این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
دانشور پزشکی، جلد ۲۵، شماره ۶، صفحات ۱۹-۲۶
عنوان فارسی ارزیابی اثر شارژ سطحی دوکسوربیسین لیپوزومه بر روی سمیت سلولی رده سرطان استخوان (استئوسارکوما)
چکیده فارسی مقاله مقدمه و هدف: در پژوهش حاضر فرمولاسیون لیپوزومی پگیله حاوی دوکسوروبیسین به منظور بررسی اثر شارژ سطحی بر روی سمیت سلولی سنتز شد. مواد و روش­ها: فرمولاسیون لیپوزومی دوکسوروبیسین حاوی DPPC، Cholesterol و DSPE-mPEG به همراه مقادیر مختلف فسفولیپید کاتیونی DOTAP < /span> (صفر، 5/2 و 20 درصد) به روش گرادیان pH تهیه شد. نانو ذرات تهیه شده از جهت درصد بارگذاری دارو، سایز ذرات، شاخص پراکندگی، رهایش دارو 48 ساعته و شارژ سطحی مورد ارزیابی قرار گرفتند. هم­چنین اثر سمیت دوکسوروبیسین آزاد و محصور شده بر رده سلولی Saos-2 مقایسه شد. نتایج: درصد بارگذاری دارو برای هر سه فرمولاسیون بالای 82 درصد است. فرمولاسیون­ها به صورت مونو دیسپرس می­باشند و سایز ذرات با کاتیونی شدن کاهش یافته است. پتانسیل زتا از 23- تا 4/22 + متغیّر بوده و در مدت ‌زمان 48 ساعت، 43 درصد از دارو از لیپوزوم آزاد گشته است. سمیت سلولی دوکسوروبیسین با کپسوله کردن افزایش یافته است. افزایش فسفولیپید کاتیونی باعث کاهش زنده­مانی سلولی شده است. افزایش سمیت دارویی برای دوکسوربیسین محصور در لیپوزوم کاتیونی هم به خاطر بیش­تر آهسته رهش بودن سامانه و هم به خاطر سمیت ایجاد شده توسط DOTAP < /span> در ساختار است. نتیجه‌گیری: سمیت دوکسوربیسین با محصورسازی درون لیپوزوم افزایش می­یابد. این افزایش برای دوکسوربیسین محصور شده درون لیپوزوم کاتیونی بیش­تر است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله سرطان استخوان، سمیت سلولی، دوکسوروبیسین، لیپوزوم، رده سلولی Saos-2،
عنوان انگلیسی Evaluation of the effects of surface charge on cytotoxicity of liposomal Doxorubicin on bone cancer cell line (Osteosarcoma)
چکیده انگلیسی مقاله Background and Objective: In the present study, PEGylated liposomal formulation containing doxorubicin was synthesized in order to study the effects of surface charge on its cytotoxicity. Materials and Methods: Liposomal doxorubicin containing DPPC, cholesterol and phospholipid DSPE-mPEG with various amounts of cationic phospholipid, DOTAP, (0, 5.2 and 20%) was prepared by pH gradient method. Prepared nanoparticles were evaluated in term of percentage of drug loading, particle size, polydisparity index, 48-hour drug release, and surface charge. The cytotoxicity of free and entrapped doxorubicin on Saos-2 cell lines was also compared. Results: The percentages of drug loading for all three formulations were higher than 82 percent. All formulations were monodisperse. The particle size was reduced by increasing cationic properties of particles. The zeta-potential varied from -23 to + 22.4, and 43% of the drug was released from the liposome during 48 hours. Cytotoxicity of doxorubicin increased with encapsulation. Addition of cationic phospholipid reduced cell survival. Conclusion: Increasing cytotoxicity of doxorubicin loaded into cationic liposomes is due to the more sustained-release of the system and also the toxicity created by DOTAP in the structure. Cytotoxicity of doxorubicin improved by entrapping it into liposomal vesicles. Doxorubicin loaded into cationic liposome shows highest toxicity.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله سرطان استخوان, سمیت سلولی, دوکسوروبیسین, لیپوزوم, رده سلولی Saos-2
نویسندگان مقاله بی بی فاطمه حقیرالسادات |
گروه علوم زیستی، دانشکده علوم وفنون نوین، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

سمیرا نادری نژاد |
گروه مهندسی بیوتکنولوژی و داروسازی، دانشکده مهندسی شیمی ، پردیس دانشکده‌های فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

قاسم عموعابدینی |
گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

فاطمه منتظری |
گروه ژنتیک مولکولی، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران

بهروز زندیه دولابی |
گروه زیست شناسی سلولی مولکولی و آناتومی کاربردی، مرکز تحقیقاتی آکتا، دانشگاه UVآمستردام، هلند

نشانی اینترنتی http://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_1816_b55ebc05c9f822cb2dfe10d40359860b.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات