این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
دانشور پزشکی، جلد ۲۸، شماره ۳، صفحات ۴۲-۵۴
عنوان فارسی مقایسه اثر دو نوع تمرین تناوبی شدید بر بیان ژنهای کلاژن ۱، ۲ و SMAD/۳ در بطن چپ موش های بزرگ آزمایشگاهی نر مبتلا به دیابت نوع ۲ القاء شده با استرپتوزوسین
چکیده فارسی مقاله مقدمه و هدف: تمرین تناوبی با شدت متناسب به وسیله تنظیم بیان ژن در بیماران مبتلا به دیابت، کاردیومیوپاتی دیابتی را کاهش می‌دهد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر دو نوع تمرین تناوبی شدید بر بیان ژنهای کلاژن 1، 2 و SMAD/3 در بطن چپ موش های بزرگ آزمایشگاهی نر مبتلا به دیابت نوع 2 بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع تجربی است. بدین منظور 28 سر موش­های بزرگ آزمایشگاهی نر دیابتی به چهار گروه 7 تایی تقسیم شدند؛ تمرین تناوبی شدید نوع 1 (HIIT1:1)، تمرین تناوبی شدید نوع 2 (HIIT2:1)، کنترل دیابتی (DC)، کنترل سالم (NC) تقسیم شدند. القاء دیابت به همه گروه­ها به جز کنترل سالم توسط تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (STZ) پس از 12 ساعت ناشتایی شبانه انجام شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و ریکاوری بعد از آن آزمودنی­ها بی‌هوش شدند. سپس بطن چپ آنها استخراج شد. گلوکز پلاسما توسط روش گلوکز اکسیداز، مقادیر انسولین با روش الایزا و مقاومت به انسولین با روش HOMA-IR اندازه گیری شد. جهت تعیین بیان ژنهای کلاژن 1، 2 و SMAD/3 از روش PCRReal time- و مقایسه گروه ها توسط (one way anova) و آزمون تعقیبی Tukey برای تعیین اختلاف بین گروهی در سطح آلفای 05/0 استفاده شد. نتایج: کلاژن 1 در بین هر دو گروه تمرین تفاوت معناداری را نشان نداد (112/0p=). میانگین مقادیر هر دو گروه تمرین نسبت به گروه کنترل دیابتی به صورت معناداری در بیان کلاژن 1 کمتر بود (0001/0p=). میانگین مقادیر بیان ژن کلاژن 2 در گروه تمرین HIIT2:1 نسبت به گروه HIIT1:1 (044/0P=) و کنترل دیابتی (002/0P=) به صورت معناداری کمتر بود. میانگین مقادیر بیان ژن SMAD/3 در گروه HIIT2:1 نسبت به HIIT1:1 (002/0P=)) و کنترل دیابتی (020/0P=) به صورت معناداری کمتر بود. میانگین مقادیر وزن و شاخص مقاومت به انسولین در گروه HIIT1:1 و گلوکز در گروه HIIT2:1 به صورت معناداری کمتر بود. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته های بدست آمده می توان چنین نتیجه گیری کرد 4 هفته تمرین HIIT نوع 2 با تأثیر بالاتر بر کاهش بیان ژنهای کلاژن 2 و SMAD/3 در بطن چپ موش های بزرگ آزمایشگاهی دیابتی بد تنظیمی ژن را تعدیل کرده و احتمالاً می تواند کاردیومیوپاتی دیابتی را بهبود بخشد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تمرین تناوبی شدید، کلاژن، SMAD/3، مقاومت به انسولین،
عنوان انگلیسی Comparison of the effects of two types of high intensity interval training on the gene expression of collagen 1, 2, and SMAD/3 in the left ventricle of male rats in type 2 diabetes induced by streptozotocin
چکیده انگلیسی مقاله Background and Objective: High-intensity interval training reduces diabetic cardiomyopathy by regulating gene expression in patients with diabetes. The aim of this study was to compare the effect of two types of high intensity interval training on the expression of collagen 1, 2 and SMAD/3 genes in the left ventricle of male rats with type 2 diabetes. Materials and Methods: The present study was experimental. For this purpose, 28 male Wistar rats were divided into four groups: type 1 high-intensity interval training (HIIT1:1), type 2 high-intensity interval training (HIIT2:1), diabetic control (DC), and non-diabetic control (NC).Diabetes was induced in all groups except non-diabetic control group by intraperitoneal injection of streptozotocin (STZ) after 12 hours of overnight fasting.24 hours after the last training and recovery session, their left ventricle was extracted. Plasma glucose concentration was measured by the glucose oxidase method, ELISA method was used to measure the insulin levels, and the HOMA-IR method was used to measure the insulin resistance index. A real-time PCR technique was used to evaluate the gene expression of the collagens 1 , 2 , and SMAD/3 genes. Results were analyzed with one-way ANOVA and Tukey post hoc tests. Results: Collagen 1 did not show a significant difference between the two exercise groups (p = 0.112). The mean values of both exercise groups were significantly lower than in the diabetic control group in collagen expression (p = 0.0001). The mean values of collagen 2 gene expression in the HIIT2: 1 training group were significantly lower than the HIIT1: 1 group (P = 0.044) and diabetic control (P = 0.002). The mean values of SMAD / 3 gene expression in HIIT2: 1 group were significantly lower than HIIT1: 1 (P = 0.002) and diabetic control (P = 0.020). The mean weight values and insulin resistance index in the HIIT1 group and glucose in the HIIT2: 1 group were significantly lower. Conclusion: Based on the findings, it can be concluded that 4 weeks of type 2 HIIT compared to other groups had a higher effect on reducing the expression of collagen 2 and SMAD / 3 genes in the left ventricle of diabetic rats with down-regulated of genes. Therefore HIIT-2 may improve diabetic cardiomyopathy syptoms.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله تمرین تناوبی شدید, کلاژن, SMAD/3, مقاومت به انسولین
نویسندگان مقاله سارا فرشتیان |
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران

مقصود پیری |
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران

حمید آقا علینژاد |
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

مریم دلفان |
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران

نشانی اینترنتی http://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_1912_00353eefd934aabb7906090184720d37.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات