این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
کاوش نامه زبان و ادبیات فارسی، جلد ۱۴، شماره ۲۷، صفحات ۱۴۷-۱۶۶
عنوان فارسی تقابل­های معنایی در اشعار اقبال لاهوری
چکیده فارسی مقاله تقابل­های معنایی در اشعار اقبال لاهوری فیروز فاضلی* استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه گیلان هدی پژهان** دانشجوی دکتری ادبیات، دانشگاه سیستان و بلوچستان چکیده تقابل معنایی یکی از لوازم و عناصر بنیادین در بررسی معناشناختی و ساختاری آثار ادبی است که در قالب الگویی منسجم و نظام­مند به کار گرفته می­شود. درک این نظام و طرح اصلی که شبکه­ای سازمان یافته را تشکیل می­دهد کمک شایانی به شناخت جهان ذهن و زبان شاعر می­کند. اگرچه این ساختار در زبان اقبال لاهوری از انسجام و یکپارچگی زبان شاعران ردة نخست زبان و ادبیات فارسی همچون حافظ و مولانا برخوردار نیست، امّا به سبب پیروی و تأثیرپذیری از بزرگانی چون مولوی در وزن و زبان و اندیشه، این ویژگی زبانی در شعر او پررنگ و برجسته شده است. بررسی دیدگاه پیروان مکتب ساختارگرایی و نظریة تثبیت قطب­های دوگانه روش کار قرار گرفت. بر این مبنا ریشه­های اندیشة تقابلی و نیز شبکة مضامین متقابل در کلّیّات اقبال بررسی شد و سرانجام شبکة نظام مند تقابل­های معنایی کلّیّات او به تصویر کشیده شد. در کلّیّات اقبال لاهوری چندین حوزة تقابلی وجود دارد که هر یک در ردة مفاهیم ارزشمند و بی ارزش، کفر و ایمان، خودی و بیخودی، عرفانی، عاشقانه قابل بررسی است. واژگان کلیدی: تقابل معنایی، مضامین متقابل، ساختارگرایی، اقبال لاهوری. تاریخ دریافت مقاله: 15/08/1390 تاریخ پذیرش نهایی: 06/10/1391 1- نشانی پست الکترونیکی نویسنده مسئول: drFiroozfazeli@yahoo.com
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی
چکیده انگلیسی مقاله
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله
نشانی اینترنتی
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات