این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
کیمیای هنر، جلد ۱، شماره ۱، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی پیوندهای آیین خنیاگری با آیین جوانمردی
چکیده فارسی مقاله به نظر می رسد برای موسیقی دانان فتوت نامه ای نوشته نشده است. این نبود احتمالی را می توان چنین تفسیر کرد که اهل این هنر یک صنف به شمار نمی رفته اند؛ نیز این گمان دور از ذهن نیست که اگر صنف موسیقی دان در عمل وجود داشته، منع مذهبی و حرمت غنا مانع از نوشتن فتوت نامه برای آنان بوده است. اما در برخی رسالات موسیقی، بخشی به «نصایح موسیقاری» یا شیوه «سلوک این فنّ شریف» یا «آداب مجالس» اختصاص دارد که به پیروی از قابوس نامه از آن با عنوان کلی «آیین خنیاگری» یاد می کنیم. این مطالب را می توان به دو بخش کلی تقسیم کرد: نخست، پیشنهادها و تمرین هایی برای بالا بردن توانایی های فنی است؛ دوم، توصیه های اخلاقی به هنگام حضور در مجالس است که برخی از این اصول چون راز پوشیدن، خوش خوی و متواضع و راست قول بودن و دوری از طمع و تکبر و حسد، وصایایی است که در فتوت نامه های دیگر پیشه ها نیز دیده می شود. بخش دیگری از مطالب رسالات موسیقی که با فتوت نامه ها قابل قیاس است، نسبت دادن برخی مقامات و عملیات موسیقی به پیامبران و نیز حکیمان مقبول در فرهنگ اسلامی چون فیثاغورس و افلاطون و ارسطو ست که یادآور این نکته در فتوت نامه هاست که سرسلسله هر پیشه را یکی از پیامبران یا صلحا قرار داده اند. در این مقاله کوشش شده که آنچه درباره آیین خنیاگری (یا عناوین مشابه) در قابوس نامه (سده پنجم ق) و نیز رسالات موسیقی کنزالتحف (سده هشتم ق)، جامع الالحان (سده نهم ق) و بهجت الروح (سده یازدهم ق) و رساله موسیقی امیرخان گرجی (سده دوازدهم ق) آمده، بررسی شود و در مواردی با وصایای اخلاقی فتوت نامه ها مورد مطالعه تطبیقی قرار گیرد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله آئین خنیاگری، فتوت نامه، توصیه اخلاقی، مطالعه تطبیقی
عنوان انگلیسی The Connections between Minstrel Music and Chivalry
چکیده انگلیسی مقاله It seems that there is no Fotovatnameh (Chivalry Epistle) for musicians. The lack of such books can be interpreted as the lack of one united guild for them. And yet, if there has been a guild for them, it is possible that the religious sanctity of music forbade its members to write a Fotovatnameh. But in some treatises on music, some parts or chapters are dedicated to “musical advices” or to the “conduct in this noble art” or “the manner in chamber music” which following Qaboosnameh we will generally name it as “minstrelsy ritual”. These topics can be classified in two categories: first, some suggestions and practices for improving technical abilities second, moral advices for the manners in chambers and gatherings, like secrecy, cheerfulness, modesty, honesty, and avoiding greed, vanity and jealousy, the sort of which can be found in other guilds’ Fotowatnamehs. The other topic in musical treatises, which resembles that of Fotowatnamehs, is the attribution of an authority or some techniques to the prophets or wise men and philosophers, accepted as such in Islamic cultures, like Pythagoras, Plato and Aristotle. This is a typical feature in Fotowatnamehs and reminds one that the source of every guild can be traced back to a prophet or wise man. In this article we try to explore what has been said about music under the title of minstrelsy (and the like) in Qaboosnameh (5th cent) and in musical treatises of Kanz-ol-Tohaf (8th cent), Jame’-ol-Alhan (9th cent), Behjat-ol-Rooh (11th cent) and musical treatise of Amir Khan Gorji (12th cent) to finally compare them to moral advices in other Fotowatnamehs.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله بابک خضرایی | babak khazraei
بنیاد دایرهالمعارف اسلامی

نشانی اینترنتی http://kimiahonar.ir/browse.php?a_code=A-10-1-13&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1534/article-1534-254464.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده تخصصی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات