این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پژوهشنامه فیزیولوژی ورزشی کاربردی، جلد ۷، شماره ۱۳، صفحات ۶۵-۷۴
عنوان فارسی پاسخ برخی شاخص‎های عملکرد ریوی به یک جلسه فعّالیّت بی‎هوازی در هوای آلوده در مردان جوان
چکیده فارسی مقاله چکیده هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی پاسخ شاخص‎های عملکرد ریوی به فعّالیّت بی‎هوازی در هوای آلوده بود. روش کار: در این تحقیق 20 مرد سالم (40/0±40/22 سال) به صورت تصادفی به دو گروه، تجربی (10نفر) و کنترل (10نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی یک جلسه فعّالیّت بی‎هوازی را به مدّت 21 دقیقه با توان 285 وات به صورت دوره‎های فعّالیّت 1 دقیقه‎ای و 2 دقیقه استراحت با 7 تکرار در هوای آلوده روی دوچرخه کارسنج انجام دادند. گروه کنترل همین جلسه فعّالیّت را در شرایط هوای سالم انجام دادند. آزمون عملکرد ریوی قبل، بلافاصله (پس آزمون اول) و 24 ساعت بعد (پس آزمون دوم) از اجرای هر فعّالیّت اجرا شد. نتایج: برای تجزیه و تحلیل داده‎ها از آنالیز واریانس با اندازه‎گیری‎های مکرّر و t مستقل برای تعیین تفاوت بین گروه‎ها استفاده شد. نتایج نشان داد، فعّالیّت بی‎هوازی در هوای آلوده باعث کاهش معنادار FVC، 75 ـ25 FEFدرصد (پس آزمون اول و دوم) و FEV1 (پس آزمون اوّل) در گروه تجربی می‎شود (05/0P نتیجه‌گیری: با توجّه به مرور مطالعات گذشته در حالی که انجام فعّالیّت بدنی هوازی باعث کاهش شاخص‎های عملکرد ریوی می‎شود، به نظر می‎رسد فعّالیّت بی‎هوازی در هوای آلوده نیز باعث کاهش شاخص‎های عملکرد ریوی از جمله (FVC، %75 ـ25FEF در پس آزمون اوّل و دوم و FEV1 فقط در پس آزمون اوّل) می‎شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله واژه‌های کلیدی، هوای آلوده، عملکرد ریوی، فعّالیّت بی‎هوازی،
عنوان انگلیسی پاسخ برخی شاخص‎های عملکرد ریوی به یک جلسه فعّالیّت بی‎هوازی در هوای آلوده در مردان جوان
چکیده انگلیسی مقاله چکیده هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی پاسخ شاخص‎های عملکرد ریوی به فعّالیّت بی‎هوازی در هوای آلوده بود. روش کار: در این تحقیق 20 مرد سالم (40/0±40/22 سال) به صورت تصادفی به دو گروه، تجربی (10نفر) و کنترل (10نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی یک جلسه فعّالیّت بی‎هوازی را به مدّت 21 دقیقه با توان 285 وات به صورت دوره‎های فعّالیّت 1 دقیقه‎ای و 2 دقیقه استراحت با 7 تکرار در هوای آلوده روی دوچرخه کارسنج انجام دادند. گروه کنترل همین جلسه فعّالیّت را در شرایط هوای سالم انجام دادند. آزمون عملکرد ریوی قبل، بلافاصله (پس آزمون اول) و 24 ساعت بعد (پس آزمون دوم) از اجرای هر فعّالیّت اجرا شد. نتایج: برای تجزیه و تحلیل داده‎ها از آنالیز واریانس با اندازه‎گیری‎های مکرّر و t مستقل برای تعیین تفاوت بین گروه‎ها استفاده شد. نتایج نشان داد، فعّالیّت بی‎هوازی در هوای آلوده باعث کاهش معنادار FVC، 75 ـ25 FEFدرصد (پس آزمون اول و دوم) و FEV1 (پس آزمون اوّل) در گروه تجربی می‎شود (05/0P نتیجه‌گیری: با توجّه به مرور مطالعات گذشته در حالی که انجام فعّالیّت بدنی هوازی باعث کاهش شاخص‎های عملکرد ریوی می‎شود، به نظر می‎رسد فعّالیّت بی‎هوازی در هوای آلوده نیز باعث کاهش شاخص‎های عملکرد ریوی از جمله (FVC، %75 ـ25FEF در پس آزمون اوّل و دوم و FEV1 فقط در پس آزمون اوّل) می‎شود.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله نادر شوندی |
استادیار دانشگاه اراک
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه اراک (Arak university)

عباس صارمی |
استادیار دانشگاه اراک
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه اراک (Arak university)

محمد پرستش |
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی اراک واحد فلق نویسنده مسئول
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه آزاد اسلامی اراک (Islamic azad university of arak)

اکبر قربانی |
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه ا آزاد اسلامی اراک واحد فلق

اسماعیل علی بخشی |
مرکز تحقیقات فیزیولوژی ورزش، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا... عج ، تهران

نشانی اینترنتی http://asp.journals.umz.ac.ir/article_355_88.html
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1489/article-1489-251244.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات