این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
کهن نامه ادب پارسی، جلد ۵، شماره ۴، صفحات ۷۳-۹۷
عنوان فارسی تحلیل انتقادی گفتمان «مقامات» مشایخ صوفیه
چکیده فارسی مقاله شرح‏‏حال‏‏نویسی عرفانی، به طور کل، و «مقامات‏‏نویسی»، نگارش شرح حال یکی از اولیا و مشایخ صوفیه، به طور خاص، نقش ویژه‏‏ای در گذشتۀ فرهنگی و اجتماعی ایرانیان داشته و در ذهن و زبانِ بهترین شاعران و نویسندگان فارسی‌زبان، پس از قرن پنجم، تأثیر عمده‏‏ای به جای گذاشته است، بنابراین، یکی از ژانرهای مهم تاریخ ادبیات عرفانی به ‌شمار می‌ر‏ود؛ گرچه، با همۀ ارزش و اهمیتش، چنان‌که باید شکافته و شناخته نشده است. پژوهش حاضر تلاشی است برای بررسی زبان و گفتمان دو متن از این نوع و مقایسه تفاوت‏‏ها و تغییراتی که در جریان تحولات نهاد تصوف در زبانِ این گونه متون بروز و ظهور یافته است. متن نخست، سیرت ابن خفیف (د 371 ق)، که به دست ابوالحسن دیلمی و در نیمه دوم قرن چهارم تألیف شده، از قدیم‏‏ترین مقامات‏‏ِ مشایخ صوفیه است و مقامات ژنده‌پیل، کهن‌‏‌‏ترین و گسترده‌‌ترین شرح حال احمد جام (د 536 ق)، آخرین نمونه از مقامات‏‏ِ عرفانی است که از قرن ششم (تا زمان حمله مغول) در دست داریم. روش تحقیق در این پژوهش روش کیفی است، اما در فرایند تحقیق، هر جا لازم بود، از داده‏‏های کمّی استفاده شد. در پژوهش حاضر، داده‏‏ها و اطلاعات (حکایات مندرج در مقامات‏‏) بر اساس مبانی روش‏‏شناسی فرکلاف در سه سطح، «توصیف»، «تفسیر»، و «تبیین»، تحلیل شده است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Critical Discourse Analysis of Sufi Masters' “Maqamat”
چکیده انگلیسی مقاله Hagiographic literature and specifically “maqamat”, meaning recording one of the Sufi sheiks’ life and behavior, have had a critical role in our social and cultural past and an outstanding effect on our best poets' minds and language after the 5th century. Therefore it’s one of the prominent genres of mystical literature. Though they've had such significant role, not much study on them has been done yet. This paper analyses the language and discourse of two texts of this type and comperes the contrasts and conversions that appears through Sufism organization, in these texts' language. The first text, Sirat-ibn Khafif, composed by Abolhasan deylami (died in 173), is one of the most primitive hagiographies. The other one, Maqamat-i zhanda pil, one of the most archaic biographies of Ahmad Jam (died in 541), is in fact regarded as the last hagiography until before the end of the 6th century and Mongol invasion.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله فرزان سجودی |
دانشیار نشانه شناسی و زبان شناسی، دانشگاه هنر تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه هنر تهران (Art university of tehran)

زینب اکبری اکبری | z akbari
دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
سازمان اصلی تایید شده: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

نشانی اینترنتی http://classicallit.ihcs.ac.ir/article_1858_9faef6c368386cb0389542f0681931a7.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1529/article-1529-254179.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات