این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، جلد ۲۷، شماره ۳، صفحات ۳۴۰-۳۴۶
عنوان فارسی ‌ تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و استقامتی فزاینده بر سطوح آیریزین بافت کبد و عضله دوقلو در موش‌های صحرایی نر
چکیده فارسی مقاله زمینه وهدف: آیریزین که توسط عضله اسکلتی در پاسخ به فعالیت ورزشی تولید می‌شود، اخیراً به‌عنوان هدف درمانی برای بیماری‌های متابولیک گزارش شده است. هدف از پژوهش حاضر ‌بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و استقامتی بر سطوح آیریزین بافت کبد و عضله دوقلو در موش‌های صحرایی نر است. مواد و روش‌ها:در این پژوهش 15سر موش صحرایی نر به‌طور تصادفی به سه گروه کنترل(5 سر)،تمرین استقامتی(5 سر)و تمرین مقاومتی(5 سر)، تقسیم شدند.گروه استقامتی تمرینات را به مدت هشت هفته روی نوارگردان وگروه مقاومتی نیزتمرینات مقاومتی را به مدت هشت هفته روی نردبان یک متری با شیب 85 درجه انجام دادندو گروه کنترل در این مدت بدون تمرین بودند.72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین حیوانات بیهوش و بافت کبدو عضله دوقلو برداشته شد. از آزمون شاپیروویلک جهت تعیین توزیع طبیعی داده‌ها،و از آزمون‌آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده گردیدو معنی‌داری در سطح 05/0 ≥P پذیرفته شد.یافته‌ها:پس ازتأیید توزیع طبیعی داده‌ها با آزمون شاپیروویلک،نتایج آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه اختلاف معنی‌داری را در مقادیر آیریزین بافت کبد و عضله دوقلو در بین گروه‌ها نشان داد(به‌ترتیب؛ 001/0P=، 016/0=P).آزمون تعقیبی توکی نیز افزایش معنی‌داری را در مقادیر آیریزین عضله دوقلو در گروه تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل نشان داد(به‌ترتیب؛016/0P=، 061/0=P).همچنین آزمون تعقیبی توکی نشان داد که افزایش معنی‌داری در مقادیر آیریزین بافت کبد در گروه تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل وجود دارد(به‌ترتیب؛ 001/0P=، 001/0=P). اما اختلاف معنی‌داری در مقادیر آیریزین بافت کبدو عضله دوقلو بین گروه‌های تمرینی وجود نداشت(به‌ترتیب؛ 962/0P =، 742/0= P). نتیجه‌گیری:براساس نتایج پژوهش حاضر، هر دو تمرینات مقاومتی و استقامتی می‌تواند سطوح آیریزین را در هر دو بافت کبدو عضله دوقلو به‌طور معنی‌داری افزایش دهد که به‌نظر می‌رسد فعالیت ورزشی از این طریق می‌تواند اثرات مفیدی در پیشگیری و درمان بیماری‌های متابولیک داشته‌باشد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تمرین مقاومتی، تمرین استقامتی، آیریزین، کبد، عضله دوقلو،
عنوان انگلیسی The Effect of Eight Weeks Progressive Resistance and Endurance Training on Liver Tissue and Gastrocnemius Muscle’s Irisin levels in Male Rats
چکیده انگلیسی مقاله Background and purpose:Irisin, which is released in response to physical activity, has recently been reported as the therapeutic target in metabolic disorders. The present study attempts to discover the effect of eight weeks’ resistance or endurance training on the irisin level in rats’ gastrocnemius and liver.Materials and methods:To this purpose,15 male rats were randomly assigned to three groups of 5: the resistance group, the endurance group, and the control group. For 8 weeks, the resistance group did the activities on the treadmill and the endurance group on a one-meter-long ladder with 85 steep, while the control group did not receive any training. 72 hours after their last training session, the subjects were anaesthetized and their liver and gastrocnemius were removed. A Shapiro-Wilk test was run to determine the normal distribution of data, and a one-way ANOVA and a Tukey test were applied to analyze the data(P ≥ 0.05).Results: The normal distribution having been approved via the Shapiro-Wilk test, the one-way ANOVA showed a significant difference in the irisin levels between the groups’ livers and gastrocnemii (P =0.001 and P -0.016, respectively). The Tukey test revealed a significant rise in the liver tissue of the resistance group and endurance group in comparison to the control group (P =0.001 and P =0.742, respectively).Conclusion:According to this study, both resistance and endurance training can help significantly increase the irisin level of both the liver and the gastrocnemius, indicating how physical activity can help in the prevention and treatment of metabolic illnesses.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله تمرین مقاومتی, تمرین استقامتی, آیریزین, کبد, عضله دوقلو
نویسندگان مقاله محمد حسین‌زاده |
دکترای تخصصی فیزیولوژی ورزش، گروه تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران.

امیر رشیدلمیر |
دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

فریدا صادقی فاضل |
دکترای تخصصی فیزیولوژی ورزش، گروه تربیت بدنی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.

رامبد خواجه ای |
دکترای تخصصی فیزیولوژی ورزش، گروه تربیت بدنی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.

نشانی اینترنتی http://jsums.sinaweb.net/article_1306_86eb10e97acd28af00e0dfa31daa5747.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات