این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
جستارهای زبانی، جلد ۱۳، شماره ۲، صفحات ۱۶۳-۱۸۷
عنوان فارسی تأثیر وزن دستوری بر پسایندسازی در زبان فارسی
چکیده فارسی مقاله هدف این پژوهش بررسی تأثیر وزن دستوری بر پسایندسازی سازه‏های مختلف در زبان فارسی معاصر گفتاری است. با اینکه زبان فارسی زبانی فعل‏پایان است، اما در موارد متعددی برخی سازه‏ها در جایگاه پس از فعل قرار می‏گیرند و اصطلاحاً پسایند می‏شوند. یکی از عواملی که در این جابه‏جایی تأثیرگذار است، وزن دستوری است. منظور از وزن دستوری تعداد کلمات درون هر سازه است. در مطالعات رده‏شناسی عنوان شده است که در اکثر زبان‏های جهان گرایش کلی به قرار دادن سازه سبک قبل از سازه سنگین است که به تسهیل در تولید و درک گفتار کمک می‏کند. اما مطالعاتی نیز صورت گرفته است که در زبان‏های فعل‏پایانی مانند ژاپنی و کره‏ای، سازه‏های سنگین پیش از سازه‏های سبک قرار می‏گیرند. درواقع دو نوع رده از این حیث در زبان‏های جهان وجود دارد. در این پژوهش، با تکیه بر پیکره گفتاری زبان فارسی، به بررسی تأثیر وزن دستوری بر سازه‏های پسایند‏شده در زبان فارسی پرداخته‏ایم. این مطالعه نشان می‏دهد در زبان فارسی، سازه‏های سنگین بیش از سازه‏های سبک در جایگاه پس از فعل قرار می‏گیرند. به عبارتی فارسی از این حیث در جایگاه پس از فعل، مانند زبان‌های فعل‏پایانی همچون کره‏ای و ژاپنی نیست. درمورد چهار سازه مفعول غیرمستقیم، مسند، فاعل و قید مکان، اصل سازه سنگین پس از سازه سبک دیده می‏شود و البته موارد محدودی هم وجود دارد که این گرایش در آن‌ها رعایت نشده است.  
کلیدواژه‌های فارسی مقاله وزن دستوری، پسایندسازی، ترتیب واژه، رده‌شناسی، فعل‌پایان
عنوان انگلیسی The effect of grammatical weight on postposing in Persian
چکیده انگلیسی مقاله This paper aims to investigate postposing in Modern spoken Persian. Persian is a verb-final language; however, somehow frequently some constituents follow the verb and appear in post-verbal domain. Among the factors motivating this phenomenon, one of them is grammatical weight. The universal tendency proposed by typologists is "short-before-long principle"; locating the heavy constituents after the light ones in order to ease the process of production and comprehension. Some studies advocate the position of long constituents before short ones in verb-final languages like Japanese and Korean. In this research, for based on the Persian spoken corpus, the postposed constituents are analyzed according to their grammatical weight. It is observed that the heavier constituents are postposed more easily compared with the light ones; supporting the universal trend of placing heavy constituents after the light ones.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله grammatical weight,postposing,word order,typology,verb-final
نویسندگان مقاله الهام ایزدی | Elham Izadi
PhD, Department of Linguistics, Faculty of Humanities, Bu-Ali Sina University, Hamedan, Iran
دانشجوی دکتری زبان‌شناسی، گروه زبان‌شناسی، دانشگاه بوعلی‌سینا، همدان، ایران

محمد راسخ مهند | Mohammad Rasekh Mahand
Professor, Department of Linguistics, Faculty of Humanities, Bu-Ali Sina University, Hamedan, Iran
استاد گروه زبان‌شناسی، گروه زبان‌شناسی، دانشگاه بوعلی‌سینا، همدان، ایران

نشانی اینترنتی http://lrr.modares.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-59071-1&slc_lang=fa&sid=14
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقالات علمی پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات