این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
کهن نامه ادب پارسی، جلد ۴، شماره ۴، صفحات ۵۷-۷۰
عنوان فارسی فرهنگ‌نویسی فارسی در هند جنوبی (دکن)
چکیده فارسی مقاله پیوند دیرینۀ ایران و شبه قارّۀ هندوپاکستان به زمان‌های دور می‌رسد. اسناد و مدارکی از دورۀ هخامنشی در دست است و تصاویر غارهای اجانتا در جنوب هند حکایت از ارتباط ایران و هند در دورۀ ساسانی دارد. با نفوذ و گسترش اسلام در ایران در دوران حکومت سلطان محمود غزنوی و لشکرکشی‌‌های او به هند، اسلام به همراه زبان فارسی و تصوّف وارد آن سرزمین پهناور شد و به مرور ایّام با تشکیل حکومت‌‌هایی از مسلمانان و بعضاً ایرانی‌‌زبان فارسی در شبه قارّۀ هند گسترش یافت، تا جایی که زبان فارسی در حدود چند قرن زبان دین و سیاست و فرهنگ و ادب و هنر گردید. به دنبال عمیق شدن ریشه‌‌های زبان فارسی در سرزمین هند و فهم معارف اسلامی و متون ادبی و حیات اجتماعی دانستن زبان فارسی در سرزمین هند یک نیاز حیاتی شد تا جایی که بساط درس و یادگیری و تألیف کتاب‌‌های دستور زبان فارسی و تدوین فرهنگ‌‌های مختلف فارسی از مهّم‌‌ترین کارها به شمار می‌‌آمد. از این رو نوشتن فرهنگ‌‌های لغت در سراسر شبه قارّه به‌ویژه در حیدرآباد و بعضی ایالات دیگر رونق گرفت چون فراگیری زبان بیشتر معلول دو امر است: 1. دانستن لغات و 2. آگاهی از دستور زبان ـ در این دو مسئله است که می‌بینیم هند در تألیف این دو موضوع حدّاکثر آثار را حدّاقل تا سال 1965 میلادی دارد. تألیف فرهنگ‌‌های اساسی و بعضاً متفاوت در دکن گویای این مسئلۀ مهّم است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Lexicography in South India (Deccan)
چکیده انگلیسی مقاله The longtime relations between Iran and the Indian Subcontinent and Pakistan date back to the ancient times. Evidence from the Achaemenid era as well as images of Ajanta caves in south India unravel the relations between Iran and India during the Sassanid era. After Islam was spread in Iran during the government of Sultan Mahmood Ghaznavi, and after his army's attack on India, Islam entered this large land along with Persian language and Sufism. With the passage of time, Muslim, and sometimes Iranian, governments were formed, as a result of which the Persian language was spread in the Indian Subcontinent, so extensively that it became the language of religion, politics, culture, literature, and art for centuries. After the roots of Persian were strengthened in India, and understanding Islamic teachings, literary texts and social life became important, knowing Persian turned into a vital necessity in India. Thus, teaching and learning Persian, as well as writing Persian grammar books and developing numerous Persian dictionaries became significant occupations. Then, writing dictionaries all over the Indian Subcontinent, particularly in Hyderabad and some other statesthrived. Learning a language is possible as a result of acquisition of the following two areas: 1. knowing vocabulary, and 2. knowing grammar. We can see that India wrote the maximum number of works on these two areas at least until 1965. Writing basicdiction aries and sometimes different one sin Deccan reveals this important point.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله ابوالقاسم رادفر |
هیئت علمی دانشگاه آزادواحد جیرفت
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه آزاد اسلامی جیرفت (Islamic azad university of jiroft)

نشانی اینترنتی http://classicallit.ihcs.ac.ir/article_1132_f4d4c1160036afaa0494d41d9351fb52.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1529/article-1529-254206.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات