این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
کاوش نامه زبان و ادبیات فارسی، جلد ۱۴، شماره ۲۶، صفحات ۲۵۷-۲۷۸
عنوان فارسی زمانه و خویشکاری آن در شعرناصرخسروقبادیانی
چکیده فارسی مقاله زمانه و خویشکاری آن در شعر ناصرخسرو قبادیانی* ذبیح الله فتحی فتح1 دانش آموخته زبان و ادبیات فارسی چکیده زمانه، ‌یکی از واژه­های پر بسامدی است که در آثار شاعران و نویسندگان ایرانی دورة اسلامی رواج ‌یافته است. زمانه، در واقع، زمان کرانه‌مند زروانی است که از زروان (زمان بی‌کرانه) به وجود آمده و برخی از ویژگی­ها و کارکردهای زروان را در خود دارد. کارکردها و خویشکاری زمانه همراه این واژه و مترادف­های آن در آثار فارسی دورة اسلامی بازتاب‌ یافته است. ناصرخسرو قبادیانی (394-481هـ.ق) از کسانی است که زمانه و مترادف‌های آن در آثارش، بویژه دیوان شعر او، دیده می‌شود. آبستنی و زایندگی زمانه، فرسایش، تعیین سرنوشت، مرگ و نابودی موجودات و پدیده­های جهان هستی مهمترین خویشکاری زمانه در شعر ناصرخسرو است. از آنجا که مسألة اصلی این نوشتار بحث در بارة زمان و خویشکاری زمانه در شعر ناصرخسرو قبادیانی است، نخست به بحث دربارة زمان پرداخته شده و پس از تقسیم آن به زمان بی‌کرانه و زمان کرانه‌مند (‌زمانه)، به خویشکاری زمانه در شعر ناصر خسرو پرداخته خواهد شد. واژگان کلیدی: ناصرخسرو، زمان، دهر، فلسفه‌ اسلامی، زروان، عنصر زمان. * تاریخ دریافت مقاله: 08/12/1389 تاریخ پذیرش نهایی: 06/10/1390 1- نشانی پست الکترونیکی نویسنده مسئول: adabyas1g09@yahoo.com دانشگاه آزاد اسلامی، واحدیاسوج، باشگاه پژوهشگران جوان، یاسوج، ایران)
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی
چکیده انگلیسی مقاله
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله
نشانی اینترنتی
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات