیم هیجان و کنترل تکانش‌گری سربازان دارای سابقه خودزنی
چکیده فارسی مقاله مقدمه: هدف مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان و کنترل تکانش‌گری سربازان دارای سابقه خودزنی بود. روش کار: در یک طرح پژوهشی نیمه‌آزمایشی تعداد 20 نفر سرباز که دارای علائم خودزنی بودند بر اساس ملاک‌های ورود به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (10 نفر) و گروه کنترل در انتظار درمان (10 نفر) اختصاص داده شدند. مشارکت‌کنندگان گروه آزمایش 12 جلسه مداخله درمان رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT) به صورت گروهی دریافت نمودند. مشارکت‌کنندگان هر دو گروه در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 2 ماهه به وسیله آزمون پرسشنامه کنترل تکانش‌گری بارت (B I S-11)، پرسشنامه تنظیم شناختی- هیجانی گارنفسکی (CERQ-P) و پرسشنامه رفتارخودآسیبی گراتز (GISB) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با روش آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS-22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج تحلیل داده‌ها، نشان داد که درمان مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیک گروهی بر اصلاح راهبردهای تنظیم هیجان سربازان دارای سابقه خودآسیبی تاثیر مثبت داشت و همچنین آموزش رفتاردرمانی دیالکتیکی به شکل گروهی بر کاهش تکانش‌گری سربازان تاثیر مثبت داشت. همچنین این درمان روی برخی از خرده‌مقیاس‌های تنظیم هیجان و تکانش‌گری سربازان دارای سابقه خودآسیبی اثربخش بوده است. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیکی به طور معناداری در افزایش تنظیم هیجان و کنترل تکانش‌گری سربازان دارای سابقه خودزنی موثر می‌باشد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله رفتاردرمانی دیالکتیکی، تنظیم هیجان، کنترل تکانش‌گری، خودزنی، سرباز
عنوان انگلیسی The Effectiveness of Dialectical Behavioral Therapy (DBT) on Emotion Regulation and Impulse Control of Soldiers with a Self-Reporting Experience
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: The purpose of the present study was to investigate the effectiveness of dialectical behavior therapy on emotion regulation and impulsivity control in self-reported soldiers. Methods: In a quasi-experimental research design, 20 soldiers with self-harm symptoms were selected based on available sampling criteria and randomly divided into two experimental groups (10 subjects). And the control group (n = 10). Experimental group received 12 sessions of dialectical behavior therapy intervention in both groups. Participants in both groups were evaluated by Barratt Impulsiveness Scale (BIS-11), Garnefsky Cognitive-Emotional Regulation Questionnaire (CERQ-P), and the Self-Behavior Questionnaire Gratz (GISB) in three stages of pre-test, post-test, and 1-month follow-up. Data were analyzed by repeated measure ANOVA and SPSS software. Results: The results showed that group-based dialectical behavior therapy had a positive effect on the modification of emotion regulation strategies in soldiers with a history of self-injury and group dialectic behavior therapy training had a positive effect on reducing impulsivity. It has also been effective on some subscales of emotion regulation and impulsivity of soldiers with a history of self-harm. Conclusion: The results showed that dialectical behavior therapy has a significant effect on increasing emotion regulation and impulsive control of soldiers with a history of self-harm.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Dialectical behavior therapy, Emotion Regulation, Impulsive Control, Self-harm, Soldier
نویسندگان مقاله احد محمدی | ahad mohamadi
Army
ارتش

پرویز دباغی | parviz dabaghi
Army
ارتش

محسن احمدی طهور سلطانی | Mohsen Ahmadi Tahor-Soltani


نشانی اینترنتی http://npwjm.ajaums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-809-1&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده تخصصی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات