این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
علوم پیراپزشکی و توانبخشی، جلد ۱۰، شماره ۱، صفحات ۹۳-۱۰۶
عنوان فارسی تاثیر یک دوره بی تمرینی به دنبال دو نوع تمرین ترکیبی بر عملکرد ورزشی و هموگلوبین گلیکوزیله شده در زنان ‌مبتلا به دیابت نوع دو
چکیده فارسی مقاله هدف: هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر یک دوره بی­تمرینی به دنبال دو نوع تمرین ترکیبی بر عملکرد ورزشی و هموگلوبین گلیکوزیله شده در زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش بررسی: از بین زنان مبتلا به دیابت نوع دو شیراز، 23 نفر به طور تصادفی به سه گروه کنترل، گروه تمرین در روزهای مجزا که تمرینات استقامتی را در یک روز و مقاومتی را در روز بعد انجام دادند و گروه تمرین در روزهای مشابه که تمرینات استقامتی و مقاومتی را در یک روز انجام می ­دادند، تقسیم شدند. قبل و بعد از 8 هفته تمرین ترکیبی و بعد از چهار هفته بی ­تمرینی هموگلوبین گلیکوزیله شده (Glycosylated Hemoglobin; Hb A1c) درحالت ناشتایی اندازه گیری شد. حداکثر اکسیژن مصرفی (Maximum Oxygen Consumption; VO2max ) و زمان رسیدن به خستگی (Time To Exhaustion; TTE) نیز از طریق اجرای آزمون بالک بر روی نوارگردان محاسبه گردید. یافته ها: دو ماه تمرین ترکیبی در هر دو گروه تمرین، موجب کاهش معنی ­دار Hb A1c، افزایش معنی­ دار VO2max و TTE شد (0/05≤p). یک ماه بی­ تمرینی به دنبال تمرین ترکیبی، موجب کاهش معنی­دار VO2max و TTE در گروه تمرینی روزهای مشابه گردید (0/05≤p) ولی در گروه تمرینی روزهای مجزا این کاهش از لحاظ آماری معنی­ دار نبود. افزایش Hb A1c بعد از دوره ­ی بی ­تمرینی در هر دو گروه تمرین از لحاظ آماری معنی ­دار نبود (0/05≥p). نتیجه گیری: یافته­ ها بیانگر این است که تمرینات ترکیبی باعث بهبود کنترل قندخون و افزایش عملکرد ورزشی در زنان مبتلا به دیابت نوع دو می­ گردد. همچنین انجام تمرینات ترکیبی در روزهای مجزا موجب حفظ طولانی­ تر دستاوردهای تمرینی در دوره­ های بی­ تمرینی می­ شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله بی ‌تمرینی، تمرینات ترکیبی، دیابت نوع دو، هموگلوبین گلیکوزیله شده، حداکثر اکسیژن مصرفی، زمان رسیدن به خستگی
عنوان انگلیسی The Effect of a Detraining Period after Two Type Concurrent Training on the Exercise ‎Performance and HbA1c in Women with Type II Diabetes
چکیده انگلیسی مقاله Purpose: The purpose of this study was to investigate the effect of a period of detraining following two types of concurrent training on glycosylated hemoglobin and exercise performance in women with type 2 diabetes. Methods: Twenty-three women with type II diabetes mellitus in Shiraz, randomly were divided into three groups: control group that performed one day endurance training and one day resistance training (Different Day), and a group that performed endurance and resistance exercises in one day (Same Day). Before and after 8 weeks of concurrent training and after four weeks of detraining, glycosylated hemoglobin (Hb A1c) measured after 12 hours of fasting. Maximum oxygen consumption (VO2max) and Time to Exhaustion (TTE) was also calculated through the implementation of the Balkan test on the treadmill. Results: Two months of concurrent training in both groups of training significantly decreased Hb A1c, a significantly increased in VO2max and TTE in women with type II diabetes (p≤0.05). One month after the concurrent training in SD group resulted in a significant decrease in VO2max and TTE (p ≥0.05), but this decrease was not statistically significant in the DD group. Increase in Hb A1c after detraining was not statistically significant in both training groups (p ≥0.05). Conclusions: The findings indicate that concurrent training improves glycemic control and increases exercise performance (VO2max and TTE) in women with type II diabetes, but doing DD concurrent training results to keep longer outcomes of training in the detraining periods.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Detraining, Concurrent trainings, Type II diabetes, Hb A1c, VO2max, TTE
نویسندگان مقاله لیلا قدرت | L Ghodrat
Department of Exercise Physiology, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Shiraz University, Shiraz, Iran
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

زهرا صالح پور | Z Salehpour
Department of Exercise Physiology, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Shiraz University, Shiraz, Iran
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

جواد نعمتی | J Nemati
Department of Exercise Physiology, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Shiraz University, Shiraz, Iran
استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

محسن ثالثی | M Salesi
Department of Exercise Physiology, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Shiraz University, Shiraz, Iran
دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

نشانی اینترنتی https://jpsr.mums.ac.ir/article_18084.html
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده en
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات