این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
دانشور پزشکی، جلد ۱۸، شماره ۴، صفحات ۳۳-۴۲
عنوان فارسی اثر هسپرتین بر سطح سرمی آنزیم‌های آسپارتات و آلانین آمینو ترانسفراز و سطح کبدی و قلبی مالون دی آلدئید در موش صحرایی دیابتی
چکیده فارسی مقاله مقدمه و هدف: دیابت قندی با افزایش میزان مالون دی آلدئید به­عنوان شاخص استرس اکسیداتیو و افزایش سطح سرمی آنزیم‌های بافتی نظیر آسپارتات وآلانین آمینوترانسفراز ناشر از آسیب بافتی مشخص می­شود. با توجه به اثر ضددیابتی هسپرتین، هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثر این ماده بر سطح این فاکتور‌ها در حالت دیابت است. مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی، موش­های صحرایی نر در گروه­های 32 تایی کنترل، کنترل تحت تیمار، دیابتی و دیابتی تحت تیمار تقسیم شدند. برای القاء دیابت، استرپتوزوسین با دوز 60 mg/kg به صورت داخل صفاقی تزریق شد. هسپرتین با دوز 10 mg/kg برای مدت چهار هفته به­طور روزانه یک هفته پس از شروع کار تجویز شد. سطح سرمی ‌آسپارتات وآلانین آمینوترانسفراز قبل و در انتهای کار اندازه­گیری شد؛ به­علاوه سطح مالون دی آلدئید در دو بافت قلب و کبد اندازه گیری شد. نتایج: افزایشی معنادار در سطح سرمی ‌آسپارتات و آلانین آمینوترانسفراز در موش­های دیابتی مشاهده شد (p < 0.05-0.01) و درمان با هسپرتین تنها سطح سرمی ‌آلانین آمینوترانسفراز را در حد معنادار کم­کرد (p < 0.05)؛ به­علاوه، حالت دیابت، افزایش سطح مالون دی آلدئید در دو بافت قلب و کبد را سبب شد (p < 0.01) و درمان با هسپرتین سطح مالون دی آلدئید را در این دو بافت در حدی معنی­دار کاهش داد (p < 0.05). نتیجه­گیری: درمان با هسپرتین می­تواند سطح سرمی ‌آلانین آمینو ترانسفراز و همچنین استرس اکسیداتیو را کاهش دهد که با سطح بافتی کمتر مالون دی آلدئید در دو بافت قلب و کبد مشخص می­شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله هسسپرتین، دیابت قندی، آمینوترانسفراز، مالون دی آلدئید،
عنوان انگلیسی The effect of hesperetin on serum level of aspartate and alanine amoinotransferase and hepatic and cardiac level of malondialdehyde in diabetic rats
چکیده انگلیسی مقاله Background and Objective: Diabetes mellitus accompanies increased malondialdehyde as a marker of oxidative stress and increased serum level of aspartate and alanine aminotranferase due to tissue damage. Due to antidiabetic effect of hesperetin, this study was done to evaluate its effect on level of these factors in diabetes. Materials and Methods: Male rats (n = 32) were divided into control, treated control, diabetic, and treated diabetic groups. For induction of diabetes, streptozotocin at a dose of 60 mg/kg (i.p) was injected. Hesperetin was administered at a dose of 10 mg/kg/day for 4 weeks one week post-experiment. Serum levels of aspartate and alanine aminotranferase were measured before the study and at the end of the study. In addition, level of malondialdehyde (MDA) was measured in liver and heart tissues. Results: A significant increase in serum level of aspartate and alanine aminotranferase (p < 0.05-0.01) was observed in diabetic rats and hesperetin treatment significantly reduced only serum level of alanine aminotranferase (p < 0.05). In addition, diabetes was followed by increased level of MDA in liver and heart tissues (p < 0.01) and hesperetin treatment significantly reduced MDA level in these tissues (p < 0.05). Conclusion: Treatment with hesperetin could attenuate serum level of alanine aminotranferase and oxidative stress in hepatic and cardiac tissues, as indicated by a lower tissue level of MDA.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله هسسپرتین, دیابت قندی, آمینوترانسفراز, مالون دی آلدئید
نویسندگان مقاله جمشید نارنجکار |
گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد

مهرداد روغنی |
گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد و مرکز تحقیقات گیاهان دارویی

مهدی شکوهی |
دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد

نشانی اینترنتی http://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_1429_1e6e4cf9934ae0788687fe26d8eff3e5.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات