این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
دانش حقوق عمومی، جلد ۹، شماره ۲۸، صفحات ۱-۱۸
عنوان فارسی جایگاه «تبلیغ دینی» در قانون اساسی
چکیده فارسی مقاله یکی از مصادیق انتخاب آزاد دین و ابراز عقیده، تبلیغ دین است. تبلیغ هر دینی غیر از اسلام، عنوان شناخته‌شده‌ای در فقه شیعه است که فقها مسئله مربوط به آن را ذیل بحث از قرارداد ذمه بیان کرده‌اند، اما عنوان یادشده، به‌طور صریح در قانون اساسی شناسایی نشده است. سؤال اصلی این مقاله آن است که آیا براساس اصول قانون اساسی، می‌توان بر فعالیت تبلیغی دینی غیر از دین رسمی، محدودیت اعمال کرد؟ نظر به اقتدار دین در قانون اساسی، عنوان مستقلی برای تبلیغ هر دینی غیر از دین رسمی تبیین نشده است و این خلأ می‌تواند حوزه اقتدار دین رسمی را به چالش بکشد. ایده این نوشتار آن است که با عنایت به شناسایی دین رسمی و عنوان «رعایت موازین اسلامی» در اصل 4، و ممنوعیت «اخلال در مبانی اسلام» در اصول 24 و 27، می‌توان قاعده حقوقی ترسیم کرد و هر فعالیت تبلیغی دینی را که با دو عنوان یادشده منطبق نباشد، محدود ساخت. بر این اساس نظر به منع تفتیش عقاید در قانون اساسی و تضمین حق انتخاب دین، محدودیت یادشده در حوزه حقوق شهروندی است و با حقوق بنیادی بشری منافات ندارد. حقوق بین‌الملل نیز برای دولت‌ها اختیاراتی در زمینه محدودسازی اقدامات تبلیغی دینی درنظر گرفته است. 
کلیدواژه‌های فارسی مقاله اقتدار دین، تبلیغ دینی، دین رسمی، موازین اسلام، مبانی اسلام،
عنوان انگلیسی The Position of “Religion Propagation” in the Constitution of the Islamic Republic of Iran
چکیده انگلیسی مقاله One of the examples of free choice of religion and expression of opinion is the propagation of religion. Propagation of any religion other than Islam is a well-known title in Shiite jurisprudence, the issue of which has been discussed by the jurists under the Dhimma contract, but the said title has not been explicitly recognized in the Constitution. The main question of this article is whether, according to the principles of the Constitution of the I.R. of Iran, it is possible to impose restrictions on religious propagation activities other than the official religion? Due to the authority of the religion in the Constitution, there is no independent title for propagating any religion other than the official religion, and this gap could challenge the scope of the authority of the official religion. The idea of this article is that a legal rule can be drawn based on the identification of the official religion and the "observance of Islamic norms" in Article 4, and the prohibition of "disturbing the principles of Islam" in Articles 24 and 27 and hence, any religious propagation activity that does not conform to the two titles can be restricted. Accordingly, with regard to the prohibition of investigation of individuals' beliefs in the Constitution and the guarantee of the right to choose one's religion, the mentioned restriction is in the field of citizenship rights and does not contradict with the fundamental human rights. The international law also gives governments the power to restrict religious propagation.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله اقتدار دین, تبلیغ دینی, دین رسمی, موازین اسلام, مبانی اسلام
نویسندگان مقاله محمد حسینی |
دانشجوی دکتری فلسفه حقوق دانشگاه باقرالعلوم، قم، ایران

حسین رهنمایی |
استادیار معارف اسلامی و اندیشه اسلامی دانشگاه تهران، ایران

نشانی اینترنتی http://mag.shora-rc.ir/article_194_9fd4eaa1800142894cfbbb76e8b2ff18.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات